Κομμάτια Ουρανού

Φύλακας άγγελος...

Τα τακούνια της κτυπούσαν ρυθμικά στο λείο δάπεδο του υπόγειου πάρκινγκ. Είχε καθυστερήσει. Για λίγο πετάχτηκε στο εμπορικό κέντρο για μια δουλειά του αφεντικού της, και τελικά συνάντησε τυχαία μια γνωστή της που είχε καιρό να δει. Αποφάσισε να αποδεχτεί την επίμονη πρόσκληση της για έναν γρήγορο καφέ, όμως η κουβέντα τις παρέσυρε και η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουν. Κοίταξε την ώρα στο κινητό της και πετάχτηκε πάνω αναστατωμένη. «Έχω αργήσει. Πρέπει να φύγω» είπε της γνωστής της στρώνοντας τη φούστα του κομψού ταγέρ που φορούσε. Της είπε ένα βιαστικό «τα λέμε» και κατευθύνθηκε προς το υπόγειο πάρκινγκ. Όταν βρέθηκε εκεί είδε πως τα αυτοκίνητα είχαν πληθύνει κατά πολύ. Περπάτησε για λίγο στα τυφλά και έπειτα στάθηκε για λίγο για να προσανατολιστεί προς τα που είχε αφήσει το αυτοκίνητό της. Στην απελπισία της δεν κατάλαβε τον άντρα που την πλησίασε αθόρυβα από πίσω. Την άρπαξε και της έκλεισε τη μύτη και το στόμα με ένα μαντίλι εμποτισμένο με χλωροφόρμιο. Αντιστάθηκε όσο μπορούσε όμως ο δράστης ήταν πιο δυνατός. Το χλωροφόρμιο έκανε την δουλειά του και το κεφάλι της έγειρε άτονο στον ώμο του. Είχε χάσει τις αισθήσεις της. Ο άγνωστος άντρας την ξάπλωσε κάτω. Με μια γρήγορη ματιά σιγουρεύτηκε ότι δεν ερχόταν κανείς και έπειτα έστρεψε την προσοχή του στο θύμα του. Με γρήγορες κινήσεις σήκωσε όπως όπως τη φούστα της, έσκισε το καλσόν και το εσώρουχο της. Ξεκούμπωσε το παντελόνι του και το κατέβασε όσο χρειαζόταν για να κάνει αυτό που ήθελε. Τα αγκομαχητά του ακούγονταν πνιχτά καθώς βίαζε την άτυχη νεαρή γυναίκα. Όταν τελείωσε σήκωσε το παντελόνι του και μάζεψε τα γυαλιά του που του είχαν πέσει. Πριν φύγει φρόντισε να αποτελειώσει το θύμα του στραγγαλίζοντάς το.

Ίσως αν τελικά δεν πήγαινε για εκείνον τον καφέ να είχε γλιτώσει τη ζωή της. Ίσως...

Την επόμενη μέρα όλα τα κανάλια είχαν πρώτη είδηση τον βιασμό και τον στραγγαλισμό νεαρής γυναίκας σε υπόγειο πάρκινγκ.

Το σταθερό τηλέφωνο χτυπούσε τόσο επίμονα που τελικά ανάγκασε την κοπέλα να βγει από το μπάνιο στάζοντας νερά για να το απαντήσει.

«Ναι;» απάντησε κάπως εκνευρισμένη.

«Αγγελικούλα μου είσαι καλά παιδί μου;» τη ρώτησε η μητέρα της αναστατωμένη.

«Μια χαρά είμαι μητέρα. Γιατί κάνεις έτσι; Συμβαίνει κάτι;»

«Μα δεν άκουσες ειδήσεις;»