'Mevrouw?'
'Dokter van schuinen ze is wakker. Zal ik haar moeder uit de wachtkamer halen?'
'Ja, graag. Maar hou haar voor de deur voor vijf minuten. Ik wil eerst wat tests doen.'
'Oke'
'Zoë? Hoe voel je je?'
'Waar ben ik?'
'Je bent in het ziekenhuis. Je bent aangereden'
'Hoe-hoelang ben ik hier al?'
'Je bent hier nog niet zo lang. Is het goed als ik wat tests doe?'
'Uhm...ja...'
'Oke ik ga even voorzichtig over je onderbeen heen, je hebt namelijk een spiertje gescheurd en ik wil kijken of je je tenen voelt.'
Ik kijk naar mijn benen en zie dat 1 been in het gips zit. Ik voel een traan over mijn wangen rollen als ik terug denk aan wat er is gebeurd. De klootzak is gewoon doorgereden!'
'Zoë? Voel je dit?'
Wacht. Was hij al bezig? Ik voel niks!
Ik begin harder te huilen en ik hoor de monitor die mijn hartslag registreert sneller piepen.
Wat nou als...ik nooit meer kan lopen?
'Zoë, je moet even rustig blijven. Diep in ademen'
Ik doe hem na en binnen een minuut ben ik weer op adem. Ik voel tranen zachtjes over mijn wangen rollen
'Zoë? Zoë hoe voel je je schat? Heb je pijn?'
Ik hoor mijn moeder tegen me praten en wat verpleegsters die haar rustig proberen te houden terwijl mijn moeder huilt. Maar ik voel niks. Letterlijk en figuurlijk
YOU ARE READING
MY LOVE
RomanceJe ontmoet een knappe jongen op het feestje van je ex. Jullie praten en je eindigt bij zijn huis. Twee dagen later zie je hem weer. In het klaslokaal, als jullie nieuwe docent.
