1.3K 202 22
                                    

"Knock knock....''

"ဝင္လာခဲ့.....''

သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ တခါးလက္ကိုင္ဘုကို လွည့္ဖြင့္ကာ ဝင္သြားလိုက္သည္။

အထဲမွာေတာ့ joonရဲ႕အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္တည္းသာ႐ွိသည္။
...အထဲဝင္သြားဖို႔......သင့္ေတာ္ပါ့မလား...
ဘာျဖစ္လဲ....ငါကဒီအိမ္ကအလုပ္သမားပဲ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး....

"ဟို..ကြၽန္ေတာ့ကိုေခၚလို႔...ဘာမ်ားခိုင္းမလို႔လဲဗ်''

အခုမွစကားေျပာဖူးတာေရာ ေနာက္ၿပီး joonရဲ႕အမ်ိဳးသမီးျဖစ္တာေၾကာင့္ေရာ ကြၽန္ေတာ္သူမကိုစကားမေျပာခ်င္ဘူး....
တကယ္ဆို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔အၿပိဳင္ ္လိုက္လုသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕စိတ္ကို အရမ္းမုန္းတယ္....
ကြၽန္ေတာ့ဘဝမွာ joonမ႐ွိေတာ့ကတည္းက
ကြၽန္ေတာ္အျပံဳးေတြမ႐ွိေတာ့ဘူး...
ကြၽန္ေတာ့အိပ္ခ်ိန္ေတြသတိမရေတာ့ဘူး...
ေနာက္ဆံုး ကုန္ကုန္ေျပာရရင္
ကြၽန္ေတာ့ဘဝပါ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသလို....
ထူးဆန္းတယ္ေနာ္...
သူမ႐ွိခဲ့စဥ္က ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုေနခဲ့လဲ...
သူနဲ႔ေတြ႔ကာမွ က်ေတာ္ဒီလိုမ်ိဳး႐ူးသြပ္သြားခဲ့ရတာ...
သူမ႐ွိေတာ့ရင္ အရင္လိုမ်ိဳးျပန္ေနႏိုင္ရမွာေပါ့...
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ အရင္ကပံုစံေတာင္သိပ္မမွတ္မိခ်င္ေတာ့ဘူး....

"ဟိုကေဒါက္ဖိနပ္အနီယူၿပီး လာစီးေပး.....''

"Nae????''

မယံုႏိုင္ေအာင္ပင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
တကယ္ ဒီလိုေန႔ေတြေရာက္လာၿပီပဲ...
အရင္ကေတာ့ jonnကိုကိုယ္တိုင္ဖိနပ္စီးေပးၿပီး ဖိနပ္မွာေပေနတဲ့ ဖုန္ေလးေတြကအစ တယုတရနဲ႔ အက်ႌစကိုယူၿပီးသုပ္ေပးခဲ့တာ....
အခုေတာ့ သူ႔အမ်ိဳးသမီးကို? ??????
တန္ပါတယ္ေလ...
ဒါ ကြၽန္ေတာ့အဆင့္ပဲကိုး....

ေဝ့ဝဲေနတဲ့မ်က္ရည္စကို မစီးက်ေအာင္ ပုတ္ခတ္လိုက္တာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတာ့မ႐ွိခဲ့ေတာ့....

အနီေရာင္ဖိနပ္ကို သူမရဲ႕ေျခေထာက္ဖြဖြကိုင္ၿပီး စီးေပးလိုက္သည္။

"ေအာ္.....ဘာလို႔အတင္းထိုးထည့္ေနတာလဲ...''

ေျခေထာက္ခတ္လိုက္ကာ ႐ုန္းလိုက္တာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ေဒါက္က လက္ကို ဖိေခ်နင္းလိုက္သလိုျဖစ္သြားခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ မမူ႔ပါဘူး...
ဒီနာက်င္မႈ့က မေျပာပေလာက္ေတာ့ပါဘူး....

Reflection//namjin//completedWhere stories live. Discover now