The One that got away.....

CHAPTER 59

2 years After....

"Please Joss, stop cyring na." naiyak na rin ako habang nakiupo na rin sa inidoro. Humalahaw ang iyak ni Jossafat sa buong kwarto at mas lalo akong nagpanic. hindi ko na alam ang gagawin lalo pa't nung isang araw pa siyang hindi dinudumi. namomroblema na nga ako lalo pa't nasa bakasyon ang doktor niya.

"MOOOMMMAA!!" sigaw niya habang umeere.

"Anak I'm sorry.. I'm sorry... " If only I can take the pain that my son is suffering right now, I can take it.. Ako nalang sana ang nasasaktan. I hate him seeing crying while I can't do anything.

" Joss, you can do it anak, just push. gayahin mo si momma." Nag-act ako na umeere para gayahin niya pero sa tuwing ginagawa niya yun at mas lalo siyang umiiyak.

"MOMMMAA NO... MOMMAA.." umiiling ito. magkahalong sipon at pawis ang nakikita ko sa kanyang mga mukha at napayakap ako sa kanya ng mahigpit.

" Baby Joss.." bumukas ang pinto at nagtama ang mga mata namin ni lake. Pinahid ko ang aking mga luha at natuon muli ang aking atensyon kay Joss.

" PAPPAAA!!" bumaling ito kay lake at gusto magpakarga.

" Hey Big buddy.. di ka na naman makapopo.." Pinunasan nito ang noo ni joss at bumaling sakin. Tumayo ako at inalis ang diaper ng bata.

" Papa it hurts.. tummy's hurt.." tinuro nito ang tyan. Pinipiga na naman ang aking puso sa mga sinasabi nito.

Umupo si lake sa baththub at pinatayong muli si Joss. 

" It will hurt if your not going to drink water."

"water doesn't taste good." 

"Nah, Hero's drink water. so you should drink too." Tumango si joss at inabot ko kay lake ang tubig. Pinilit nitong ubusin ang kalahating basong tubig.

Jossafat Rey Salvador is turning 2. pero sa edad niya ngayon ay matangkad na ito. Kulay asul ang kanyang mga mata at ang perpektong kurba ng mukha at pangangatawan nito ay nakuha sa kanyang ama.

"Let's wait for another minute." sabi pa ni lake. pareho kaming naghihintay kay Joss sa pagdumi hanggang maya maya lang ay nadumi nalang ito sa diaper nang hindi namamalayan.

"My tummy still hurts momma." Tumango ako at kunwari'y hinilot ang tyan ni joss. 

"After this, will go to the clinic. pacheck natin ang tummy mo ha." tumango at nagpatianod na sakin sa paghugas sa kanya.

Nakatayo si lake sa pinto. nakasandal ito at nasa kamay ang tuwalya ni joss.

Maya maya lang ay tumakbo na ang aking anak at nagpakarga na ito kay Lake. 

Hindi ko namalayan na nakasuot pa pala ito ng polo. tinupi nito ang manggas sa kanyang braso.

"Feeling good Buddy?' tumango si joss at wiling wiling ito sa pakikinig ng mga kwento ni lake tungkol sa X-men na bagong palabas palang.

Tahimik ko silang pinagmasdan habang nagpupunas ng kamay.

Naririnig ko pa ang hagikhik ni Joss habang kunwari hinahagis siya ni lake sa ere at sinasalo. Napangiti ako. Kanina lang, halos mamatay ako kakaisip sa kanya dahil sa nararamdaman nito. pero ngayon, habang nakikita ko siyang tumatawa ay nadadala ako. Smile is contagious

It's been 2 years since I saw him. at masasabi ko ngang anak niya si Joss dahil ni isang feature nito sakin ay wala man lang namana. My son is a resemblance of his father. My treasure. the most preciuos jewel I am keeping for two years.