Mijn leven die veranderde..

18

Ik word wakker om 10.29. Ik loop naar de badkamer en neem een snelle douche. Nadat ik heb gediucht wikkel ik een handdoek om mijn lichaam heen en föhn mijn haren, daarna stijl ik het. Ik kleed me om. Ik doe een zwarte Adidas t-shirt aan met daaronder een blauwe jeans met onderin een rits en boven mijn Adidas t-shirt doe ik een zwarte blazer aan. Ik loop naar de keuken en zie dat mijn moeder al een ontbijt heeft gemaakt. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en neem plaats aan tafel en ga eten.

Ik ruim alles op en was alles af. Ik heb Soufiane een sms gestuurd dat ik hem wil spreken. Hij is over 10 minuten bij me huis, dan gaan we naar het parkje. Ik pak mijn Gucci schoudertasje en stop er kauwgom, telefoon, geld, pinpas, huissleutels etc. in.

Soufiane belt aan en ik loop naar de deur. Voor hij wat kan zeggen zeg ik "wacht, mijn schoenen". Ik pak mijn zwarte sneakers en trek ze aan. We lopen samen naar de auto. In de auto is het muisstil.

We komen aan en stappen uit. Soufiane pakt mijn hand en we lopen naar het bankje. "Wat wil je bespreken?" Vraagt Souf. Ik zucht en begin dan met praten "Souf, ik ben bang, voor straks, stel je ouders accepteren mij niet of of..." ik begin sneller te ademen. Soufiane houd me vast aan mijn wangen. "Ouahiba, luister, mijn ouders gaan je accepteren, ik weet het 100%, maak je geen zorgen, daar hoef je je echt niet druk over te maken." Zegt Soufiane en knipoogt naar me. Ik knik zachtjes. Hij staat op "kom, gaan we wat eten?" Vraagt hij. "Eerst kleding kopen voor wat ik straks aan ga trekken" zeg ik. "Oke" zegt hij en we rijden naar de stad.

We lopen langs winkels, ik zie een nieuwe winkel en we kijken ernaar. "Souf, zullen we daar naar binnen gaan? Het is een nieuwe winkel i think" zeg ik. Hij knikt. Ik sta voor de etalage en zie een prachtige jurk. "Souf! Souf! Soufiane! Die wil ik!" Schreeuw ik wijzend net een klein kind naar de jurk in de etalage. Hij lacht, "rustig a dier" zegt hij. Ik sla mijn armen over elkaar en zeg nep boos "ben ik een dier?" Hij doet zijn arm om me heen "ja, je bent mijn kleine muis" zegt hij. Ik lach.

We lopen de winkel binnen en Soufiane gaat naar een medewerkster. Hij roept haar om mee te komen naar de etalage. "Die jurk voor mijn vrouwtje" zegt Soufiane en wijst ernaar. Het meisje lijkt Marokkaans maar ook weer niet, misschien is ze een halfbloedje. Ze slaat haar haren naar achteren "je vrouw? Het kon je dochter zijn" zegt ze bitchy. Ik voel woede opkomen. "Fucking hoer! Ik maak je kapot!" Schreeuw ik en spring op haar. Ik trek al haar haren uit haar kop. Soufiane trekt me lachend van haar af en gooit me over haar schouder. Het meisje ligt verslagen op de grond. "Ik zei toch dat mijn vrouwtje een dier is, een hyena" zegt hij. Het meisje staat op en loopt heupwiegend weg. Ik loop naar een oud dametje die hier ook werkt en vraag haar om hulp.

"Dat word dan 56,38" zegt de cassière. Ik pak mijn pinpas en wil betalen, maar Souf is me al voor. Ik sla mijn armen over elkaar heen. "Ik betaal voor mijn eigen spullen." Zeg ik. "Mag ik niet betalen voor mijn vrouwtje? Mag ik haar niet verwennen?" Vraagt hij. "Je hebt genoeg voor me betaald en me genoeg verwend. Voortaan betaal ik zelf voor mijn eigen spullen" zeg ik en loop de winkel uit.

Soufiane loopt naast me en doet een arm om me heen. "Bijna school weer hè" zegt Soufiane dan. "Ja" zeg ik grijnzend. "Kifesh je doet zo? Je maakt me bang a sah" zegt Soufiane. "Ik zal hen leven zuur maken" zeg ik. "Van wie?" Vraagt Soufiane. "Mijn pesters" zeg ik dan. "Ouahiba, doe niks bij hen, Allah zal hen straffen, wollah geef ze gewoon geen aandacht" zegt Soufiane. Ik kijk hem aan "JIJ hebt MIJN pijn niet gevoeld! JIJ werd niet gepest! IK ben mijn hele leven lange gepest! Sinds de basisschool! Sinds de basisschook Soufiane! En dan zeg JIJ day IK er niets aan moet doen!" Schreeuw ik boos. Ik laat de tas met de jurk vallen en ren weg. Ik zit in het parkje waar we net waren, hier komt niemand. Ik huil het uit.

Ik zie Soufiane in de verte zoekend kijken. Ik ren snel weg en verstop me achter de struiken. Hij komt naar het bankje toegelopen. "Shit! Shit! Shit!" Hoor ik Soufiane schreeuwen. Hij belt iemand op. Ik hoor niet wat hij zegt. 2 minuten later loopt Soufiane weg. Ik probeer mijn tranen in te houden, maar nee hoor, daar vallen de eerste tranen al.

Ik veeg mijm tranen weg en loop naar huis. Ik open de deur, maar mama is niet thuis. Zal ik nog naar Soufiane gaan? Of zal ik zeggen dat ik ziek ben en me niet lekker voel? Zal ik vertellen dat het me spijt? Nee! Dat ga ik niet doen! Hij moet mij vertellen dat het HEM spijt. Maar ik maak me zorgen, hij is me vast aan het zoeken. Ik stuur hem een appje: Souf, je hoeft me niet te zoeken, je hoeft ook niet bij me thuis langs te gaan, want daar ben ik ook niet. Ik voel me niet lekker en heb net gekotst, dus ik denk niet dat ik straks zal komen.

Meteen daarna word ik gebeld door Soufiane, ik laat hem overgaan en neem niet op. Hij belt me nog 3 keer, ik neem helemaak niet op en dan stuurt hij me een appje. Dit staat erin: Lieve, lieve Ouahiba, wollah het spijt me als ik je boos heb gemaakt, het was niet mijn bedoeling, waar ben je? Ik kom naar je toe. Gaat alles wel goed?

Het is zo lief dat hij zich zorgen maakt. Ik app terug met: Doet er niet toe waar ik ben, het gaat goed met me.

Hij appt me weer. Urgh. Dit staat erin: Ouahiba, laat me weten waar je bent, ik heb spijt wollah, ik wil het goedmaken. Waar ben je?

Ik lees het berichtje en laat hem dan op blauw staan. Wat begrijpt hij niet aan mijn vorige appjes. Urgh. Ik kleed me om in mijn pyjama en pak mijn MacBook. Ik zet Netflix op.

Na het kijken van de film heb ik zo erge medelijden met het meisje. Ik zie mezelf echt in haar. Zij werd ook gepest, maar ze bleef sterk en uiteindelijk was ze de populairste meisje van de school en heeft ze een mooi toekomst gekregen. Insha'Allah krijg ik dat ook.

Ik begin spijt te krijgen van wat ik Soufiane aan heb gedaan. Zal ik gewoon vertellen waar ik ben. Ik besluit het om het te vertellen. Ik app hem en zeg dat ik net thuis ben aangekomen. Nog niet eens 10 minuten en hij is bij me thuis. Hij doet de deur open. Hij heeft huissleutels van mijn huis. Hij roept mijn naam door het huis. Ik lig in bed en doe alsof ik ziek ben en alsof ik me niet lekker voel. Hij komt mijn kamer in en ziet me in bed. Hij neemt plaats op mijn bed..