Fabian en Marcel blijven even stilstaan en wachten tot Sterre en Raphael ook weer bij lopen. Appie staat al enthousiast te wachten bij de kant en Amber en Pim glimlachen. De paarden proberen door te lopen en ze zijn bijna bij de overkant. Eigenlijk vonden ze het stiekem wel jammer dat ze er bijna waren. Het was zo ontzettend mooi, en het liet ze alle ellende even vergeten. Maar als ze weer terug wilden naar hun thuis moesten ze weer terug stappen in de werkelijkheid en zich concentreren op waar ze mee bezig waren. Het water werd ondieper en ze kwamen bij de oever van het meer. 'Héhé, we wachten al een eeuwigheid.' zegt Appie overdreven. Fabian en Marcel springen van hun paard af, en omhelzen de rest. 'Je hebt ze in bedwang kunnen houden zie ik?' zegt Fabian lachend tegen Pim. Hij lacht terug. 'Euh, soort van ja.' Raphael stapt ook van zijn paard af en aait hem even over zijn neus heen. Sterre probeert ook van het paard af te stappen maar haar voet blijft haken in één van de beugels, waardoor ze bijna valt. Tot haar opluchtig is het Raphael die haar opvangt. Hij had zijn armen om haar heen en keek haar lief aan. 'Dankje.. alweer.' zegt ze verlegen. 'Niks te danken.' antwoordt hij zachtjes terug terwijl hij haar voorzichtig op de grond zet. 'Zijn meneer en mevrouw Salomons weer uitgekletst?' vraagt Marcel serieus. Fabian ziet dat ze zich ongemakkelijk voelen en besluit daarom een ander onderwerp aan te snijden. Daarbuiten moesten ze ook verder. 'Goed, volgens mij moeten we bij deze muur weer precies hetzelfde doen als bij de ingang.' concludeerdt hij. 'Hoho, wacht eens even Fabian. Wat gebeurde er nou net?' vraagt Amber nieuwsgierig. Hij kijkt even bedenkelijk maar geeft dan antwoord. 'Wij zijn niet de enige hier. Ze dachten dat wij hun vijand waren, maar dat bleek toch niet zo te zijn.' Amber trekt haar wenkbrauw op. 'Ze hebben de opdracht gekregen om iedereen te vernietigen die in de buurt van de kroon proberen te komen.' vervolgt Raphael Fabian's verhaal. 'Maar wij zijn 'de verlossers'. Als wij de vloek van dit doolhof kunnen verbreken dan zijn hun ook vrij. Dus waren ze zo lief at wij hun paarden mochten lenen.' zegt Marcel. 'Nog meer mensen waarvan wij het lot in handen hebben.' zegt Sterre zuchtend. 'Hé! Wel positief blijven!' zegt Appie vrolijk. Ze lachen om zijn enthousiasme, en de sfeer is weer ontspannen. 'Sterre, je hand.' zegt Pim wijzend naar de muur die hun weg blokkeerd. Ze knikt en loopt naar de muur toe. Langzaam rijkt haar hand naar de muur, en duwt ze haar hand zachtjes in de vorm. 'De magische cirkel Sterre, zoek de magische cirkel!' In een flits ziet ze Maline weer, en haar stem galmt door Sterre's hoofd. De andere pakken ook elkaars handen zodat ze weer een lange ketting vormen, en de muur verdwijnt, net zoals de eerste keer. 'De magische cirkel..' fluistert Sterre zachtjes in zichzelf. Amber, die naast haar stond had het wel gehoord. 'Wat is die magische dinges nou? Ik snap het niet.' zegt ze verward. 'Maline had het daar over weet je nog? Luxor begon er ook al over. Waarschijnlijk is het heel belangrijk dat we die vinden.' antwoordt Fabian. Ze lopen met zijn allen door, en kijken naar de mooie omgeving. Ook hier was het erg mooi en de volgels fladderden vrolijk in het rond. Helaas werd hun uitzicht geblokkeerd door de grote muren die hun lieten herinneren dat ze midden in het doolhof zaten. 'Oké, die cirkel moeten we dus vinden. Maar hoe?' merkt Pim op. 'Weten jullie nog wat Maline zei? Zoek naar de kern van je eigen kracht.' zegt Raphael. Marcel zucht. 'Lekkere hint, daar komen we toch geen steek mee verder?' Ze gaven hem gelijk, erg veel hadden ze daar niet aan. Ze wisten niet hoe het eruit zag, hoe groot het was of waar ze het konden vinden. Helemaal niets. 'Goed, dan gaan twee van ons opzoek naar de cirkel, en de rest gaat door.' zegt Sterre vastbesloten. Amber gaat direct naast haar staan. 'Ik ga met je mee.' zegt ze enthousiast. Ze kijken haar vragend aan want normaal gesproken was Amber helemaal niet zo fanatiek. 'Ik ben die opdrachten wel een beetje zat. Ik zoek veel liever naar die magische.. euh.. dinges.' antwoordt ze. Fabian lacht. 'De magische cirkel Amber.' Ze rolt overdreven met haar ogen. 'Ja, dat.' - 'Maar hoe vinden we jullie dan weer terug?' vraagt Raphael die toch wel een beetje bezorgd is. Pim pakt het kompas, wat hij nog steeds bij zich had erbij en overhandigt het aan Sterre. 'Wij redden het wel zonder het kompas, als het goed is wijst het jullie de juiste weg en kunnen jullie ons hiermee terug vinden.' zegt hij. Sterre knikt als bedankje, en kijkt even naar Amber, die ook knikt als teken dat het tijd is om te gaan. 'Passen jullie goed op jezelf?' vraagt Fabian nog even voordat ze gaan. De meiden knikken, en gaan dan hun eigen weg. Appie kijkt zijn vriendinnetje een beetje verdrietig na, en hoopt dat het goed gaat komen. Raphael loopt voorop bij de jongens en staart voor zich uit. Fabian ziet zijn blik en gaat naast hem lopen. 'Ze redden het wel.' zegt hij om hem gerust te stellen. Raphael kijkt even op en knikt maar zachtjes. 'Ik hoop het.' antwoordt hij.
