Το δάκρυ της Σανζελ

8

Το άλλο πρωί βρήκε τον πρίγκιπα Τζελίλ σκεπτικό και κάπως δύσθυμο. Είχε κάνει άσχημο ύπνο εξαιτίας της συνάντησης του στον κήπο με τη σάνζελ, αν κι αυτός ήταν που την είχε επιδιώξει. Η ομορφιά της του είχε κόψει την ανάσα για άλλη μια φορά, αν και τα χαρακτηριστικά της μέσα στη γλυκιά κι ευωδιαστή νυχτιά πιότερο τα μάντευε παρά τα είχε δει. Οι τύψεις τον κεντούσαν αφού το γνώριζε πως η κοπέλα αυτή ανήκε στον πατέρα του, κι αλίμονο του αν τολμούσε έστω και να τη σκεφτεί με τρόπο άπρεπο. Σαν την είδε όμως να γονατίζει για να υποκλιθεί μπροστά του κάτι άλλαξε μέσα του.

Ντύθηκε βαριά κι επίσημα και ζήτησε από τον Ζαμάν που έβγαινε από την αίθουσα των όπλων να φέρει μέσα τον αρχίατρο Σελίμ που είχε παρακαλέσει να τον δεχτεί για ακρόαση, θέλοντας προφανώς να του μιλήσει για το γνωστό θέμα.

Μπήκε λοιπόν ο σελίμ και υποκλίθηκε βαθιά με σεβασμό, μα το ένιωσε ο πρίγκιπας Τζελίλ πως τα νέα που είχε να του πει δεν ήταν καλά.

-Πες μου, Σελίμ, τι τρέχει; Διερεύνησες το ζήτημα του βέλους που βρήκα καρφωμένο στο κρεβάτι μου;

Ο αρχίατρος συγκατένευσε και του παρέδωσε με τον τρόπο που έπρεπε ένα ξύλινο κουτάκι που περιείχε το ίδιο το βέλος προφανώς.

-Μάλιστα, πρίγκιπα μου, έκανα όλες τις δοκιμές που έπρεπε. Το βέλος αυτό ήταν ποτισμένο με δηλητήριο φιδιού, πολύ ισχυρό.

Έσμιξε τα φρύδια ο πρίγκιπας κι έσφιξε τα χείλη. Κάποιος τον απειλούσε με τρόπο άσχημο, κάποιος που μόνο τον θάνατο είχε στο νου του.

-Είσαι βέβαιος Σελίμ;

-απολύτως βέβαιος πρίγκιπα μου. Δεν ξέρω πως έφτασε ως τα διαμερίσματα σας αυτό το πράγμα, μα σκοτώνει και καμήλα.

-Θα τον βρω αυτόν που μου το έστειλε, ορκίζομαι πως θα τον βρω.

-σας παρακαλώ να προσέχετε πολύ πρίγκιπα μου, η σάρτζα σας χρειάζεται,

-έννοια σου και θα προσέχω, σελίμ, θα προσέχω πολύ.

Μόλις έφυγε ο αρχίατρος για να γυρίσει στις δουλειές του, άρχισε πάλι να σκέφτεται πυρετωδώς ο πρίγκιπας. Οι σχέσεις της σάρτζα με το αιμάν δεν ήταν καλές και του είχε κολλήσει στο μυαλό η σκέψη πως από εκεί ήταν σταλμένο αυτό το πράγμα. Έλειπε όμως η σύνδεση, κάποιος από το παλάτι τον πρόδιδε άνανδρα. Ύστερα η σκέψη του πέταξε στη Βαλιντέ και μητέρα του, που μόλις την προηγούμενη μέρα του είχε αποκαλύψει αυτό που είχε κάνει. Η αρπαγή της Νάτζελ από το χαρέμι του σουλτάνου του Αιμάν μόνο προβλήματα ακόμη μεγαλύτερα θα πυροδοτούσε στις σχέσεις της σάρτζα με τους γείτονες της. Καμιά ανάγκη δεν είχε ο πρίγκιπας να πλαγιάσει με μια κοπέλα από το μέρος αυτό όσο όμορφη κι αν ήταν, μα δε θα μπορούσε κι εύκολα να την αρνηθεί, αφού τα κουτσομπολιά θα έδιναν και θα έπαιρναν. Θα έπρεπε στο μεταξύ όμως να το φρουρούσαν διπλά το χαρέμι τους, τι θα γινόταν αν τους έκλεβαν κάποια όμορφη κοπέλα ή ακόμη και την ίδια τη σάνζελ;