My dream boy

Part 47

{ Αυτό το part θα είχε μερικές βρισιές, οπότε αν κάποια είχε πρόβλημα μπορεί να μου στείλει στο chat να της το στείλω χωρίς αυτές. <3 Ηοπε you λικe it:* }

"Χάρρυ!" Ούρλιαξα πιο δυνατά από πότε ενώ o Λουι βρισκόταν στο πάτωμα.

Έσκυψα γρήγορα και τα μάτια μου διέκριναν το αίμα κάτω από την μύτη του.

Θεέ μου!

Έβγαλα γρήγορα το φουλάρι που φορούσα σαν ζώνη βάζοντας το στο σημείο που υπήρχε αίμα βάζοντας το φουλάρι να 'πάρει' όλο το υγρό από το πρόσωπο του.

"Φέρε γρήγορα νερό!" Φώναξα στον Ναιαλλ και αυτός επέστρεψε με ένα μισό γεμάτο μπουκάλι νερό.

Έβρεξα το κόκκινο από αίμα φουλάρι και τι ξανά έβαλα πάνω στην πληγή. Δεν μπορώ να πιστέψω ποσό πολύ μάτωσε.

"Είσαι καλά;" Ρώτησα τον Λουι άλλα αυτός ακόμα να με κοιτάξει στα μάτια. Μου ένευσε απλά και τουλάχιστον αυτό είναι αρκετό. 

Έριξα λίγο ακόμα νερό στο φουλάρι και προσπαθούσα να του χαμογελάσω.
Σηκώθηκα όρθια και άφησα το φουλάρι στο έδαφος πηγαίνοντας προς το μέρος του.
Δεν το πιστεύω πως χτύπησε τον Λουι, εννοώ ναι, έχει ξανά με τον Ναιαλλ απλά το να το έβλεπα ήταν το χειρότερο πράγμα που έχω δει πότε.

"Λουι.. Άστο" Είπα και προσπέρασα τον Χάρρυ ενώ κατευθυνόμουν για το σπίτι μου.

"Αννη." Ακούστηκε η φωνή του Χάρρυ και έπιασε το χέρι.μου τραβώντας με πάνω του.

"Άσε με." Τον έσπρωξα μακριά μου.

"Συγνώμη μωρό μου, απλά θέλει να σου αλλάξει γνώμη. Δεν έπρεπε να τον χτυπήσω." Μου είπε και σταμάτησα να περπατάω.

"Θα σε συγχωρέσω." Χαμογέλασε,"Άμα ζητήσεις από τον ίδιο συγνώμη." Απάντησα και έκανε μια γκριμάτσα καθώς κοιτούσε αρνητικά το κεφάλι του.

"Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί." Αρνήθηκε.

"Τότε θα συνεχίσω να είμαι θυμωμένη μαζί σου." Απάντησα και συνέχισα να περπατάω με αυτόν να συνεχίσει να με ακολουθάει.

"Αννη, γαμώ." Μουρμούρισε.

"Έλα μαζί μου." Είπε πιάνοντας με από το χέρι και κάνοντας με να αλλάξω κατεύθυνση πηγαίνοντας ξανά στο σπίτι του Ναιαλλ.

"Μόνο γιατί θα είσαι θυμωμένη μαζί μου." Μου είπε όταν βρεθήκαμε πάλι στην αυλή του Ναιαλλ και τα μάτια μου εντόπισαν τον Λουι να κάθεται σε μια καρέκλα με το κινητο του στο ενα χερι και στο αλλο κρατουσε ένα πανί στην θέση της πληγής.

"Πήγαινε." Του είπα σπρώχνοντας τον.

"Συγνώμη φίλε." Ψιθύρισε καθώς κοίταζε εμένα.

"Για πιο πράγμα;" Ρώτησε o Λουι. Προσπαθεί να του σπάσει τα νεύρα. 

"Που σε γάμησα στο ξύλο." Απάντησε o Χάρρυ και τον κοίταξα απότομα.

"Που το χέρι μου έφτασε στο πρόσωπο σου με δύναμη." Διορθώθηκε.

''Εντάξει.'' Απάντησε και ο Χαρρυ κοίταξε εμένα που του χαμογελούσα. 

Χρειαζόταν να του ζητήσει συγνώμη, αυτό που έκανε ήταν αλήθεια σκατά, το πρόσωπο του Λουι ίσως πονάει για αρκετό καιρό μετά από ένα τέτοιο χτύπημα. 

Έπιασα το χέρι του Χαρρυ αφού έδωσα ένα συμπονετηκό χαμόγελο στον Λουι. Ελπίζω αλήθεια να γίνει σύντομα καλά, έτρεξε αρκετό αίμα από την πληγή του. 

''Έχεις πολύ δύναμη.'' Έίπα στο αγόρι μου και τύλιξα το χέρι μου γύρω του. 

''Δεν το περίμενες;'' Γέλασε και τα λάκκάκια του έκαναν ξανά την εμφάνιση τους κάνοντας με να χαμογελάσω. 

''Φυσικά, αλλά όχι τόσο ώστε να πέσει στο πάτωμα.'' Παραδέχτηκα. 

''Με νευρίασε που προσπαθεί να σου αλλάξει τρόπο σκέψης.'' Απάντησε ενώ έπρωξε τα μαλλιά του από το πρόσωπό του. 

''Αλλά το παρα έκανες.'' Του είπα και ξανά γέλασε. Είναι τόσο υπέροχο να τον ακούς να γελάει, από το να σου λέει να ψωφήσεις. 

''Μα σε αγαπάω.'' Είπε και γύρησε το σώμα μου ενώνοντας τα χείλη μας.