"Önündeki yemeğe bakmayı ne zaman keseceksin? Kimse senin keyfini bekleyemez."
Bayan Kim'in evde koparttığı kıyametten sonra, evi büyük bir sessizlik sarmıştı.
Nathalie Kim, kızına her zaman olduğundan daha fazla soğuk davranıyordu.
Oysa ki Jennie suçsuzdu.
Her zaman olduğu gibi suçsuzdu fakat insanlar görmek istediğini görüyordu.
Kızının birkaç gün sonra öleceğini bilse böyle yapar mıydı?
Hiç sanmıyorum.
"Ben okul çıkışında yemiştim, size afiyet olsun."
Yememişti.
Yemek yediği konusunda bir yıldır annesine yalan söylüyordu.
Duymuş olduğu hakaretler kendisini etkilemişti. Görünüşünden memnun değildi artık. Aynanın karşısında gördüğü beden güzel değildi.
Önceden her ne kadar öyle düşünmüyor olsa bile daha fazla dayanamamıştı. Kilosundan dolayı kendisine hakaret eden insanlara karşı daha fazla dayanamamıştı.
Çareyi de yemek yememekte bulmuştu. Bile bile kendisini ölüme sürüklüyordu. Bunun farkındaydı.
Zaten bir gün öleceğini biliyordu fakat bunu güzel bir bedene sahip olarak gerçekleştirmeyi istemişti.
Tıpkı onların istediği gibi.
Onları memnun ederek ölmek istemişti.
Annesinin üstündeki delici bakışlarına daha fazla dayanamadan evden çıkmıştı. Üstündeki kısa kollu tişörtle.
Kış ayına yeni girmişlerdi ve hava soğuktu.
Fakat o bunu umursamadı.
Zaten kendisi ve kalbi yeteri kadar üşüyorken, vücudunu ısıtmanın anlamsız olacağını düşünüyordu.
Evlerinin biraz ilerisindeki eski eve doğru ilerledi. Zenginlerin yaşadığı bir semtte yıkık dökük bir ev olması diğerlerine göre saçmaydı.
Jennie ise bu durumun tam da kendisini yansıttığını düşünürdü.
Diğer gösterişli evler çevresindeki insanlarken, kendisi o eski evdi.
Kimsenin beğenmediği, onarmak için çaba bile sarf etmediği.
Evin kırık kapısını hafifçe iteklemiş ve içeri girmişti.
Burada ölümü için gerekli şeyler vardı ama hayır, şimdi ölmeyecekti.
Jeongguk'u ve sevgili okul arkadaşlarını memnun edebilmek için çok güzel bir yerde ölecekti.
***
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
