Ikalawang Kabanata (2)

17 2 0
                                    

"Tatang... Nababasa mo ang iniisip ko?" Nagtataka kong tanong. "Oo hija, nais mo ba na matulungan ang kaniyang nobya? Ngunit, malaki ang magiging epekto nito sa buhay mo."

Um-oo nalang ako dahil panaginip lang to eh.

"Magiging makatotohanan ang misyon na ito sa loob ng tatlong segundo! Tatlo, dal-"

"Mahal kong kapatid gising na!" Nakahanda na ang pagkain sa baba." Nakangiting sambit ni ate. "Opo ate, sandali lang at magaayos ako"

Teka...

WALA AKONG ATE! AT WALA RIN KAMING SECOND FLOOR! KAYA PALA NAPAKA-PAMILYAR NG BOSES NA NADIDINIG KO! OMG! HOW TO REACT?! OK! OK! KEEP CALM AMANDA. KEEP CALM OKAY?

Napabugtong-hininga nalang ako. Hala, hindi kaya totoo yun? Omg sampalin niyo ako!

Dahan-dahan akong lumabas ng kwarto. Ang engrande dito! Ang ganda ng lahat. Bumaba ako sa hagdan. Nakita ko ang kalendaryong pagkalaki-laki na nakadikit sa pader. Ang nakasulat dito ay HUNYO 1982.

OMG. Is this really true?

"Amanda, andito ka na pala." Bati niya sakin.

"A-ate, pwede ba akong magpahangin sa labas?"

"Hindi ka ba nagugutom mahal kong kapatid?"

"Kinakabag ako ate eh" Sabi ko habang nakahawak sa tiyan. Halata ko na nagtataka siya.

Wait.

"Ate, pwedeng payakap?" Sabi ko.

"Sige ba, ito talagang kapatid ko oo, miss na agad ako. Nagshooting lang ang ate mo kahapon eh."

Kaagad ko siyang niyakap. Shems, ang bango niya sobra. At damang-dama ko ang katawan niya. Omg. Iinggitin ko si Ayen neto hahahaha. Di parin kasi sila nagkikita ni Louis Tomlinson eh. Hahahaaha.

Teka, kung nararamdaman at naamoy ko siya edi ibig sabihin...

HINDI ITO PANAGINIP! TOTOO ITO.

RewriteWhere stories live. Discover now