Latte Macchiato | JJK & PJM χ

XXIII

HAPPYBDAY YOOOOONGIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

Aaaah i remember saying the exact same thing a year ago maar dan in mijn losing you boek haaaaaa....

Good ol' times

Enjoyy

憧れ
LONGING

전정국
JEON JEONGGUK

"Lalisa Manoban?"

Het meisje voor me knikt enthousiast, de pony die voor haar voorhoofd hangt springt vrolijk mee. "Yep! Maar ik word hier gewoon Lisa genoemd."

Ik knik, enorm geboeid. "Je naam klinkt niet Koreaans, though. Waar kom je vandaan?" Ik vis mijn wiskunde spullen uit mijn tas, haar ronde ogen volgen mijn acties stralend.

"Oh, uit Thailand! Bangkok, om specifiek te zijn." Het blonde meisje pakt haar schrift en vouwt het aan één kant. "Zou ik trouwens met jouw boek mee kunnen kijken? Ik ben nieuw en uh, heb de boeken nog niet ontvangen," vertelt ze wat zachter dan eerst, stem opeens wat hoger.

Ik glimlach lichtelijk van haar toon en knik dan vriendelijk, waardoor de sprankel in haar irissen toeneemt.

"Ah! Dankjewel, uh..."

Mijn ogen wijden. "Oh. Jeongguk. Jeon Jeongguk."

Haar lach vergroot en ze knikt opgewonden. "Dank je, Jeongguk-ah!" Ze houdt het boek vast en bladert er doorheen, de stof bestuderend.

Ik krijg nu een perfect beeld van haar gezicht te zien. Haar huid is bleek en egaal, geen oneffenheid is te zien, maar dat komt door het laagje make-up dat ze draagt. Haar volle lippen bewegen geluidloos, de woorden van het boek play-backend. Haar blonde haren zijn niet gekruld, maar lichtelijk gevolgd, waarschijnlijk ook zo in model gebracht. Tijdens het lezen valt er een kleine lok haar voor haar gezicht, die ze langzaam achter haar oor wegstopt. Een vlinder oorbelletje verschijnt.

"Waar zijn we nu?" Vraagt ze, ogen nog steeds gericht op de verschillende formules en plaatjes. Haar woorden bereiken me echter niet volledig.

Ik blijf door staren, ze is mooi. Maar jij... je bent anders. Ik voel meer bij jou. Meer dan eerst. Ik voel zelfs anders voor jou en ik heb geen idee of het goed is of niet.

"Jeongguk?"

Ik schud uit mijn gedachtes en kijk haar met grote ogen aan. Ze lacht zachtjes van mijn gezicht en haalt dan een hand door haar blonde lokken. "Waar zijn we?"

"Uh— bladzijde 106."

Ze knikt en leest de theorie door, wetend dat ze wat achterloopt. Ze is ook midden in het jaar gekomen, de reden is ook voor mij nog onbekend.

Mijn ogen dwalen af naar haar kleren. Ze doen me aan de jouwe denken, jullie delen dezelfde stijl.

Ik mis je.

"Ooo~" een hoge stem dringt mijn oren binnen, eentje die heel bekend klinkt. "Goo! Ben je Y/N-ie al vergeten."

Ik duw mijn tong tegen de binnenkant van mijn wang aan en staar vuil naar de grond toe, niet durvend te kijken naar de plager.

Ik zie vanuit mijn ooghoeken Lisa mij aankijken, aandacht op wiskunde allang al verloren. "Rot op, Eunwoo."

Mijn hart mist een slag van die naam en in één keer kijk ik op naar de jongen. Hij kijkt me strak aan, blik lichtelijk bekend. Het doet me denken aan de jaloezie die ik soms ook voel.

Dit is toch niet dezelfde Eunwoo die bijna gekild werd door Mark toch?

"Guk?" Lisa's zachte stem doet me weer naar haar opkijken. "Wat wilt hij van je?"

Ik schud mijn hoofd en wend mijn blik van haar af, om oogcontact vermijden. Ze wilt doorvragen, maar dan komt de leraar binnen.

"Sorry klas," mevrouw Ping haast zich naar haar bureau en dumpt al haar spullen op tafel. "Ik ben heel erg laat, ik moest nog wat papieren uitprinten."

De klas reageert maar weinig en al snel begint iedereen stil te zitten. Het is wanneer mevrouw Ping wilt gaan beginnen met de les dat ik mijn oortjes in mijn oren doe en ik begin te tekenen.

Ik merk pas later dat het illustraties van jou worden.

Ik voel Lisa's staar op het blaadje en heb zelfs de neiging om het boekje dichter tegen me aan te drukken, maar schud het van me af.

En zo besteed ik een uur aan het denken aan jou. Met de pijn en de verlangen je weer te zien.

——————————————