yedinci bölüm; çiçeklere sarılmış bir kalbin var
• zayn/me,myself and i (beyonce cover)
•••
Sisli bir sabaha uyanmak, erken saatte yatakla kavuşmuş olsam dahi beni zorla yatağımdan ayırmanın en kötü yoluydu. Yağmuru seviyor olmam, ıslanmayı sevdiğim anlamına gelmiyordu ve gittikçe soğuyan hava beni günlerce yatağımdan çıkmamak için teşvik ediyordu.
Ne var ki asla devamsızlık yapmamış olmanın rahatlığı ile yatıp uyumak varken okula gelmiştim. Düşüncelerimin arasına karışan bazı şarkı sözleri zihnimi tamamen dağıtıyor, gözlerimin önüne bir silüet armağan ediyordu. İçimi bilircesine okunan melodiler sabahı ilk karşıladığım vakitten beridir kulağımdaydı; çiziyor, dinliyor, düşünüyor ve çizime tekrar başlıyordum.
Sınıftaki gürültüyle ayaklanıp gerekli eşyalarımı toplayarak adımlarım sınıf kapısına ulaştığında kalabalık koridor beni karşılamıştı. Yoğun geçen ders sürecinin ardından nihayet öğle vaktine varabilmiştik.
Kolumun altına sıkıştırdığım defterlerimi büyük çantanın içine bıraktığımda dosyamı sınıfta mı bırakmalıyım diye düşünmüştüm. Yağlı boya tabloma henüz bir iz değmemişti, boş getirdiğim gibi boş götürmek üzereydim. Bay Cha canıma okumasa, iyiydi.
Birinin adımı seslenişi ile duraksayıp arkamı döndüğümde sınıf arkadaşlarımdan birini bana doğru koşarken görmüştüm. Onu fark etmemin rahatlığı ile yavaşlamış, önüme gelene dek yüzüne bir gülümseme kondurmuştu. Çoğu zaman bir çıkarım olmadıkça muhabbete girişmeyen benim için oldukça şaşırtıcı bir durumdu.
"Selam, Yoongs."
Cıvıl cıvıl bir karşılama bekliyor olmalıydı ki, gerçekten aynı şekilde cevap vermemi bekliyordu. Sürekli gülümsüyordu, gözleri parlıyordu, konuşurken bile belirginleşen gamzeleri vardı.
"Selam," demiştim bir elimi aptalca kaldırarak. Selamlamanın günümüzde böyle yapıldığını sanan cahil bir yanım vardı sanırım.
"Adımı unuttuğunu söyleme sakın. İlk dönem dil dersimizde beraber çalışmıştık."
Birlikte ortak ders aldığımızı biliyordum. Taehyung'un ilk dönemini bu okulda okurken oldukça aktif biriydim, arkadaşımın Hoseok ve Taehyung olduğuna bakılırsa içime kapanmış olmamın mümkünatı yoktu zaten.
"Hatırlıyorum Eunkwang, değil mi? Fakat yolunu şaşırmış olmalısın, konservatuvar aşağıdaki binada."
"Unutmamışsın! Aslında güzel sanatlara geçiş yaptığımı söyleyerek iyi bir işe kalkıştığımı senden duymak istedim, o yüzden buradayım. Sert mizacın olsa da, asla yalan söylemezsin."
Ayaküstü sohbetimizin ilgilisini çeken geçerken dikizliyor, çatık kaşlarla izlemeye devam ediyorlardı. Eunkwang müzik dahilerinden biriydi, tıpkı benim şaşırdığım gibi alakası olmayan bölümün binasında görülmesi herkesi meraklandırmış olmalıydı.
"Neden bölümünü değiştirdin?"
"Son senemde olsam da, konservatuarda karma sınıfta eğitim görüyoruz. Sınıf içinde birkaç kişiyle rekabete girdim ve kaybettim."
"Neden kariyerin üzerine rekabete giresin ki?"
Eungkwang saçlarıyla oynayarak yüzünü ekşittiğinde "Uh," diye mırıldandı de gözlerini kaçırmıştı. "Koca okulda Park Jimin'i bilmeyen yoktur diye söylüyorum, onun arkadaş çevresi tarafından aşağılanmak hoş bir şey değil. Son zamanlarda alay konusu olmak, eğitim hayatım bitmek üzereyken istediğim son şey."
