~Pinoy ♡ Thai~
Love knows no gender. This is just another ordinary BL story. A story how a man, tulad ng nalantang bulaklak dahil sa bigong pag-ibig, blooms again. But when he is about to start anew, the old one starts to intrude his new petals agai...
Pumanhik na siya sa kaniyang condo unit yakap yakap ang delivery box. Binuksan ang kahon at tumambad sa kaniyang paningin ang isang wall clock na inorder niya isang linggo na ang nakakaraan. Sinet-up ang tamang orasan. Pinalitan niya ang luma nang orasan na isang taon na ring nakasabit sa wall. Nang ilapag na niya ang wall clock ay nabasa niya ang nakasulat sa likuran nito:
~I'M YOURS, BABY. ALL THE TIME. ~ ♡Bank♡
Di niya namamalayang tumulo ang kaniyang mga luha. Ito ang orasan na binili ni Bank sa kaniyang ika-29 na kaarawan. May kwento kung paano binili ang wall clock na ito. Katatapos lang sila manood ng sine noon nang madaanan nila ang wall clock shop. May nakasulat kasing initials na BT na na malaki.
"Babe, that clock is ours!", sabi ni Antonio, ,"B for Bank and T for Tony!"
"Do you like it?"
" Yes. Let's buy it!"
"It's on me, Babe. My expensive gift for you!", sabay tawa ni Bank habang binubunot ang pera sa kaniyang wallet. Nagtinginan lang ang mga sales staff na naroroon.
"You owe me a dinner. That's more expensive", sagot naman ni Antonio sa kasintahan.
"It's your day my love! Your wish is my command," bulong nito sa kanya.
Kapag birthday ng isa sa kanila ay sa condo unit lang sila nagdidinner. Chef kasi sa Italian restaurant na pag-aari nila si Bank kaya siya na ang naghahanda sa bawat birthdays nila. Candle light dinner lagi. Espesyal. Mas gusto nila na pribado ang mahahalagang araw nila. Habang abala sa paghahanda si Bank ay siya naman ang nagsabit ng biniling wall clock. Nahulog ang wall clock at nabasag ang salamin nito. Sa mga oras na iyun, hindi nila kapwa inakala na yun na pala ang senyales na maghihiwalay sila. Na yun na pala ang huling birthday niya na kasama siya.
Ang pagluha niya ay napalitan ng paghagulgol. Matagal. Habang yakap yakap ang lumang wall clock. Mugto ang mga matang inilagay sa kahon ito. Hinila ang silya at pumatong para isabit ang bagong wall clock.
Naupo siya sa sofa at pinagmasdan ang bagong wall clock. Wala ng malaking initials na BT. Nagiisang bulaklak na kulay dilaw ang mga kampupot. Bulaklak na papamukadkad. Ngumiti siya. Subalit sa di maipaliwanag na dahilan, umaagos muli ang kaniyang mga luha.
"Paano ba muling mabubuo yung dating ako kung wala ka namang hahawak sa akin? Bakit kailangang iwanan akong mag- isa ngayon? Bakit mahal na mahal pa rin kita Bank sa kabila ng lahat", tanong niya sa hangin.
Ipinikit niya ang kaniyang mga mata. Binalikan ang mga nakaraan nila. Maliwanag pa sa kaniyang alaala ang una nilang pagkikita.
"Ang sabi niya gusto niyang magkaroon ng Major Cineplex membership card. Pwede ba daw?", sabat ng isang lalaki sa likuran sa wikang Thai sa cashier ng isang sikat na cinema. Hindi pa kasi makaintindi at makapagsalita ng Thai noon si Antonio. Nagkakalituan sila ng cashier kaya sumabat na lang ang lalaki sa likuran niya. Si Bank.
"Just show to her your passport and pay 100 Baht", sabi naman niya sa kanya noong harapin niya ito. Nginitian niya ito. Love at first sight! Yung parang may magnet na nagkatitigan sila sa unang pagkakataon. Ibinaling niya ang tingin sa cashier at iniabot ang passport at 100 Baht bill. Walang namutawi sa kaniyang bibig. Basta ngumiti lang siya tanda ng pasasalamat nang matapos na siya sa counter.
"Where are you from?", napatingin siya sa lumalapit sa kaniyang kinauupuan. "I'm Bank. You're?" iniaabot ang kaniyang kanang kamay.
"Tony! I'm from the Philippines." nahihiya niyang sagot.
Presko ang dating ng lalaki. Full of confidence. Palibhasa gwapo at matangkad. Yung tipong boy next door. Athletic. Mestiso. Balbon. Makakapal ang mga labi, mamula mula, kissable lips. Sa suot na skinny jeans, white T-shirt, at navy blue sneakers, halatang gym goer siya. Katamtaman ang laki ang muscles at siya yung tipong may abs. Chiseled face, curly hair, matangos ang ilong, bilugan ang mga mata. Makapal ang kilay. Parang Ian Veneracion sa unang tingin.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"You're alone, aren't you?" Sa pananalita ay alam mong mayaman. Fluent sa English.
"I am. And you?", nasambit niyang bigla.
"I'm with my girlfriend. She's on her way.", sagot niya.
Parang napawi ang kaba sa dibdib ni Antonio. Mas comfortable siya sa narinig. At least alam niya na wala ng dahilan para kabahan pa siya. Mas kakabahan pa siya kapag malalamang mag- isa siya. Nawala ang nerbiyos. Napalitan ng confidence. Pero sa totoo lang, ang nais marinig na sagot ay "Mag- isa lang ako tulad mo."
Nabalot ng katahimikan dahil naging abala sila pareho sa kani- kaniyang cellphone. Hanggang sa isang balingkinitang babae ang lumapit at tumabi sa kinauupuan ni Bank. Dumikit. Ipinakilala siya. Nag-shake hands.
Yun ang unang pagkikita nila ni Bank. Parang di na masusundan pa dahil hindi man lang sila nagkapalitan ng numero. At may gf siya. Imposible.
Pero pagkalipas ng tatlong araw, hindi inaasahan ang pangalawa nilang pagkikita. Sa BTS sky train, nagtama pareho ang kanilang paningin. Pero dahil sa siksikan ay hanggang ngitian lang sila.
"Hey Tony! Where are you heading to?", sinundan pala siya paglabas niya ng train.
"Going home. You remember me huh?"
"Yes. Where are you staying?"
"Rangsit," matipid niyang sagot.
"Oh that's far from my place. Care for a beer first?", humarang siya sa kanyang daraanan kaya naphinto siya.
"Sure!", mabilis niyang sagot.
"I know a place. Come on, just follow me."
Mabilis ang pangyayari. Sunud-sunuan naman siya dito hanggang sa makarating sila sa carpark kung saan nakapark ang kotse ni Bank. Nawala sa isip niyang may kailangan pa sana siyang tapusin. Kaya lang hindi pa niya nasasabi na isa siyang guro. At wala rin siyang alam tungkol sa kanyang makakasama. Sa isang bar sila along the highway nagpunta kung saan may bandang tumutugtog ng mga English songs. Ang isang beer ay naging dalawa. At ang dalawa ay naging tatlo.... At naging hindi niya mabilang na bote ng beer. Hindi siya sanay uminom ng marami kaya lang parang kung anong meron si Bank na ang mapait na lasa ng beer ay naging parang tubig na lamang kung tunggain niya. Hanggang di na lamang niya namamalayang blangko na ang paligid niya.
At pagmulat ng mga mata niya, parang nasa ibang mundo na siya.
