end
"သူနဲ႔ ယူလိုက္ပါ kyungsoo"
" ဘာ..ဘာေျပာလိုက္တာလဲ"
" ကိုယ္မင္းကို စည္းစိမ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေအာင္ထားႏိုင္မယ့္ ယံုၾကည္ခ်က္မရွိဘူး....ဒါ့ေၾကာင့္ သခင္ႀကီးရဲ႕ စကားကို နားေထာင္လိုက္ပါ ..."
" ဘာလို႔လဲ...appa ႔ေက်နပ္လက္ခံေအာင္ hyung ျကိဳးစားသြားမယ္ဆို
ဒီက ငဂ်စ္ေလးရဲ႕ လက္ကိုတြဲၿပီး ႏွစ္ေယာက္တည္း ေအးေဆးေနၾကမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္မလား "
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ...အားလံုးေမ့လိုက္ပါ"
"ဟက္....ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ယံုလို႔ရမယ္ထင္ထားတာ....တကယ့္ လူလိမ္အႀကီးစားပဲ"
" ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ဟုတ္တယ္ ...ကိုယ့္မွာ ေတာင္းပန္စကားကလြဲၿပီးတျခားေျပာစရာမေတြ႕ေတာ့ပါဘူးကြာ..
" မလိုဘူး...ေတာင္းပန္တိုင္းလက္ခံရေအာင္ ငါက *ရူးမဟုတ္ဘူး...ခင္ဗ်ားသိလား ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ဘာလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ ...ေနာက္ေႏွာင္ မေတာ္တဆ ဆိုရင္ေတာင္ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္မၾကည့္မိပါေစနဲ႔ ..အာ..ေနာက္ေတြ႕ဖို႔လဲ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး"
ေဒါသတႀကီး
သတိေပးၿပီး ေက်ာခိုင္း ထြက္သြားတဲ့သူမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ...ထိုနည္းတူ ေနာက္က က်န္ရစ္ခဲ့သူမွာလဲ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္။
~~~~~~~~~~~~~
အျဖစ္အပ်က္မ်ားမတိုင္မီ တစ္ပတ္ခန္႔
~~~~~~~~~~~~~
ျပန္႔ၾကဲလာေသာ ဓာတ္ပံုမ်ားသည္ သခင္ႀကီးေရွ႕ ေခါင္းငံု႔ရပ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့ ေျခႏွစ္ဖက္ နားတြင္ စုပံုသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ငယ္ဘဝ ပံုရိပ္မ်ား
" ဒါ...ဒါက "
"မင္းက သားရဲ႕ hyung မလား "
"..."
" ငါအကုန္စံုစမ္းၿပီးၿပီ....မင္းမိဘေတြအေၾကာင္းအပါအဝင္ေပါ့ "
" nae?? "
သခင္ႀကီးဒိုက ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လိုက္ရင္း
" ငါ..မင္းတို႔ စစၥတာနဲ႔ေတြ႕ၿပီးၿပီ...သူကလဲေျပာပါတယ္ မင္းမမွတ္မိေတာ့ဘူးတဲ့ "
