I'm on A Gangster World [ON-GOING]

Chapter 30: Strange

Cindy Aleah Forester's P.O.V

1 month had passed after his death. But we're still look buried and in pain. Ofcourse we still are. Pagkatapos ng limang araw na iyon ay idinala na ang abo niya sa bahay nila. At sa lumipas din na isang buwan, naging tahimik ang grupo namin at sa nakalipas na isang buwan, wala na kaming narinig kay Bea. She seldom talk. She likes being alone. We tried to cope up, kahit masakit, I cheered her up pero anong magagawa namin? masyadong masakit skanaiya ang pagkawala ng kuya.

Sa nakalipas din isang buwan, naging laman ng social media at ng school ang pagkawala ni Ezekiel. Walang nakakaalam, tanging kami lang na pumunta sa funeral. Marami na din kaming naririnig na reklamo galing sa mga business partners ni Ezekiel. They are all looking for him! At pati na ang ibang grupo, kasama ang hellis at demons. Wala pa rin silang alam. Paano nilang malalaman? Nag-aagaw buhay pa din ang tarantadong Terrence Blood. Mabuti na sakaniya, he should be thankful, may bait pa ring natitira saakin para sakaniya. Damn him, fuck him, curse him to death.

"Hey" napalingon ako sa nagsalita sa likod ko. I am currently sitting in a long chair na nandito sa labas ng secret place. "Enjoying the view?" pabirong ani Maxwell. He soon sat beside me at tumitig sa kawalan.

"How's the mission you started?" I asked, avoiding his question. Obviously, I'm not enjoying the view.

"Still in progress" he sighed heavily after saying that. "They can't focus" aniya pa at lalong napabuga ng hangin.

I sighed heavily. Until now, they still can't focus. We have a lot of things to deal with but they are all not in their usual self. This is frustrating but I can't just be mad and blame them.

Napaigtad ako nang maramdaman kong umakbay siya saakin at hinila ako palapit sakaniya. He pulled my nape at sinandal 'yon sa balikat niya. "What are you—"

"Let me. I never did this when he's still here. Now I want to show him that I can now touch you" aniya na hindi ko naman naintindihan pero bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi na lang ako umimik at hinayaan ang sariling isandal ang ulo sa balikat niya. Tumitig sa kawalan.

I wish you were here Ezekiel.

"I miss him" Maxwell spoke. Hindi ko alam kung nabingi lang ako o ano dahil narinig ko kung gaano siya kaemosyonal nang sabihin niya 'yon pero nang nilingon ko siya, he's already smiling.

"I miss him too" wika ko at sumandal ulit sa balikat niya. Lumipas ang isang buwan na lalo kaming naging malapit ni Maxwell. He has been my crying shoulder, my comforter. Kung hindi dahil sakaniya, I will not survive.

Masyadong mahalaga para saakin, para saamin si Ezekiel. And when he died, it feels like it was the end of the world. Pakiramdam ko namanhid ang buong katawan ko and all I want to do is to hide myself in the dark, wishing that one time he would be back just like before, before na kapag aalis siya, babalik siya. But there's a big difference right now. Hindi na siya babalik, only his memories.

"Sshh" nagulat ako nang haplusin ni Maxwell ang pisngi ko. And I just realized that tears already falling from my eyes. I thought hindi na ako iiyak, I thought naubos na.. "Sabi mo hindi ka na iiyak?" tanong ni Maxwell na lalong nagpaiyak sa'kin. Sinabi ko nga pero bakit ganito? My tears are traitors.

"Prin— ay porn!" agad akong napahiwalay kay Maxwell at napalingon sa likod namin. There, I saw Lamperouge standing in front of the door and already laughing.

"Shut the fuck up!" sigaw ni Maxwell kay Lamperouge.Napaatras naman ito at humalakhak.

"Easy boss— hu— boss teka easy— aaahh  mga gago! Kayo sumalubong dito!" sigaw ni Lamperouge at tumakbo pabalik sa loob habang si Maxwell ay may hawak ng tsinelas, hinabol niya sa loob si Lamperouge at handa ng batuhin siya.