Latte Macchiato | JJK & PJM χ

XIII

映画
MOVIES

Y/N

"De film..?"

"Ja!" Juicht Jimin vrolijk. "Ik had tickets gehaald voor mijn zesjarige nichtje om naar Small Foot te gaan. Maar ze is ziek en nu heb ik er maar één," rondt Jimin zijn verhaal met een pruil af.

"Small Foot?.." ik knipper een paar keer. "Je wilt een kinderfilm gaan kijken? Wij twee? Volwassenen?"

Jimin knikt zeker, alsof het de normaalste zaak is van de wereld. "I mean, het is meestal gewoon onschuldig en het verhaal geeft een schattig bericht mee."

Ik lik onopgemerkt mijn lippen terwijl ik naar de lege latte beker kijk. Zal ik gaan of niet?..

Jimin gniffelt en trekt voorzichtig het rietje uit mijn lippen als hij ziet dat ik niks naar binnen zuig. Ik schrik van zijn actie en kijk hem met wijde ogen aan.

"Onschuldig en schattig, net zoals jij."

Direct wend ik mijn blik van hem af, hopend dat hij de roze blosjes op mijn wangen niet opmerkt.

Terwijl ik opnieuw naar buiten kijk, hoor ik Jimin zachtjes giechelen. Mijn hart begint er al snel van te kloppen, maar de slagen nemen snel toe wanneer hij mijn hand begint vast te houden.

"Dus? Wat zeg je?"

~♡~

Een beetje geschrokken van net, pak ik de lege bekertjes en borden op om ze vervolgens op te ruimen.

Langzaam maak ik mijn weg naar de keuken toe, wat lijkt alsof het een kilometer ver weg is.

Waarom heb ik ja gezegd...

Ik bijt mijn onderlip als ik denk waarom ik zo stil en beangstigd ben. Al is Jimin pas vertrokken, mis ik hem. Ik denk alleen nog maar aan hem de laatste tijd. Dat maakt me bang.

Ik schud hevig mijn hoofd en weiger om verder nog over die persoon te denken. Ik moet me toch richten op werk.

Een beetje trillend breng ik het bord en bekertjes naar het aanrecht.

Of nou, dat probeer ik tenminste.

Want als ik twee armen om mijn taille heen voel slaan, vallen de voorwerpen direct uit mijn handen. De twee lege bekers stuiteren een beetje als ze contact maken met de bruine vloer, terwijl het bord in tientallen stukjes breekt.

"Oh man holy shi—"

Ik draai me in een ruk om van de stem en knuffel Jeongguk direct. Zijn lichaam verstijft van de plotse omhelzing, maar hij aarzelt niet om me terug te knuffelen.

"Hey..." sust hij lachend in mijn oor als hij ziet dat ik hem niet loslaat. "Sorry dat ik je liet schrikken, bunny, het was niet mijn bedoeling."

Ik schud mijn hoofd in zijn borst maar laat hem dan los. "'S okay." Ik begin te hurken en de glasscherven op te ruimen. Jeongguk aarzelt geen moment en helpt mee.

Het blijft voor even stil en de oordelende blikken van de klanten verdwijnen nu ook. Langzaam ruimen we de gevallen voorwerpen op en gooien we ze allemaal weg.

Jeongguk lacht als hij de twee bekers weggooit. "Heb je serieus twee latte's voor jezelf genomen?"

Ik slik snel. "N—nee."

Zijn blik verhardt en de dansende vonkjes in zijn ogen verminderen. Het doet me voor even mijn onderlip bijten in schuld, maar dan glimlacht hij breed. "Oké, is goed."

Ik knik, een aarzelend lachje siert mijn lippen.

"Weet je zeker dat je oké bent?"

Opnieuw knik, dit keer veel sneller. "Hm, ja, I'm fine!"

Jeongguk kijkt me voor even geboeid aan, zoekend naar onzekerheid, maar al snel geeft hij op. "Anyway, ik wilde je wat vragen."

"Nou?"

"Wil je met mij naar de film?"

~♡~