"MAYUMI!"
Tumunog na yung alarm clock ko, ay boses pala ni mama yun. Tumayo na ko at dumeretso sa cr, syempre di ko inayos higaan ko. Masipag ako eh. HAHAHA XD
Pagkatapos ko maligo at magbihis bumaba na ako sa dining room, saree mayaman kami. Mehehe ^_^
"Yumi bilisan mong kumain baka ma-late ka." Grabe lang, uupo pa lang bilisan agad? =_=
"Wait ma pwede paupuin mo muna ako tapos kakain ako tsaka mo sabihin yan?" Sabi ko then umupo nung nag-nod sya.
"Yumi bilisan mong kumain baka ma-late ka." Ay putsa. Inulit nga nya nung nag-umpisa na akong kumain.
"What the hell ma!? Inulit mo talaga."
"Watch your words young lady." K. -_-
"Anastacia nagmana lang sayo yang anak mo." My papa Sebastian said. Halatang nagpipigil ng tawa, pano ba naman uto-uto ang aking ina. Jk. XD
"Aba Sebastian anong sa akin? Sayo nagmana yan." Ge lang parang wala ako dito ah. -_-
"Anastacia okay lang naman, hindi naman ako magseselos kung sasabihin mong sayo nagmana si baby Yumi." Sabi pa ni papa. Grabe lang. -_-
"Ano ka ba! Sayo nagmana yan, halata naman." Sagot naman ni mama. Huhu inaapi nila ako. </3 XD
"Mana ako sa inyong dalawa kaya tumigil na kayo. Pasok na ako." Sabi ko na lang. :3
"Sige anak pahatid ka na kay Mang Jep baka ma-late ka pa." Si Mang Jep yung driver namin.
"K. Bye" sabi ko.
After 15 minutes nakarating na din ako sa East High. Namiss ko din pumasok. Err, fine namiss ko yung mga kaibigan ko at yung mga trip namin. *evil smile*
Ako nga pala si Mayumi Frances Lim. :) Pero wag na wag nyo akong tatawaging Mayumi kundi sasapakin kita. Call me YUMI. 16 years old. Medyo badgirl. *smirk*
——
Support. :*
BINABASA MO ANG
Last Hope To Live
Teen FictionPlease read. :) At sana maappreciate nyo po. I write because of passion not fame.
