O uçurum kenarında beni görünce neden kaçtın? Tam da kendini öldürmen için güzel bir fırsat vardı. Tüh, yazık oldu. Bir daha ki seferde oradan kendini atmalısın. Ezik.
(Görüldü)
***
Jennie'nin günlüğü : 07.59, 311218
Zaman geçtikçe daralıyor ve benim de ölmeme az kaldı. Fakat aklıma takılan bir şey oldu, Jeongguk. Uçurumdan atlamak.. Sence de fazla klişe değil mi?
— Jennie Kim.
***
Jennie, her zaman oturduğu sakura ağacının altından kalkmış ve uzun bir süre boyunca o ağacı izlemişti.
Sakura ağacına olan tuhaf bakışları çoğu öğrencinin dikkatini çekip yine kendilerini alay konusu yapmalarına sebep olsa bile, o an kendisi düşünceleriyle boğuşuyordu.
Düşüncelerine son vermesi gerektiğinin farkındaydı ama o düşünceler çoktan aklını çelmişti.
Diğerlerine göre tuhaf olan bakışlarını ağaçtan çektiğinde, etrafında kendisine alayla bakan öğrencileri ve Jeongguk'u fark etmişti.
Başını yere eğdikten sonra ilerlemeye karar vermişti fakat tam da ayaklarının dibinde biten spor ayakkabılarıyla durmak zorunda kalmıştı.
Bu ayakkabıların sahibini çok iyi biliyordu. Çünkü bu okulda kimse onun gibi bir ayakkabıya servet harcamazdı.
"Neden suratıma bakmıyorsun, ezik? O çirkinliğinden bu kadar mı çok utanıyorsun?" Çirkinliği aklına bile gelmemişti, sadece ondan korkuyordu. Onun kendisine yaptıklarından ve yapabileceklerinden çok korkuyordu.
Yardım isteyebilecek kimsesi dahi yoktu. Kimse onu umursamazken kimden yardım isteyebilirdi ki? Annesi bile onu umursamıyordu.
Korkusundan dolayı tırnaklarıyla oynamaya başlamıştı, onun yüzüne bakmak bile kendisini korkutuyordu.
Belki okuldaki diğer kızlar için okulun en yakışıklı öğrencisi olabilirdi fakat kendisi için bu geçerli değildi.
O bir canavardı.
Korkudan tırnaklarıyla oynamaya devam ediyorken, aniden kulağında bir nefes hissetmesiyle ürpermişti.
Dae-soo onun kulağına eğilmişti ve kimsenin duymayacağından emin olarak, Jennie'yi daha fazla korkutacak cümlesini çoktan söylemişti.
"Yarın akşam dokuzda okulun ilerisindeki parka geleceksin."
Dae-soo geri çekildi ve eziklediği kızın nasıl bu kadar güzel olduğunu sorgularken, sözlerine devam etti. "Yoksa olacakları biliyorsun, değil mi?"
Olacakları biliyordu, hem de çok iyi biliyordu. Bu yüzden onun dediklerini yapmak zorundaydı.
Her ne kadar annesi onu sevmiyor ve umursamıyor olsa bile, bu dünyadan onun nefretiyle gitmeyi hiç istemiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
