The Next Person

Twenty One

Uni Code

"Serendipity"
[မရှာဖွေဘဲ တွေ့ရှိသော ကောင်းခြင်းတရားလေး]

X

"မင်းတို့ကိုပြောချင်တာက ဒီနေရာဟာတခြားလိုမျိုး စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ကိစ္စတွေ လုပ်လို့ရတဲ့နေရာမျိုးမဟုတ်ဘူး မင်းတို့လူငယ်တွေကိစ္စကို နားလည်ပေးနိုင်ပေမယ့် အခုလိုမျိုး ကော်ရစ်ဒါကြီးမှာ အော်ဟစ်ပြီးတော့ ... "

ဘလာ ... ဘလာ .. ဘလာ .. ။
မိနစ်သုံးဆယ်လောက်ရှိနေပြီ အခုအချိန်အထိ Seulgi တို့ စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေး ရုံးခန်းကနေ မှာတမ်းချွေခံနေရတာ မပြီးဆုံးသေး ။ ဒီစကားတွေကိုပဲ ဓာတ်ပြားကြီးဖွင့်ထားသလို အခေါက်ခေါက်အခါခါ ထပ်ထပ်ပြီးပြောနေတာ တာဝန်ရှိသူကြီးအစား Seulgi ကိုယ်တိုင်တောင် ပါးစပ်ညောင်းပြီး နားတွေငြီးလာပြီ ။

Irene ကတော့ ဘေးမှာထိုင်နေကာ ခေါင်းငုံ့ထားဆဲ ။

Seulgi တစောင်းအနေအထားဖြင့် ခိုးကြည့်တော့ မျက်နှာကိုသေချာမတွေ့ရဘဲ ဆံပင်တွေက အနှောင့်အယှက်ပေးကာ ကာဆီးထားပြန်သည် ။ ဒါပေမယ့်လည်း Seulgi ပျော်နေပါသည် ။

အရမ်းကောင်းတယ် .. အရမ်းကိုကောင်းတယ် ။ အခုခံစားနေရတဲ့ ခံစားချက်က ရောထွေးပြီးတော့ အကြာကြီးပစ်ထားမိတဲ့ အိမ်ကိုပြန်လာရသလိုမျိုး။

အထင်လွဲစရာတွေ စိတ်ပျက်စရာတွေအဆုံးမှာ Irene တစ်ယောက်တည်းကသာ Seulgi ရဲ့ နှလုံးသားပိုင်ရှင် ဖြစ်ခဲ့ပြန်တာမို့ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ သူ့ကိုလက်လွှတ်ခံတော့မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ တစောင်းငေးနေရင်းက Seulgi သစ္စာဆိုနေမိတယ် ။

တာဝန်ရှိလူကြီးနဲ့ Seulgi တို့ကြား ခြားထားတဲ့ စားပွဲခုံကိုအားကိုးပြီး Irene ရဲ့လက်ကို မမြင်အောင် လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ Seulgi ဘက်ကို ကြည့်မလာပေမယ့် Irene ဟာ လက်ချောင်းချင်း ယှက်သွယ်ပြီး ပြန်ဆုပ်ကိုင်လာတယ် ။

ဟုတ်တယ် .. ဒါကအစစ်အမှန်ပဲ ။ ဒီခံစားမှုကမှ အမြဲတမ်းမှန်နေခဲ့တာ ။ ဒီလက်တွေရဲ့ အခြားတစ်ဖက်ဟာ Irene ရဲ့ အဖိုးတန်လက်တွေပဲ ။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် .."

ဟိုလူကြီး တစ်ဖက်လှည့်သွားပြီးတော့ မှာတမ်းဆက်ချွေနေတုန်း Irene အနားကိုကပ်ရင်း Seulgi တိုးတိုးပြောမိတယ် ။