"အား ကြၽတ္ ကြၽတ္"
႐ိုက္ခံထားရသည္ကိုေမ့ကာ ကုတင္ေပၚမွအေလာတႀကီးဆင္းမိေတာ့ ဆစ္ခနဲနာက်င္သြားကာ ညည္းမိလိုက္ေတာ့သည္
ခါတိုင္းလိုဆို ေျခေထာက္နာတာကိုအေၾကာင္းျပၿပီး ကုတင္ေပၚမွာဘဲလွဲကာ ေလာကစည္းစိမ္အျပည့္ခံစားမိမယ္ဆိုေပမဲ့ အခုေတာ့မျဖစ္မေနထရမည္
"ဘယ္တုန္း!!"
ေအာက္ထပ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနတဲ့ Papaက ေမးလာေလသည္
စိတ္ဆိုးမေျပေသးဘူးဆိုတာကို သိသာေစေသာ မာထန္ေနေသာအသံႀကီးနဲ႔
"ဟို ကိုကို~~ ကိုကိုဆီသြားမလို႔"
ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ထြက္သြားတဲ့အသံေတြက တုန္ယင္ေနသည္
"ေအးေအး ေကာင္းေကာင္းသြား"
Papaျပန္ေျပာဖို႔ ပါးစပ္ဟရံု႐ွိေသး မီးဖုိခန္းထဲကေန ထြက္လာတဲ့ မားက ေျပာသြားေလရဲ႕
ၾကည့္ရတာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုPapaထပ္ဆူမွာစိုးလို႔ ျဖတ္ေျပာလိုက္ရတဲ့ပံုပင္
.
.
.
.
.
.
"ဪ Baekhyunပါလား"
ကိုကို႔အိမ္ေရာက္လာေတာ့ TVၾကည့္ေနတဲ့ Appa
သားငယ္ သားေလး Appaအသည္းေလးဟူ၍သာ ေခၚတတ္ေသာ Appaသည္ ယခုအခါတြင္မူ Baekhyunဆိုပါလား
စိတ္ဆိုးေနလို႔ အဲ့လိုေခၚတယ္ဆိုတာ သိေပမဲ့ ၾကားလိုက္ရသည့္အခ်ိန္တြင္ ဝမ္းနည္းခ်င္းတို႔သာႀကီးစိုးလာခဲ့သည္
"ဟုိ ကုိကို"
"အေပၚထပ္မွာ"
ကိုကိုဘယ္မွာလဲလို႔ေမးဖို႔ ကိုကိုဟူ၍သာ႐ွိေသး ျပတ္သားလွေသာအသံက ေပၚထြက္လာျပန္ၿပီ
မွားသြားပါတယ္Appaရယ္ အဲ့လိုမ်ိဳးႀကီးေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔
"Yeoboေရ ခဏ!"
အိပ္ခန္းထဲကOmmaအသံၾကားတာနဲ႔ TVပိတ္ၿပီးအခန္းထဲဝင္သြားေလသည္
