"Hoşça git." dedi tilki. "Vereceğim sır çok basit: İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilir. Gerçeğin mayası gözle görülmez."
Küçük Prens unutmamak için tekrarladı: "Gerçeğin mayası gözle görülmez."
Gittiği ikinci gezegende kendini beğenmiş bir adam yaşıyordu. Küçük prensi görür görmez: "Ah, işte bir hayranım!" diye bağırdı. Çünkü bu adama göre diğer insanların hepsi onunhayranıydı.
"Günaydın." dedi küçük prens. "Şapkanız ne kadar ilginç."
"Bu şapka insanları selamlamak için."diye yanıtladı kendini beğenmiş adam. "İnsanlar beni alkışladıklarında şapkamı havaya kaldırırım.Ama ne yazık ki buraya hiç kimse uğramıyor."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Adamın söylediklerinden pek bir şey anlamayan küçük prens "Gerçekten mi?" dedi.
Kendini beğenmiş adam ona "Ellerini çırp." dedi.
Küçük prens ellerini çırpınca şapkasını büyük bir nezaketle havaya kaldırdı.Küçük prens içinden "Burası kralın gezegeninden daha eğlenceli." dedi ve ellerini tekrar çırptı.
Kendini beğenmiş adam şapkasını havaya kaldırdı yine. Beş dakika boyunca aynı şeyi tekrarladılar. Ama küçük prens oyunun monotonluğundan sıkılmıştı.
"Peki şapkanızı eğmeniz için ne yapmam gerekiyor?" diye sordu.
Ama kendini beğenmiş adam onun bu sorusunu duymadı. Çünkü övgüden başka hiçbir şeyi işitmezdi.
"Bana gerçekten çok mu hayransın?" diye sordu adam.
"Hayran olmak ne demek?"
"Hayran olmak, bir kimsenin o gezegendeki en yakışıklı, en şık giyimli, en zengin ve en akıllı kişi olduğunu düşünmek demektir."
"Ama bu gezegende sizden başka kimse yok ki!"
"Lütfen bana bu iyiliği yap, yine de bana hayran olduğunu söyle."
"Size hayranım." dedi küçük prens hafifçe omuzlarını silkerek, "Ama bu sizin için neden bu kadar önemli?"
Bunu söyledikten sonra da yoluna devam etti. İçinden "Şu büyükler gerçekten de çok tuhaflar." diyordu.
