I'm on A Gangster World [ON-GOING]

CHAPTER 32: The event Pt 2

Cindy Aleah Forester's P.O.V

Hindi ko alam kung matutuwa ako o magugulat dahil sa alam na ni Zico ang tungkol sa pagkatao namin pero nanatili nalang akong nakatingin kay Alexis Lewis na hindi makapaniwala sa sinabi ng kapatid.

"K-Kailan pa? Why did you join them? For god's sake, ako ang totoong ate mo!" she said, in her hysterical state.

Saglit akong nilingon ni Zico bago niya binalik ang tingin kay Alexis Lewis. "Because I want to. And you can't do anything about it. Even it's against you, I don't care at all"

"Kahit masaktan ako? Ha" hindi makapaniwalang tinuran ni Alexis Lewis sa harap ng kapatid.

"If that's what they want to happen, then be it" sa isip ko ay ilang beses na akong napailing dahil sa pagkaprangka ni Zico sa ate niya.

"What the hell? You really--- oh god!" nagpapadyak si Alexis sa lupa at nakakuyom na ang dalawang kamao.

Dahil nabobored na din ako ay tumalikod na ako sa kanila at bumalik sa pwesto namin. Taka akong tinignan ni Maxwell at hinanap ang nasa kabilang side ko. "He's with his sister. Nag-aaway na naman sila" I stated and rolled my eyes. Inabala ko ang sarili ko sa panonood sa mga dancers na nahire pa yata nila to perform. Tsk.

"Are you okay?" bigla akong napakurap sa naging tanong ni Maxwell. Napatingin ako sa mga kasama namin sa table only to see them already looking at me. Ako ang agad nag iwas ng tingin at binalingan si Maxwell.

"Ofcourse"  I lied. "Why did you ask that, anyway?" I asked and gave him a mysterious look.

He sighed heavily. "Stop thinking about Ezekiel" bigla niyang sinabi iyon na nakapagpatahimik sa buong sistema ko.

Hanggang sa bumalik na sa table namin si Zico ay naging tahimik ako. Maxwell just hit the bell. He really knew me. But what can I do? I still miss Ezekiel. Hindi pa rin ako sanay na wala sya dito, na hindi namin sya kasama.

"Hey Cindy" napalingon ako sa gawi ni Zico. He is already smiling playfully holding a wine glass.

"Cheers?" aniya at kinampay sa harap ko ang wine glass niya. I sighed and smiled at him. Kinuha ko ang wine glass ko at binangga sa wine glass nya. We both smiled and drink.

I already had an idea kung ano ang gagawin nila sa gabing ito but I just keep it to myself. As much as I want Jayson Lionhart to know everything, ayokong manggaling. Ayokong marinig saakin ni Valentine Steins. I want her to feel terrible na hindi nanggagaling sa'kin ang katotohanan.

"For the Larson-Park" napalingon ako sa may stage nang marinig ko ang pangalan ng grupo namin. Naglilitanya na pala ang emcee sa harap pero hindi man lang ako nakikinig. "We're sad that Ezekiel is not here to witness and receive his award" ani ng emcee at ngumiti. Nangunot ang noo ko.

"This award is awarded to him as a potential commander of your group" paliwanag ng emcee at lalong ngumiti. Nagkatinginan kaming magkakagrupo. "But since he's not here, may the second commander come here in front and receive the award" ani pa nito na lalong nagpakunot sa noo ko.

Napatingin kami kay Maxwell. He just gave us a weird emotion and he stood up. Lumapit sya sa stage at kinuha ang trophy na hawak nung emcee at isang envelop na hindi ko alam kung ano ang laman. "For being a potential leader in this society, Ezekiel Mendez is awarded this day and he deserves it. Let's clap our hands!" wika ng emcee at pinangunahan ang pagpalakpak. Nagsunod sunod iyon hanggang sa wala na kaming choice kung himdi makipalakpak.

As much as I want to be happy, to feel honored, hindi ko magawa. The person who deserves that award is not here, can't be here, never will be here to accept his own award. Nakatitig lang ako sa trophy na hawak ni Maxwell hanggang sa makabalik siya sa tabi ko. As if on cue, he noticed me and gave the trophy to me.