Ματωμένα Δάκρυα

Part 4

Η πτήση μας ηταν κουραστική. Το αεροπλάνο ηταν γεμάτο. Ευτυχώς που ειχα και την Αφροδίτη δίπλα μου να μπορώ να ξαπλώσω στον ώμο της λίγο... Όταν όμως έφτασα στο αεροδρόμιο των Χανίων, τα είχα ξεχάσει όλα. Έβλεπα την μάνα μου και τον αδερφό μου να μας περιμένουν. Έτρεξα κατευθείαν στην αγκαλιά της μητέρας μου. Είχα καιρό να κατέβω στα Χανιά και μου είχαν όλοι λείψει πολύ.... Αφού αγκαλιαστηκαμε όλοι με όλους, μπορούσαμε πλέον να μπούμε στο αμάξι....
"Που λες Αννιω μου, η Χρύσα δεν λέει να βάλει το νυφικό αν δεν είσαι εσύ εκεί". Είπε γελοντας ο Αγγελος. Με την Χρύσα είμαστε παιδικές φίλες. Είναι καλό κορίτσι. Όταν έφυγα για σπουδές με την Αφροδίτη, χαθήκαμε λίγο αλλά είμαστε ξανά δεμένες από τότε. Την Αφροδίτη την λατρεύει σαν αδερφή της και είμαστε όλες μαζί μια παρέα, όποτε κατεβαίνουμε Χανιά. Εγώ, η Αφροδίτη, η Χρύσα και η Μανια,αφου είμαστε όλες ίδια ηλικία σχεδόν... Η διαδρομή μέχρι το χωριό ηταν αρκετά μεγάλη, αλλά πέρασε ευχάριστα με τον Αγγελο και την μαμά. Είπαμε τα νέα μας και γενικά ότι μας συναιβαινεναι εκεί στην πρωτεύουσα... σχεδόν όλα. Δεν τολμούσα να πω τίποτα για το θέμα του Στέφανου. Θα με κρεμουσαν ανάποδα. Αν και δεν είναι τόσο οπισθωδρομικοι οι δικοί μου. Και πάλι φοβόμουν..... Μετά από ένα μισάωρο είχαμε επιτέλους φτασει στο σπίτι. Με το που μπήκαμε μεσα στο σπιτι, ήταν είδη αργά το πρωί.
"Θέλετε να σας κάνουμε τίποτα να φάτε κοπέλες μου;" μας ρώτησε η μαμά. "Αχ ναι Μαρία μου αν δεν σου κάνει κόπο".
"Τι λες κορίτσι μου, κανένας κόπος." Την έχει πολύ αδυναμία την Αφροδίτη η μαμά μου.
"Μαμά κάνε με και εμένα κάτι".
"Ναι παιδί μου μην μου αγχώνεσαι. Να πάτε όμως να αφήσετε τις βαλίτσες σας στα δωμάτια σας που σας τα έχω έτοιμα και να βάλετε κάτι άνετο".ειπε αφού πλησίαζε στην κουζίνα. Ανεβήκαμε με την Αφροδίτη στα δωμάτια μας. Αφού μπήκα μέσα, έβγαλα τα ρούχα του ταξιδιού και μπήκα για ένα ντουζ... Σε μισή ώρα ήμουνα έτοιμη και θα κατέβαινα, όταν άκουσα τον μπαμπά μου να με φωνάζει. Κατέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά και έπεσα στην αγκαλιά του μπαμπά μου. Οι αγκαλιές του ηταν οι καλύτερες. Αφού ξέφυγα από τα χέρια του, γύρισα και είδα είδη την Αφροδίτη να κάθεται μαζί με το Άγγελο στο σαλόνι και να μιλάνε. Περίεργο.... ποτέ δεν μιλούσαν τόσο άνετα μεταξύ τους. Τέλος πάντων.... "Τι κάνεις παιδί μου, καλώς μας ήρθες. Πως ηταν το ταξίδι σου;"
"Καλο ηταν πατέρα απλά λίγο κουραστικό."
"Το καλο που σας θέλω κορίτσια μου να κοιμήθητε νωρίς απόψε, γιατί αύριο έχουμε πολλές προετοιμασίες".
"Μην τα αγχώνεις τα παιδιά Μανούσο μου, αφού όλα έτοιμα είναι".
" Τέλος πάντων. Εγώ πάω στο γραφείο μου, έχω κάτι δουλειές να ετοιμάσω για αύριο. Τα κρασιά δεν έχουνε έρθει και θα τον τουφεκισω τον Σπύρο καμίαν ώραν". Γελάσαμε όλοι... Η ώρα πέρασε και ηταν πλέον περασμένες 12. Ήμουνα ξαπλωμένη στον καναπέ, αφού η Αφροδίτη είχε πάει να κοιμηθεί λίγο πριν από μια ώρα και ο Άγγελος πήγε με τον Σηφη και τον Σωτήρη στα Χανιά για κάτι ταιλευταιες λεπτομέρειες. Ξαφνικά το κουδούνι χτυπάει. Πετάγομαι μέχρι απάνω. Λες να είναι..... ΝΑΙΙΙ... Άνοιξα την πόρτα και άρχισα να ουρλιαζω. Ήταν η Μανια με την Χρυσα!? Ουρλιαζαμε και οι 3 με χαρα, αγκαλιασμενες, με αποτέλεσμα να ξυπνήσουμε την Αφροδίτη.
"Ποιος φωνάζει μωρέ; Ούτε να κοιμηθώ δεν με αφήνετε". Όταν όμως μας είδε στην πόρτα αγκαλιασμενες, έτρεξε και αυτή ουρλιαζοντας. Μετα απο χοροπηδημα και πολύ αγκαλιά, σταματήσαμε να πάρουμε ανάσες και να τα πούμε λίγο.
"Αχχχ πόσο καιρό είχαμε να σας δούμε βρε κορίτσια μου. Σας έφαγε η πρωτεύουσα". Είπε η Μανια με παράπονο.
"Τώρα που ειμαστε εδώ, θα μας βαρεθείτε". Συμπλήρωσε η Αφροδίτη.
"Εεε κορίτσια έχω εμ κατι εμ να σας πω". Είπε κοιτώντας με ή Χρύσα.
"Πες τους ρε Χρύσα!" ούρλιαξε η Μανια.
"Τι να μας πεις καρδιά μου;" είπα αφού την πλησίασα. Άρχισε να κλαίει. Η χαρά μας μα είχε κοπεί επιτόπου. Κάτι δεν μου άρεσε αλλά μακάρι να έκανα λάθος.
"Δεν πιστεύω να σου έκανε τίποτα ο Σηφης γιατί θα-
"Είμαι έγκυος!" αναφώνησε ξαφνικά και είχαμε μείνει εγώ με την Αφροδίτη κόκαλο. Η Χρύσα πλέον έκλαιγε για τα καλά. Κοιταχτηκα με την Αφροδίτη και αρχίσαμε να γελάμε.
"Και για αυτό βρε χαζούλα κλαις"; είπε με γλυκιά φωνούλα η Αφροδίτη αφού την αγκάλιασε.
"Αυτά της λέω και εγώ αλλά δεν με ακούει. Πείτε της κάτι και εσείς βρε". Είπε η Μανια.
"Βρε αγάπη μου είναι ευλογία να κανεις παιδί, και ειδικά αν βγει αγόρι, ποιος τον ακούει τον Σηφη και τον θείο Μάρκο. Θα πετάξουν από την χαρά τους." της ειπα για να την καθησυχάσω, αλλά τίποτα. Έκλαιγε περισσότερο. Θα ήτανε φαίνεται οι ορμόνες της.
"Δεν καταλαβαίνεται! Ο Σηφης μου το ξεκαθάρισε πως δεν θέλει ακόμα παιδιά. Είναι λεει μικρός ακομα και θέλει να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί σαν νιόπαντροι! Και όταν το έμαθα ήμουνα έτοιμη να πάω στα Χανιά στον Γιατρό μου, αλλά με εμπόδισε η Μανια, αφού μόλις το έμαθα της το είπα". Το αίμα μου είχε ανέβει για τα καλά στο κεφάλι μου. Δεν το πίστευα αυτό που άκουγα. Το ανιψακι μου θα πέθαινε επειδή ο Σηφης ήταν ανώριμος ακόμα για παιδιά! Θα τρελαινομουνα πραγματικά...Σηκώθηκα και άρπαξα το τηλέφωνο.
" Τι κάνεις εκεί;"μου φώναξε η Χρύσα αφού σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μου.
"Αυτό που έπρεπε να κάνεις εσύ όταν το έμαθες! Να το πεις στον πατέρα του παιδιού σου!"
Γούρλωσε τα μάτια της και έπεσε στο πάτωμα κλαίγοντας και παρακαλώντας.
"ΟΧΙΙ. Σε παρακαλώ πολύ! Θα, θα του το πω εγώ την κατάλληλη στιγμή,απλά όχι τώρα σε παρακαλω. Τον αγαπώ! Δεν θελω να τον χάσω από βλακεια μου".
Δεν μπορούσα να την βλέπω έτσι. Εσκυψα πια, αφού είχα αφήσει το τηλέφωνο, και την αγκαλιασα σκουπιζοντας τα δάκρυα της. Θα τον σκότωνα τον Σηφη, έτσι και της έλεγε να το ρίξει! Αν και δεν πρόκειται να το έκανε αυτό. Τον ξέρω καλά. Ο θείος θα τον τουφέκιζε... Αφού την ηρεμησαμε, καθόμασταν όλες μαζί στον καναπέ κάνοντάς βλακειες και συζητώντας για διάφορα θέματα αλλά κυρίως για το ανιψακι μας που θα ερχόταν σε λίγους μήνες. Ευτυχώς που δεν μας είχε ακούσει ο μπαμπάς μου από το γράφειο του. Η μάνα μου είχε πάει στην γειτόνισσα για επίσκεψη και θα αργούσε. Είχε παει 2 και αφού είχαμε φάει, τα κορίτσια γύρισαν σπίτι τους. Η Χρύσα έπρεπε να ξεκουραστεί και η Μανια είχε προετοιμασίες για αύριο. Επιτέλους θα ερχόταν η μέρα για τον Σηφη και την Χρύσα να ενωθούν... Θα ήταν αξέχαστη μερα με πολλές εκπλήξεις....για όλους μας.

Γειά σας κουκλάκια μου. Τελικά το πάρτ 4 ανέβηκε πιο νωρίς από ότι υπολόγιζα! Υπομονή για το 5!Φιλουθκιαα!