My dream boy

Part 51

Είναι τόσο ωραίο που τα βρήκαμε, μου είχε λείψει και ήταν δύσκολο να το παραδεχτώ, έχω αρχίσει να γίνομαι εγωίστρια.

"Παιδιά το φαγητό είναι έτοιμο." Ακούστηκε η φωνή του Ρότζερ από την σκάλα και βγήκα από την αγκαλιά του Ναιαλλ πιάνοντας τον από το χέρι για να κατέβουμε στον κάτω όροφο.

"Το φαγητό είναι υπέροχο Laura." Είπε η μαμά μου στην κ. Laura καθώς έβαζε άλλη μια μπουκιά από ρολό στο στόμα της.

Το φαγητό ήταν πραγματικά υπέροχο και κούνησα θετικά το κεφάλι μου στην μαμά μου συμφωνώντας μαζί της.

"Τελείωσες;" Σχεδόν ακούστηκε η φωνή του Ναιαλλ και ενώ του ενευσα.

"Θα κατέβουμε για το γλυκό." Είπε πιάνοντας με από το χέρι και ανεβαίνοντας ξανά στο πάνω όροφο μπαίνοντας στο δωμάτιο του.

"Τι έγινε;" Τον ρώτησα με το που έκλεισε την πόρτα πίσω του.

"Ταινία;" Ρώτησε κλείνοντας μου το μάτι.

O ναι!

Χωρίς να του απαντήσω πήγα και κάθισα πάνω στο κρεβάτι του περιμένοντας τον να διαλέξει.

"Θα σου κάνω την χάρη να δω ρομαντική." Αστειεύτηκε και έβαλε την ταινία.

'Είμαι άρρωστη.'

'Θα σε πάω σπίτι.'

'Οχι Λαντον είμαι άρρωστη. Έχω λευχαιμία.' Απάντησε η Τζέιν και ένα δάκρυ έπεσε στο μάγουλο μου.

O Ναιαλλ γύρισε κρος την μεριά μου χαμογελώντας στην αντίδραση μου από μια ταινία ενώ o Λαντον, το υπέροχο παιδί από την ταινία άρχισε να κλαίει μπροστά στην Τζέιν.

Αλλάξε για αυτήν, έγινε καλός, και ευγενικός άλλα αυτή είναι άρρωστη, ίσως δεν ήταν η μοίρα να ζήσουν για πάντα μαζί όμως τα λόγια στο τέλος άλλαξαν την σκέψη μου εντελώς.

O Λαντον και η Τζέιν παντρεύτηκαν, έζησαν μαζί αυτό το υπέροχο καλοκαίρι άλλα η Τζέιν είχε άσχημη μοίρα..

Όμως η αγάπη τους υπάρχει, υπήρχε και πάντα θα υπάρχει.

'Είναι σαν τον αέρα, δεν την βλέπεις άλλα την νιώθεις.'

Ένα άλλο δάκρυ έκανε την εμφάνιση του και o Ναιαλλ απλωσε το χέρι του μαζεύοντας το.

Μακάρι o Χάρρυ να έκανε για εμένα αυτό που έκανε o Λαντον για την Τζέιν.

Να αλλάξει και να κάνει τα πάντα για χάρη της.
Βασικά αυτό έχει γίνει απλά θέλω και κάτι ακόμα για να πιστώ. Να πιστέψω πως αυτό που έχουμε είναι πλήρως αληθινό και οχι ένα όνειρο μου.

Να μου έλεγε κάτι να με έκανε να πιστέψω πλήρως σε αυτό που έχουμε.

Να μου έλεγε κάτι να με έκανε να πιστέψω πλήρως σε αυτό που έχουμε.

"Ναιαλλ να σε ρωτήσω κάτι;" Ρώτησα τον κολλητό μου ακουμπώντας την πλάτη μου στο στρώμα.

"Φυσικά." Είπε ξαπλώνοντας δίπλα μου.

"Άμα ήμουν και εγώ άρρωστη σαν την Τζέιν τι θα έκανες;" Τον κοίταξα στα μάτια.

"Θα τρελαινόμουν." Απάντησε φέρνοντας το σώμα του πιο κοντά μου.

"Θα έκανα τα πάντα για να περάσεις τις πιο ωραίες μέρες, και μετά, μετά..-" Ήρθε πιο κοντά μου ενώ πλέον η ανάσα του 'χτυπάει' πάνω στην μύτη μου.

"Θα έκανα αυτοκτονία." Είπε αργά και ένωσε τα χείλη μας σε ένα αργό φιλί.