KÖPRÜ ÜSTÜ

19.Bölüm

Aşk Tesadüfleri Sever

Kafamı kaldırdığımda o kıza engel olan kişinin sıra arkadaşım Batuhan olduğunu gördüm.Şaşkınlığımı gizleyemedim ve gözlerim fal taşı gibi açıldı.Batuhan kıza "Napıyorsun sen Büşra? Okulumuza yeni gelen kişilere böyle davranman sence de yanlış değil mi?" Dedi. Demek havasından geçilmeyen bu kızın ismi Büşra'ymış.Büşra da en az benim kadar şaşkındı.Fakat bu şaşkınlığın başka bir sebebi ise alışageldiği olaylarla karşılaşmamasıydı.Batuhan gibi biri ilk kez mi ona engel oldu bilemem ama okula yeni gelen karşıdan "ezik" olarak görünen birinin kendisine ilk kez kafa tuttuğu bariz belliydi.Batuhan'ın söylediklerine karşın Büşra'nın söyleyebildiği tek şey şu oldu "Napıyorsun sen ya?" Bunu söyledikten sonra Batuhan'ın tuttuğu elini aniden çekti ve sinirli bi yüz ifadesiyle oradan ayrıldı.Bana son kez attığı bakışı da unutamam tabii."Sen göreceksin kızım."der gibi baktı ve hızlı adımlarla ilerledi.Hemen ardından Batuhan yemekhanede kendisine şaşkınlıkla bakan kişileri hiç takmadan sadece yoluna konsantre olarak orayı terketti.Gerçekten çok utanıyordum.Etrafımdaki insanların hepsi bana bakıyordu ve aralarında birşeyler konuşuyorlardı.Daha ilk günden düştüğüm bu durum gerçekten hiç hoş değildi.

Zar zor tahammül edip karnımı biraz doyurduktan sonra Esra'yla beraber bahçeye çıktık.Koridorda Büşra ile karşılaşmamayı umuyordum ki karşılaşmadım.Bahçede otururken okuldaki öğrencileri izledim.Hallerini ,davranışlarını,hareketlerini...Gerçekten hepsi birbirine çok benziyordu.İlgi alanları,olaylara verdikleri tepkiler,konuşma tarzları.Belki de birbirlerinin yanında kala kala birbirlerine benzemişlerdir.Yoksa bir süre sonra ben de mi onlar gibi olacağım? Bundan korkmuyor değildim.Tam düşüncelerin derinliklerine dalmışken zil çaldı.Sınıfa girdiğim gibi sınıftaki herkesin suratımın ortasına baktığını gördüm.Birçoğuyla istemsiz göz teması kurduktan sonra kafamı öne doğru eğdim ve sırama doğru yürüdüm.Batuhan sırasında değildi bu yüzden rahatça girebildim.Kafamı bana doğru odaklanan gözlerle karşılaşmamak için sıraya koydum.O kadar yalnız hissediyordum ki.Sanki kimsem yokmuş gibi.Gerçi zaten öyle.Kimim var ki bu hayatta? Tek başıma sırtlanıyorum bütün yükleri.Bir yandan ailemi bir yandan Giray'ı özlüyorum.Belki de o lüks hayatına tekrar girmiş ve muhtemelen beni çoktan unutmuştur.Gözümden bir damla yaş düştü sırama doğru.Sınıftan gelen sesler artınca gözümü elimle sildim ve  burnumu çekip kafamı kaldırdım.Batuhan içeriye girmişti.Sınıftan "Ooo! Günün kahramanı." gibi sesler eşliğinde gülüşme sesleri de geliyordu.Gerçekten utancıma utanç katmıştı bu dakikalar.Batuhan sıraya doğru gelirken tekrar kafamı sıraya koydum.Ağlamak istiyordum,içimde tuttuklarımı dökecek kimsem yoktu.Bu yüzden gözyaşlarımı devreye sokmak istiyordum.Batuhan'ın yanıma oturduğunu hissettim.Kendisine teşekkür etmek istiyordum fakat bunu yapabilecek özgüvene sahip değildim.Öğretmenin gelmesiyle kafamı kaldırdım ve ayağa kalktım.Öğretmen yoklamayı aldıktan sonra sınıftan ayrıldı.Son uyarısı sayesinde sınıf daha sessiz oldu.Bakışlarımı Batuhan'a doğru çevirdiğim an göz göze geldik.Tam teşekkür edecektim ki ne diyeceğimi şaşırdım.Kelimeler çıkmadı birtürlü ağzımdan."Iı şey...Ben te-teşekkür ederim." diyebildim en sonunda.Anlamsız bir şekilde baktı bana bu kez."Ne için?" demesiyle beni tekrar şaşırtmayı başardı.Kendimi tutamadım ve "Gerçekten sebebini bilmiyor musun?" dedim.Kendinden emin bir şekilde "Hayır."dedi.Cidden inanılacak gibi değildi."Bugün yemekhanede o kıza engel olduğun için teşekkür etimiştim." dedim.Kaşlarını yukarı doğru kaldırdı.Daha yeni anlamış gibi bi hali vardı."Onu kim olsa yapardım.Ne de olsa yeni öğrencisin.Okulumuzun kötü olduğunu düşünmeni istemem." dedi ve önüne döndü.En azından okuldakilerin birçoğu gibi umursamaz değildi.

Zorluklarla geçen bir günün ardından ilk günü atlatmıştım.Yurttakilerle tanışma zamanıydı şimdi de.Yurda vardıktan sonra ilk iş odamı gösterdiler.2 tane de oda arkadaşım varmış.Merakla odaya girdim.Odadan çok tabii ki arkadaşlarımı merak ediyordum.Gülümseyerek karşıladılar beni.Birinin ismi Kübra diğerinin ki Hilal.Hilal orta boylarda esmer,Kübra'ya oranla daha güler yüzlü ve sevecen bir kızdı.Kübra ise uzun boylu,bakımlı,giyimi modern ve yardımsever kişiliği ilk dakikalardan belli olan bir kızdı.Böyle oda arkadaşlarımın olacağını pek tahmin etmiyordum doğrusu.Şans ilk kez bana da uğramıştı.Kızlarla oturup tanıştıktan sonra Kübra "Hii! Saçlarında ne kadar çok kırık var.Çok bakımsız görünüyorlar."dedi.Onlara uzun bir süre Köprü üstünde kaldığımdan bahsettim.Hevesle beni dinlediler ve adeta Giray'a hayran kaldılar.Kısa bir süre sonra Kübra bir makas ve birkaç malzeme getirdi.Saçlarımın uçlarını,kırıklarını düzeltti.Ben duş aldıktan sonra saçlarıma kremle bakım verdi.Güzelce taradı ve fön çekti.Daha ilk günden bu kadar samimi olabileceğimiz aklımın ucundan geçmezdi.İkisi de çok iyi insanlardı.Beraber yemek yedik ve geceye kadar birlikte sohbet edip,hayatlarımızdan bahsettikten sonra uyuduk.Sabah aynı saatte kalktık.Onlar farklı okulda okuyorlardı bu yüzden benden yaklaşık yarım saat daha geç gidiyorlardı.Kübra saçlarımı açmamı önerdi.Sonra devreye girip saçlarımı biraz düzelttikten sonra güzel bir görünümle açık bıraktı.Saçlarımın kokusunu uzun süredir ilk kez alıyordum.O sert ve kabarık saçlarım yumuşacık olmuştu.Okul formamı giydim,etek boyumu yine Kübra'nın tavsiyesiyle biraz kısalttım.Kübra gözlerime göz kalemi sürdü ve hafif de eyeliner çekti.Çantamı da takıp giderken tekrardan Kübra'ya teşekkür ettim.Okulun bahçesinden girdiğimde bu kez bana bakan kişiler "yabancı" bakışıyla değilde şaşkınlıkla bakıyorlardı.Kızlar herzamanki gibi bakıp kendi aralarında konuşuyorlardı.

Yürürken saçlarım arkamdan savruluyordu ve başım önde yürüyordum.Sınıfa girdim ve bahçedeki bakışların aynısıyla karşılaştım."Bu ne böyle? Sanki evrim geçirmişim gibi bakıyorlar." Alt tarafı bir eyeliner sürdüm,cildimi krem yardımıyla canlandırdım bir de saçlarıma biraz bakım verdim.Ha bi de etek boyumu kısalttım.Sırama doğru yürürken Batuhan'ın yattığını gördüm."Kahretsin ya! Şimdi nasıl kaldıracağım ben bunu?" diye düşünürken Batuhan aniden kafasını kaldırdı.Düşüncelerimi okusa ancak bu kadar isabet olurdu.Ne yazık ki aynı tepkiyi Batuhan'dan da aldım.Tuhaf bakışlar...

Sırama oturdum ve öğretmen içeriye girdi.Fakat vaktinden önce gelmişti."Evet arkadaşlar sınıfımıza yeni bir arkadaşımız daha katıldı." demesiyle herkesin yüzünde somurtkanlık hakim oldu."Gelsene içeriye" diye ekledi öğretmen kapıdan dışarıya bakarak.Duvar kenarında olduğum için kapıyı bile zor görüyordum.İçeriye kumral bir çocuk girdi.Kızların parlayan gözleri ve erkeklerin şaşkınlığı dikkatimden kaçmadı.Çocuk tamamen sınıfa doğru döndüğünde kalbim yerinden çıkacakmış gibi attı.O kızlardan farkım yoktu, benim de gözlerim parladı.Çünkü o çocuk Giray'dı.

Uzun bir süre sonra yeni bölümü yayınladığım için çok özür dilerim.Bazı aksaklıklardan dolayı yazmaya fırsat bulamadım.Yeni bölüm hakkındaki düşüncelerinizi bekliyorum :)