Krasi Element Akademisi (-TAMAMLANDI-)

ölüm döngüsü

Damon: "Bir dakika bir dakika. Çocuğun gözleri ne renk???!!!"

Jessica: "Siyah!"

Damon: "Oh hayır!.. "

Jessica: "N-ne oldu?! Kötü bir şeymiş gibi söyledin??!"

Bi anda Moonia'nın çığlık attığını duymuştuk. Damon ile birbirimize baktık ve ardından banyoya doğru koştuk...

------------------------------------------------------------------

Damon'dan...

Banyoya girdiğimizde yerde deliler gibi titreyerek oturan bir Moonia beklemiyorduk hiç birimiz. Üstünde beyaz bir havlu vardı ve havluda kan izleri vardı. Moonia deli gibi ağlıyor ve hıçkırıyordu. Fısıldayarak anlaşılamayan kelimeler söylese de fisiltıların arasından 'Dark', 'Luna' kelimeleri duyuluyordu. Hayır hayır hayıe bu olamaz!!! Bu Dark ve o küçük or*spu Luna olamaz!

Hemen koştum ve yere çöktüm. Moonia'yı yavaşça kucağıma aldım.

"Jessica koş!"

Hemen banyodan koşarak çıktık. Biz koşarken Jessica hemen çantaları kaptı ve bu lanet olası yerden kaçtık...

Dışarı çıktığımızda köşkün kapıları sertçe kapandı. Üst kat camına baktığımızda siyah gözlü küçük kızı yani Luna'yı ve onu kucağına almış annesi Dark'ı. Dark tamamen siyah bir duman gibidir. Ve eğer ona bakarsanız deli gibi canınız yanar, delirirsiniz...

Luna'nın pis pis sırıtmasına karşın kafamı ters çevirdim ve Jessica'nın arkasından koşmaya başladım...

Moonia'dan...

Simsiyah bir yerdeydim. Siyah gözlü bir küçük kız durmadan karşıma çıkıyordu ve kulağı sinir eden şekilde gülüyordu. Ondan kaçmaya çalıltıkça elindeki bıçakla ve yüzündeki korkutucu gülümseme ile beni kovalıyor ve her beni yakaladığında "seni buldum!" diyip beni bıçaklıyordu. Bu olay her zaman tekrar ediyordu ve asla bitmeyecek gibi duruyordu...

Damon'dan

Saatlerdir bir mağarının içinde Moonia'nın uyanmasını bekliyorduk. Arasıra titriyor ve 'Luna' diyordu. Gözünden akan yaşlar da git gide artıyordu.

Jessica: "M-moonia'ya ne oldu?"

"Ah.. Bir döngüye takıldı."

Jessica: "Na-nasıl bir d-döngü?"

"Ölüm döngüsü"

Bu kelimeleri söylediğim zaman Jessica'nın gözleri korku ile parlamıştı.

"Girdiğimiz ev Dark ve Luna'nın eviydi. Yani lanetli"

Jessica: "N-ne? Bir dakika Luna ve Dark kim?"

"Dark kapkara bir bulut. İçindeki bütün korkuyu gün yüzüne çıkartan ve sana acı çektiren bir pislik. Acıdan beslenir ve her kurbanı deli olur. Luna ise onun şeytan kızı. Siyah gözlü o küçük kız,... gördüğün kız Luna'ydı. Annesinin yani Dark'ın kurbanlarının zihnine girer ve bir döngü başlatır. Kurbanlar genelde simsiyah bir yerde mahsur kalır o küçük şeytan ile. Luna kurbanları bıçakla kovalar ve bir saklambaç oynarlar. Eğer kurbanı bulursa onu öldürür ve bu oyun tekrar başlar. 30.cu yani son oyunda kurban yine saklanamaz ise sonsuza kadar saklanamamış olur, yani ölür. Ama eğer Luna'nın bıçağını alır ve Luna'yı bulup onu öldürürse kazanan o olur ve döngü biter"

Jessica: "Yani Moonia'nın Luna'yı öldürmesi lazım"

"Evet ama bunu başarabilmiş hiç kimse olmadı..."

Moonia'dan

O küçük şeytan yine beni öldürmüştü. Ugh kimdi bu lanet olası kız!!! O an aklıma gelmişti babamın kulağıma fısıldadığı bir kaç cümle;

'Kızım,... Bazı yaratıklar vardır. Dokunmaman ve bakmaman gereken. Luna ve Dark gibi. Ben seni korurum kızım daima ama bir gün yanında ne ben ne annen ne de abin olucak. İşte o gün senin kendini korumayı öğrenmen lazım. Eğer Dark ve Luna ile karşılaşırsan ne yaparsan yap gözlerinin içine bakma ve onların sana dokunmalarına izin verme. Ama eğer Luna'nın ölüm döngüsüne takılırsan, 30.oyunu oynamadan önce onu öldür..'

Eğer Luna'nın ölüm döngüsüne takılırsan, 30.oyundan önce onu öldür...

İşte bu! Yapmam gereken bu! Kaçıncı oyundayım peki ben?!

Luna: fısılsayarak "Buldu-... "

Hemen elinden bıçağını aldım ve onun göğsüne sapladım. Luna'nın ağızından kan akarken bile o gülümsemesi hala yüzündeydi.

Luna: "29..." Dedi ve gülerek kayboldu. Ardından olduğum karanlık yer deprem olurcasına sarsılmaya başladı. Önüme bembeyaz bir kapı görüldü. Ayakta durmakta zorlanıyordum ama sonunda kapıdan beyaz boşluğa doğru çıkabilmiştim. Teşekkürler Baba....

Nefes nefese uyanmıştım. Yanımda ağlayan Jessica ve mağaradan dışarı bakan bir Damon vardı. Nefes alış verişlerimi duyunca bana dönmüştü.

Damon: "Tanrıya şükür ki iyisin"

"Sanırım..."

Bi anda biri omzuma vurdu.

Jessica: "Sana o evde kalmamamız gerektiğini söylemiştim!"

"Üzgünüm bayan bilmiş seni dinlemeliydim"

Dedim ve omzuma bir yumruk darbesi daha yedim.

Damon: "Luna'yı nasıl öldürebildin?"

"Babamın bana küçükken dediği cümleleri anımsadım bi an. Luna'dan da bahsetmişti-...."

Damon: "Evet noel gecesi... Sana ve bana anlatmıştı..."

Damon böyle diyince o zaman ki görüntü gözümün önüne gelmişti. Babam bize birşeyler anlatıyor, biri kucağına alıyor, bizimle vakit geçirip eğleniyordu. Annem de yüzündeki gülümseme ile bizi izliyor ve gülüyordu...

"Hatırladım..."

Jessica: "Hey hey hey acaba geçmişe gitme anılarını sonra mı yaşasanız? Saat gecenin 3'ü oldu ve benim sizinki aksine uykum var?!"

"Siz uyuyabilirsiniz ama ben ormanda dolaşacağım."

Damon: "İyi olacağından emin misin? Ben de gelebilirim" Dedi sesinden belli olan yorgunluğu ile

"Hayır bay gamzeli sen burda kalıp uyuyacaksın. Yorgun olduğun çok belli"

Damon: "Bay gamzeli? Bana sakın gamzelerimi kıskandığını söyleme"

"Oh hem de nasıl kıskanıyorum bir bilsen"

Damon: "Kıskanmaya devam ediceksin o zaman" Dedi ve güldü.

Omzuna vurdum ve sonra da üstüme hırkamı giydim.

"Ben gidiyorum Jessica ve bay ego"

Damon: "Ne? Sen bana az önce ne dedin? Gel buraya çabuk!"

"Çok geç dedim ve mağaradan koşarak çıktım."

Damon: "Bu mağaraya illa ki geri dönüceksin ve ben de seni hazır şekilde bekleyeceğim!" Diye bağırdı...

Mağaradan biraz uzaklaşmıştım. Ağaçların arasında yürüyor yağan yağmur gibi yavaş hareket ediyordum. Yağmur hızlanmaya başladığı için büyük bir ağacın altına oturdum. Dolunayın görkemine hayran kalmış gibi izlerken parlayan yıldızlardan da gözümü alamıyordum.

Yarım saat boyunca oturmuş ve şarkı söyleyerek gökyüzünü seyretmiştim. Ama sanırım artık dönme zamanım gelmişti yoksa abim ve Jessica endişelenebilirdi.

Ayağa kalktım ve mağaraya doğru yürümeye başladım. Nedense babam ve annemi görme düşüncesi aklıma geldikçe gülümsüyor ve huzur doluyordum...

Ve bitti... Evet umarım beğenmişsinizdir. Hadi ben kaçar seviliyorsunuz kurt sürüm. Ve evet artık size kurt sürüm demeye karar verdim jshskhsks