7

6.3K 1.1K 106
                                    


SeungWan corrió a abrazarme, nada raro en ella

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

SeungWan corrió a abrazarme, nada raro en ella.

Me observó bien de un lado a otro, lo que me hizo reír y volvió a abrazarme.

—Gracias a dios que estas bien— dijo —me asusté mucho cuando no te encontré por ningún lado.

Empezó a llorar desconsoladamente y tuve que abrazarla para tranquilizarla.

—Dios, ¿dónde estuviste anoche? nos diste un buen susto— Namjoon se unió a nosotros —¿qué fue lo que paso?, pensamos que te había pasado algo cuando vimos el cuerpo del tipo con él que bailaste bien apaleado y tú no contestabas tu teléfono.

—No lo sé— dije medio asustado, medio confundido —regrese a casa temprano, perdón por no decirles nada, pero se me olvido y mi teléfono se descargó, ¿apaleado?

—Sí, hombre— dijo Nam revisando que todo estuviera bien conmigo —parece que lo asaltaron y lo metieron en un contenedor de basura, creímos que estaba muerto, pero sólo lo golpearon.

Realmente no quería pensar en lo que le había sucedido, pero estaba comiéndome las uñas, entramos a nuestro salón y Taehyung ya estaba ahí, parecía que estaba dormido.

Saque una de mis libretas y arranque un pedazo de la última hoja para escribir:

Necesito hablar contigo.
En el baño.
En el receso.

La puse en su asiento esperando a que la leyera.


—¿Fuiste tú? — pregunte a Taehyung que estaba recargado en uno de los cubículos del baño —regresaste al bar y golpeaste a ese hombre.

Taehyung se encogió de hombros y soplo el humo de su tabaco en mi cara.

Fruncí el ceño y me alejé molesto, odiaba el olor del cigarro.

—¿No vas a responderme? — apreté los puños harto de su actitud prepotente.

—¿Por qué lo haría? — preguntó con un tono burlón.

—No lo sé, ¿por mí? — me calle tomando en cuenta lo raro que sonaba eso.

Él sonrió con burla —¿Por ti?, ni que fueras tan importante Jung.

¡Jodida mierda!

Quería gritar, quería golpearlo, quería hacer muchas cosas, pero no hice nada y él paso de largo.

—¿Por qué eres tan cruel? — pregunté —no te entiendo Taehyung, unas veces eres amable y amistoso pero otras veces eres grosero y venenoso, nunca sé que esperar de ti.

—Ese es tu problema niño— dijo con su tono de voz duro —que esperas algo de mí cuando no deberías hacerlo, eres él único que espera algo de alguien como yo.

—Alguien como tú, ¿a qué te refieres con eso?

—Olvídalo me voy— lo vi salir hecho una furia y quise seguirlo, pero de nuevo, cuando se trataba de Taehyung había muchas cosas que quería hacer sin embargo no lo hice, nunca las hice.

Porque era cobarde, porque tenía miedo de que me lastimará con una herida que no supiera sanar.

Porque era cobarde, porque tenía miedo de que me lastimará con una herida que no supiera sanar

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Mala vida - FinalizadoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon