Timothy Landveld,
Ik kan me nog heel goed herrineren toen ik jouw vriendschapsverzoek zag.
Ik was pas uit een abusive relationship en was echt niet op zoek naar een partner. Maar om de één of andere reden accepteerde ik jouw verzoek. Accepteerde ik jou in mijn leven. Maar ik was er met mijn hart niet bij. Ik was te bang om opnieuw pijn gedaan te worden.
Jij snapte dat en begreep mij.
Ik dacht dat ik een adempauze nodig had, na alles waar ik doorheen was gegaan, maar jij zou mijn frisse lucht zijn.
Daarom kon ik het niet helpen toen ik verliefd op je werd.
Zelfs de afstand tussen ons kon dat niet tegen houden; jij helemaal in de Verenigde Staten, ik hier in Nederland.
Ik was buiten mezelf toen je me vertelde dat je zou afreizen naar hier, om mij te ontmoeten.
Ik hou heel veel van je en kijk echt naar je uit.
Na de brief te hebben gelezen vouwde ik hem weer dicht. Stiekem veegde ik een traan weg. Hij was er nog nieteens en ik stond al te janken.
Ik stond vlak voor de ingang waar hij uit zou komen. Het was niet erg op Schiphol. Toen ik aankwam was het een beetje druk, maar langzaam stroomde het leeg. Nu stond ik nog maar met een handjevol mensen te wachten. Het vliegtuig kon anytime landen. Ik keek op mijn mobieltje. Het was 17:23 en de landing zou om 17:30 zijn.
Ik herkende hem meteen. Hij was precies als hoe ik had gedroomd.
Ik rende naar hem toe en toen hij me zag liet hij al zijn spullen vallen om te omhelsen.
