Avcı- Zayn Malik

10. bölüm

ben kime ithaf ettiğimi unuttum.  Sòz verdigim kisi bana mesaj atabilir mi ?
Umarım begenirsinizz. Öpüldünüzzzz ( bu arada rüyayı gerçekten ben gördüm rüyamda asdfg :D)

10.Bölüm-Kabus

Gözlerimi yumuşak yatakta yatarken açtım. Gözlerimi ovalayıp yatakta doğruldum. Pencere açıktı ve dışarıdan kuş sesleri geliyordu.  Nerede olduğumu hiç bilmiyordum.

Aşağıya inip evi dolaşmaya başladım. Birden karşımda kıvırcık saçlı, yeşil gözlü çocuk -Zayn'in arkadaşı-belirince korktum. Bir adım geri kaçtım. Yüzünde hüzünlü bir ifade vardı. Sanki ağlamış gibiydi. İçimi nedense korku kaplamıştı.

'Harry?' diyerek fısıldadım. İsmini nereden bilmidiğimi bilmiyordum. Ağzımdan istemsizce çıkmıştı.

İfadesizce bana bakmaya devam ediyordu. İyice huzursuz olmuştum.

'Bir şey mi oldu? Korkmaya başladım.'

Ağzını hafifçe açtı. Gözlerini yere indirdi.

' O. . . . . öldü Bella. Çok üzgünüm.' ve gözünden çenesine doğru bir gözyaşı süzüldü. Boğazım düğümlenmişti. Gözlerim hızla doldu.

'K-kim öldü?' sesim çok cılız çıkmıştı. Aslında cevabını biliyordum ama onun olmasından korkuyordum.

Cevap vermeden önce sesli bir şekilde yutkunmuştu.

'Z-zayn. . . . O öldü Bella. O öldü!' kalbim sıkışmıştı. Nefes alamıyordum. Bu olamazdı değil mi? O ölmüş olamazdı?!

'Y-yalan söylüyorsun. . . .Lütfen yalan söylediğini söyle bana!' çaresiz gözlerle onun kızarmış gözlerine baktım .

Başını salladı.

'Üzgünüm'

Ağzımdan  kocaman bir hıçkırık kaçtı. Bİr tane daha. Ve bir tane daha.

Artık sarsılarak ağlıyordum. Harry beni kendine çekip sarıldı. Başımı okşayıp geçeceğini söylüyordu. Biliyorum. Asla bu acı geçmeyecekti.

İçimi son kez çekip ondan ayrıldım. Elleriyle gözümdeki yaşları siliyordu. O sildikçe yerine yenileri geliyordu.

Aklıma Zayn'in gülüşü geldi. Dilini dişlerinin arasına alış şekli

. O gülüşünü bir daha asla göremeyecektim.

Bu gerçek yüzüme tokat misali vurdu. O artık yoktu. Bir daha asla geri gelmeyecekti.

Harry'e tekrat sarılarak ağladım. Daha şiddetli ağlamaya başlamıştım. Artık hıçkırıklarımdan dolayı nefesim tıkanmaya başlamıştı. Ne düşüneceğimi bilmiyordum. Sarsìla sarsıla ağlıyordum. . .

Omuzlarımdan sarsìlarak zorla da olsa gözlerimi açtım. Karşımda bulanık bir beden vardı. Gözlerimi bir kere daha kırpıp görüntünün netleşmesini sağladım.

Karşımdaki Harry' di. Endişeli gòrünüyordu. Gòzlerime dolan gözyaşları görüş alanımı bulanıklaştırıyordu.

' O . . ölmedi değil mi?' güçsüz çıkan sesimle sordum.

Şaşırmışa benziyordu.

'Kim . . . .? Bella sen iyi misin?' Bilmemezlikten geliyordu. Dolan  gözlerimi tavana diktim. Akmaması için içimden saydım.  Bakışlarımı Harry'e çevirdim. Hala şaşkın bakıyordu.