That Possessive Man

Chapter 33

Chapter 33

Someone's POV

Parang may tumusok sa dibdib ko at bigla na lang itong sumakit.Sh*t,akala ko makakalimutan nya si Yanna!F*ck it!
He slowly opened his eyes.When his eyes landed on me,his eyes widened.

"K-Keith..."
Nanlalaking mga matang tawag nito sa akin.

(A/N:Her name is from Shane Siongco.Thank you,Shane.Love youuu!)

Kagat labi akong bumalik sa upuan na katabi ng kamang hinihigaan nya.

"T-Triton...Mabuti naman at kilala mo pa ako."
Mapait na ngiting sabi ko.

"W-Why are you here?Where's my Baby?Asan sya,Kei?What happened to her?"
Sunod sunod na tanomg nito.

Napayuko ako dahil nararamdaman kong nanunubig ang mga mata ko.Akin ka lang,Triton.Titiisin ko yan lahat pero sa akin ka lang.Akin ka.Ramdam kong hinawakan nya ang magkabilang balikat ko.

"Please answer my question,Kei.Please.Where's my girlfriend?"
Alalang tanong nya sa akin.

"Y-Yanna i-is...Yanna is g-gone."
Sagot ko.

F*ck!I'm sorry.I'm sorry,Triton.
Nanlulumo itong binitawan ang mga balikat ko.Pilit syang tumawa at umiling-iling.

"No.My Baby is alive.That is not true.F*ck!This is just my nightmare,right?Right,Kei?"
Tanong nya na syang mas lalong tumusok sa dibdib ko.

Umiling-ling sya at tahimik na umiiyak.Tuloy-tuloy ang pag-agos ang mga luha nya.

"Ako mismo ang nagdala sa inyo dito.Ang akala ko ikaw ang napuruhan dahil ikaw ang nasa driver's seat but I was wrong.Si Yanna ang mas napuruhan dahil sa kanya mismo bumangga yung truck.Sa mismong kinauupuan nya.I'm sorry,Triton."
Mahinang sagot ko.

"F*ck this!F*ck this day!F*ck all!Sh*t,sh*t,sh*t!Damn!Hindi mangyayari to kung di kami nawalan ng break!Damn,alam kong may nagtanngal non!I'm not stupid,damn this day!F*ck all!"
Sigaw nya habang patuloy sa pagagos ang mga luha nya.

Nakakuyom ang mga kamao nito.Akma ko sana itong hahawakan nang magsalita sya.

"Asan na ang katawan nya,Kei?"
Walang emosyon at malamig na tanong nito sa akin pero umaagos pa rin ang mga luha nya.

"I-I'm sorry..."

-----

Ilang beses ko nang pinipilit bumangon pero bumagbagsak pa rin ako sa kama at hindi lang yon,nanlalabo pa ang mga paningin ko.

"Hay!Bat ba hindi ako makabangon?!"
Nakasimangot na sabi ko na syang ikinatawa ng magaling kong boyfriend.

Sa twing babanggitin ko yan,parang di ko talaga feel.Bumuntong hininga ako at sinubukan ko ulit bumangon pero...

"I-Ivan?Turn on the light please?"
Sabi ko.

"I did'nt turn off the lights,Love."
Sagot nya na syang ikinakunot ng noo ko.

Bakit ganito?Bakit ang dilim?Kinapa ko ang paligid ko at ramdam kong hinawakan ni Ivan ang kamay ko.

"What is it,Love?Love,please look at me."
Sabi nya.

Pilit ko syang hinanap pero wala talaga akong makita.I felt a tear from my left eye.Hindi naman dapat pero tumulo na lang yon bigla.

"W-Wala akong m-makita,Love.Ang d-dilim."
Sabi ko.

B-Bakit ganito?Wala akong makita.Ang dilim.Hindi ko alam pero parang hindi ako natatakot.

Bakit ganun?Bakit parang mas gusto ko pang hindi makakita?Ang weird...
Rinig kong tumawag na ng nurse si Ivan.

"L-Love,just hold my hand.I will be your eyes."