𝐇𝐖𝐀𝐑𝐀𝐍𝐆 𝐂𝐙 𝐈𝐈

11

Po tym jak przeszukałem wszystkie miejsca gdzie mogła być moja ukochana i nic nie znalazłem, skierowałem się w stronę pałacu. Jeśli jej tam nie będzie...to jest tyko jedne miejsce gdzie mogła by być. Ale nie chce by to była prawda. Już nawet zapomniałem o tym co kiedyś powiedział do mnie ten facet, wujek dziewczyny. Już myślałem , że o niej zapomniał, albo odpuścił. Mam nadzieje, że nic jej się nie stało, jeśli tak, to nigdy już sobie tego nie wybaczę. Czemu ja zawsze muszę coś psuć?

Kiedy wbiegłem na teren pałacu od razu rzucił mi się w oczy HanSung, który szedł powolnym krokiem razem z YeoWool. Podszedłem do nich i zatrzymałem ich tak, że się mnie wystraszyli. Pewnie teraz jak większość byli pogrążeni w żałobie po śmierci królowej JiSo. Ja też pewnie bym był gdybym tak się nie martwił SooNi.

-Widzieliście SooNi?- zapytałem i spojrzałem na obu błagalnie. 

Chciałem wybłagać u nich dobre wieści. Liczyłem na to ,ze obaj ja gdzieś widzieli. Wtedy bym miał pewność, że  jest bezpieczna.

-Najpierw powiedz dlaczego jej to zrobiłeś. Ona potrzebowała ciebie, a ty ją zostawiłeś dla królowej- powiedział HanSung i spojrzał na mnie z żalem.

-No nie ładnie tak robić SooHo. Ta mała duszyczka potrzebowała opieki, a ty poszedłeś do innej. - dodał YeoWool 

-Gdzie ona jest?- zapytałem nie mając czasu na przyznawanie im racji. Faktycznie powinienem się nią zająć, ale nie chciałem też zostawić królowej po tym jak dowiedziałem się, że jest otrówana.

-Znaleźliśmy ją w Otace, a później zabraliśmy ją do domu. Była strasznie upita- powiedział HanSung, a ja westchnąłem ciężko. 

-Tam jej nie ma...Niedawno z stamtąd wracałem- powiedziałem i bez dalszej rozmowy pobiegłem szukać JiDwi.