•The WeIrd LovEr• (დასრულებული)

💜მიყვარხარ💜

-დავიჯერო სულ არ მოგენატრე?
-ვინ ხარ? ჩემი ნომერი საიდან იცით?
-გინდა გაიგო ვინ ვარ?
-მინდა.
-ამაღამ ნანგრევებთან დაგელოდები სადაც ადრე შენი სკოლა იყო.
  და გათიშა. ეს უკვე ერთი კვირაა გრძელდება, მას შემდეგ რაც სკოტი ჩამოვიდა სეულში. არავისთვის არაფერი მითქვამს იმიტომ რომ მრცხვენია ჩემი საიდუმლოსი. ვაპირებ წავიდე და დაველაპარაკო, მინდა ეს ყველაფერი სიტყვით მოვაგვრო, დავიღალე ყოველდღე მისგამო შიშში ცხოვრებით.
   რა ვუთხრა თეს? ჰო ეს რთული იქნება. არსად მიშვებს, სულ უნდა რომ მის გვერდით ვიყო, თან ბიჭებიც არ გამიშვებენ გვიანიაოდა მარტო რა გინდა გარეთო. მომიწევს გავიპარო. მე კი ასეთ რამეებში არც ისე მოხერხებული ვარ. გადავწყვიტე როცა დაიძინებს ყველა ფანჯრიდან გადავძვრე. ადრე კარგად გამომდიოდა ხეებზე ასვლა, ალბათ ახლაც არ გამიჭირდება მეორე სართულის ფანჯრიდან გადასვლა.
   ტელეფონი იქვე მდგარ პატარა მაგიდაზე დავდე და საწოლზე გადავეშვი, ბიჭები კომპანიაში არიან ახალ მუსიკაზ მუშაობენ. მე კი მარტო ვარ და დაცვა რომ კართან არ იდგეს მაგრად ვიქნებოდი შეშინებული. გადავწყვიტე მევარჯიშა, ბოლოს როდის ვივარჯიშ არ მახსოვს, მესამე სართულისკენ გავემართე სადაც ტრენაჟორები გვაქვს და სპორტული ფორმაც ჩავიცვი.
   ვარჯიშში დიდი დრო გავიდა დაუკვე 3 საათზე ქვემოთ გაოფლილი ჩამოვდილდი როცა ტაე დავინახე. კიბეებზე ნელა ამოდიოდა და ტელეფონში რაღაცას ჩაჰყურებდა. უცებ თავი აწია და რომ დამინახა წარბები აათამაშა.
-ვაუუ, რა სექსუალური გოგო მყაავს, რას აეთებდი?
-ვვარჯიშობდი საყვარელო. ახლა უნდა ვიბანაო თორემ ხომ ხედავ სველი ვარ.
-მე ესეთიც მომწონხარ.
-კარგი რა, საზიზღრობაა, მალე გამოვალ გპირდები.
-მიდი ჰო.-გავიქეცი და შხაპის ქვეშ დავდექი. ვიცი რასაც ფიქრობთ, როგორ შემიძლია ვიყო ასეთი თვალთმაქცი და გავიღიმო მაშინ როცა ძალიან მეშინია.
   ეს ჩემი ნიჭია, შემიძლია ყველანაირი გრძნობა დავფარო. მაგალითად შიში ახლა. შემიძლია არ შევიტყო რომ ამ საღამოს გამო ლამისაა ნერვიულობით მოვკვდე. მაგრამ მე ეს უნდა გავაკეთო, მე უნდა შევხვდე იმ ნაბიჭვარს და პირში ვუთხრა ყველაფერი.
  ამ ფიქრებში ვიყავი როცა კარზე კაკუნმა გამომაფხიზლა.
-თე ვბანაობ.
-მალე გამოდიი, უკვე ნერვიულობა დავიწყე რამე ხომ არ დაემართა თქო-აი ჰომ გითხარით, ზედეტად მესაკუთრე და ნერვიულია. რა უნდა დამმართნოდა აბაზანაში? მაგრამ მაინც ჩავიცვი და თმის მშრალებით გამოვედი აბანოდან.
-წამოდი ვჭამოთ, სახლში მარტო ჩვენ ვართ , ვინერვიულე რომ მარტოიყავი და ბიჭებს ვთხოვე გამოვეშვი.
-პატარაავ, საჭირო არ იყო.
-იყოო. წამო ეხა, შენთვის გემრიელობების გაკეთბა ვცადე მაგრამ ზოგიდაიწვა ზოგიც დაშრა, ამიტომ საჭმელი შევუკვეთე და ახლა ლამაზად გაშლილი გვეოდება სამზარეულოში.
-მე შენი გაკეთებული მერჩივნა.
-აჰჰ, ჩუ თორე გული მიჩქარდება.
-შენ სხვა დროსაც ჩქარა გიცემს გული, აი მაგალითად მაშინ ოთახში რო შემვდივარ და მაშინაც...
-არაა ჩუუ, ვსო მეტი აღარ თქვა. მოდი უბრალოდ ვჭამოთ.
-მე იცი რა მიყვარს?
-მაკარონი?
-არა შენი თითები მიყვარს, იდეალური თითები გაქვს.
-ჰო? მე იცი რა მიყვარს?
-შენც ჩემი თითები გიყვარს?
-არა შენ მახინჯი თითები გაქვს.
-ჰჰმ.
-ვხუმრობ პატარავ შენი ყველაფერი მიყვარს, ძალიან ლამაზი ხარ.
-შენთვის აჯობებს რომ გიყვარდე.
-ზოგჯერ რა საშიში ხარ?
-თე ვიღაც გირეკავს.