Aşk insanı henüz kaçındayken bulur?
Aşk ilk görüşte mi olmalıdır yoksa her görüşte mi? Peki ya bir insan yıllar sonra birine aşık olur mu?
Leyla illa Mecnun'a, Kerem illa Aslı'ya mı aşık olur?
Kerem ve Leyla birbirini sevemez mi?
Leyla abi dediği Ke...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm bittikten sonra, multimedyayı dinler misiniz.(Nazan öncel&Tarkan Hay Hay)
Günümüz...
Leyla, Mihriban'ın yüzünü dikkatle inceledi. Bir tepki ya da duygu yoktu yüzünde. Bu hali Mihriban'ı da endişelendirmişti.
"Efendim?"
Sesi o kadar düz çıkmıştı ki Mihriban daha fazla korktu yaşanacaklardan. En azından sinirlenmesini bekliyordu.
"Leyloşum bak yemin ederim dün pizzacıda her şey oldu. Zaten bugün de kına telaşın vardı, bana kızacağını bildiğim için nişanın geçmesini bekledim."
"Dün sana açıldı ve sen de kabul ettin. Hiçbir duygu olmadan? Şu an aklımda oturtamıyorum." Dedi Leyla hala anlamlandıramadığı olayı sindirmeye çalışıyordu.
"Hayır! Öyle değil. Çok uzun zamandır bir duygu var ama-"
İşte Leyla'nın suratına tokat gibi çarpan cümle bu oldu. İlk duyduğundan beri olmasından en fazla endişe ettiği ihtimal...
"Çok uzun zamandır? Peki çok uzun zamandır ben senin hayatının hangi noktasındaydım Mihri?"
Gözleri ardına kadar açılmış ağzı da eş zamanlı aralanmıştı Leyla'nın. Mihriban ise ona hak verdiği için oldukça mahcup ve gergindi.
"Leyla bak ben bunu söyleyemedim. Rıdvan, senin kuzenin sonuçta. Bunu nasıl sana söyleyebilirdim."
"Ben senin neyinim Mihriban? Ben onu soruyorum sana?"
"Sen benim canımsın, kardeşimsin tabi ki ama-"
"Ama değilmişim demek ki! Eğer olsaydım bana güvenirdin! Benim Kerem'i sevdiğimi ima etmenin de sebebi buydu değil mi? Kendine bahane arıyordun. Ben söylemediğim için sen de söylemiyordun değil mi?"
Mihriban, Leyla'nın sözlerine üzülse de daha çok şaşırmıştı.
"Saçmalama Leyla! Hiç öyle bir şey gelmedi aklıma. Ben sadece imkânsız bir aşk yaşadığımı sanıyordum. Ben yıllardır Rıdvan'ın başka birini sevdiğini sanarak yaşadım. Dürüst ol sen de eğer sana söyleseydim hep umutlandırırdın beni ve ben bu güne kadar daha çok acı çekerdim."
Leyla gözleri yaşla parlayan arkadaşına acısa da alttan almayı düşünmedi bile.
"Belki de bu kadar acı çekmene gerek kalmazdı. En azından kesin olan bir şey var acını tek başına yaşamak zorunda kalmazdın."
Mihriban gözyaşlarını silerken "Leyla anlamıyorsun, çok utandım. Ve Rıdvan'ın öğrenebileceği ihtimalinden çok korktum. Sana söylesem, biz bu odada konuşsak. Rıdvan şans eseri duysa ben bir daha asla yüzüne bakamazdım. Onu uzaktan izlemeye bile razıydım hâlbuki."
