Hindi na ako nakapag salita nang maayos. Ngawa na lang ang sinagot ko kay James. Sumalampak na ako sa side walk at dun umiyak.
"Ano bang ginawa kong mali?" I screamed.
I remembered noong huling date namin. Namamasyal lang kami sa mall. Tapos sabi ko mag punta muna ako sa powder room and I told him to wait me na lang sa may foodcourt. Paglabas ko nagulat ako when a cute girl approched me at inabutan niya ako nang purple envelop. I was instructed to go sa dulong part nang foodcourt tapos may "Suchie" na nakalagay sa baba, which is our endearment. So I went there na kinakabahan at naiinis kasi I hate surprises. Naloloka ako!
Noong palapit na ako nakita ko sa isang table na may ballons, may teddy bear tapos may boquett na hawak si Andrew. Hindi ako prepared! Nangangatog yung mga tuhod ko lalo na't madaming tao sa paligid.
He walked towards me smiling. Damn that smile! Mas lalo akong natutunaw at feeling ko any moment mahihimatay na ako. Then he leaned in closer and I felt his soft lips resting against my forehead.
"I love you so damn much Marah."
I blushed and kissed his cheek. Kung pwede lang na magstay sa moment na to forever, I would do anything.
He hugged me and maya maya nakita ko yung piano niya na nahandun sa tabi. Lumapit siya dun at inaayos niya yung mic tapos I mouthed the words " What the heck are you doing? Nakakahiya ang daming tao!" but that didn't stopped him.
He looked at me and said these words that made me melt.
"I would like you guys to know na yung babaeng may hawak nang boquett na yan ang pinaka mamahal ko and I'm very lucky to have her as my girlfriend. Suchie, sucheng, babyloves, I love you to infinity and beyond, forever and always, to the moon and back. This is for you."
Shit. I started crying na. The hell. Nakita ko pa si Khione, yung bff ko dun sa tabi tapos kilig na kilig. Kasabwat pala siya.
It's her hair and her eyes today that just simply take me away and the feeling that I'm falling further in love makes ne shiver but in a good way...
The crowd went wild. Tapos ako naman pulang pula, sasabog na ko sa kilig.
'cause I love her with all that I am and my voice shakes along with my hand 'cause it's frightening to be swimming in a strange sea but I'd rather be here than on land. 'cause she's all that I see and she's all that I need and I'm out of my league once again.
Ang ganda talaga nang boses niya. Alam na alam niya din kung paano ako pakikiligin. Pagkatapos niya kumanta, naghihiyawan yung mga babae. Lumapit na siya sakin tapos niyakap nanaman niya ako kasi iyak daw ako nang iyak. Nakakaloka naman kasi siya. Then he wiped my tears with his hand and he kissed me on the lips tapos I feel like the whole world stopped.
"Marah!"
I zoned back and realized na nandito na pala si James.
"What the hell happened? Sabi ko naman sayo e. This is a bad idea!"
Ang forever bungangero talaga niya. I just sat there and sighed. Naubos na ata lahat nang luha ko.
"You won't understand James."
Nanlalata na ako, ang sakit sakit na din nang puso ko, nang ulo ko, nang lahat lahat.
"Come on, I'll take you home."
He offered his hand and helped me para makapunta sa kotse ko. Nakatulala lang ako dun, para akong ewan.
"Take a nap first. Babalikan ko na lang mamaya yung car ko. Baka nag aalala na sina tita sayo. It hurts me a lot seeing you like this. "
Hinampas niya yung manibela at nakita kong inis na inis siya.
"Damn you Andrew."
Hinawakan ko siya sa braso. Nanginginig siya sa galit.
"Hey, Okay lang naman ako e. Magiging okay din ako."
I lied. I'm definitely not okay.
"Gusto ko lang masigurado na wala na talaga. Ang OA lang kasi nang reaction ko. Thank you James at sinundo mo ko. Sorry din sa abala. I'll make it up to you."
He sighed tapos nagstart na siyang mag drive.
I insisted na dito na lang ako sa condo dalin. Tutal wala naman sina mama. After years nang panenermon niya sakin, umuwi na din siya.
"Yes boss! Thanks again."
I went inside and took a shower. Good thing at wala na sakit nang ulo ko. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula ulit. 2 years sakanya lang halos umikot ang mundo ko. Lumayo ako sa mga friends ko dahil ayaw nila kay Andrew lolokohin lang daw ako at sasaktan. I never believed them until now. Kahit na ganto yung nangyari, I have no regrets. Ganoon ba talaga kapag mahal mo ang isang tao? yung parang wala na lang sayo kahit ginago ka na niya, kahit ipinagtabuyan ka na di mo pa din magawang magalit nang tuluyan o di naman kaya sadyang martir na ako?
Sinuot ko yung t-shirt niya na naiwan niya dito, and then I jumped into my bed and I cried myself to sleep.
-----
Medyo lame ang update. Magulo pa kasi yung plot ko hahaha. Tapos busy din kasi sa school.≧﹏≦Kaya ayun. Makikilala niyo si James sa mga susunod na chapters :)
Votes and Comments are highly appreciated O(∩_∩)O ♡♡♡
