V I| K A R D E L E N

335 119 74
                                    

Ruhumdan kopup gelen YankıBu kitap yalnızca senin için

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Ruhumdan kopup gelen Yankı
Bu kitap yalnızca senin için..

Ruhumdan kopup gelen YankıBu kitap yalnızca senin için

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

VI

KARDELEN

❄️

Fırtınalı geceler

Ve

Karı delen çiçek, kardelen

❄️

Kendimi yaralı bir hayvan gibi hissediyordum. Bir yaşam savaşında her yerimden ölümcül yaralar almış, can havliyle bir kuytuya sığınmıştım. Diğer yırtıcılar kanımın kokusunu alıp başıma üşüşmesin diye sığındığım köşede hayatta kalmalıydım.

Benim ruhumun ölümcül yaraları geçmişimde saklıydı. Yüzleşmekten korktuğun her şeyin sadece geçmişimin ölümcül yarası değil bugünüme de ait olduğunu şimdi fark ediyordum.

Ellerim öğretmen masasının yüzeyinde dolaşırken bakışlarım soğumaya yüz tutmuş sınıftaydı. Okulda benim haricimde kimse yoktu.

Boş sıralardan birine otururken yüreğimin ortasında bir yük vardı. Kaburgalarım sanki parçalanacak ve her bir parçam ciğerime batacakmış gibiydi bu his. Oturup hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordum. En çok da kendime ağlamak istiyordum. Öyle çok acıyordum ki kendime, şimdi küçük Saye karşımda olsa ona sarılıp gözyaşlarım kuruyana kadar ağlardım hiç şüphesiz.

Nasıl dayandık Saye? Nasıl vazgeçmedik?

Canımın acısı çok derindi. Atlattım sanmıştım. Geçmiş geçmişte kaldı sanmıştım. Hepsi kendime söylediğim bir yalanmış meğer. Hiçbir şey geçmemiş. Yara alan bir hayvanın içgüdüsüyle sığınmışım kabuğuma. Şimdi geçmişimle ilk defa bu kadar yüzleşirken en temelim sarsılıyordu. Geçmişimin orta yerinde kendi ellerimle bir yıkım başlatmak demekti bu şehre gelmek.

ATMACA (ASKER HİKAYESİ)Where stories live. Discover now