Verson University: School of Doctors

Chapter 3 - Chasing Sacrifice

Chapter 3 - Chasing Sacrifice

Attempt 1

Alas-dos na ng umaga. Hinintay ko silang makatulog saka dahan-dahang bumakod bitbit ang baril saka inipit sa aking pantalon ang baril na ninakaw ko pa kay Tito Renzo. I tried my best not to make sounds dahil baka magising sina Natasha. Magdamag pa naman nila akong binantayan.

Our rooms have no windows. Siyempre nasa underground, so wala akong choice kundi dumaan muna sa ilang palapag bago makarating sa itaas. Nagsuot ako ng maskara saka dahan-dahang binuksan ang pintuan ng aming kwarto.

Dahan-dahan akong naglakad nang makitang walang tao sa labas. I even hear Tito Ivan snoring kahit nasa loob siya ng kanilang kwarto. I sighed in relief at hahakbang na sana papunta sa hagdanan nang biglang nagbukas ang ilaw. Napapikit ako sa aking mga mata. Bwisit.

"Where do you think you are going, Samantha?" Math asked, his ass half-awake.

Attempt 2

Nasa kusina kaming mga babae. Hinihiwa ni Natasha ang carrots at patatas habang nagsasaing si Tita Jahara. I decided na ako ang magtitimpla ng juice.

"Himala, Samantha! Nagawi ka dito sa kusina. May masamang balak ka 'no?" sabi ni Tita Jahara at humarap sa akin. Grabe, ang galing manghula.

"Wala 'no. I've accepted the fact that I can't escape from your grasp," sagot ko. Tumawa na lang siya.

"Siguraduhin mo lang," sabi niya. I just faked a laugh.

Ngunit nalagyan ko na ng pampatulog ang juice, tita. Sorry I just can't accept my defeat.

Ilang minuto ang lumipas and it's time for lunch. Inilagay na nila ang piniritong isda at ang kanin and of course my perfect juice. Ako na ang nagsalin ng juice sa kanilang mga baso. I was trying to suppress a grin while doing so.

"This juice is perfect," komento ni Joules. Almost everyone agreed after taking a sip. I smiled evilly on my mind. Don't worry, you'll get a peaceful sleep after a few minutes.

Ngunit nagtaka ako dahil patuloy pa rin sila sa pag kain. Nang iangat ko ang aking ulo, I saw Math grinning at me mischievously. Nagtaka ako ngunit kalaunan ay nataranta. Shit, does he know about my little plan?

Mabilis akong nagtungo at tinignan ang basurahan kung saan tinapon ko ang wrapper ng sleeping powder. Napatampal na lang ako sa aking noo. Math replaced it with a sweetener!

End of attempt

I attempted several times but they are not a subject for underestimation. I can't outwit them. Well, I can try again tomorrow but I can't waste a day for an opportunity.

"Uggh! Bwisit!" irita kong sabi saka humiga na lang sa kama ko. Naiinis ako kasi wala akong magawa kundi isipin na habang wala akong ginagawa dito ay may sinasayang na akong oportunidad.

The man who informed me about the letter is actually familiar. Para bang may kamukha siyang tao na matagal ko nang kilala but I can't pinpoint who. Gusto kong makompirma ang pagkatao niya. In order to do that, I need that letter.

"Sam! Sam!" sigaw ni Natasha at mabilis na binuksan ang pinto ng kwarto. I looked at her with annoyance.

"Ano?"

"Have you seen Stephanie?" tanong niya. Mas lalo akong nainis.

"Sino ba 'yan?" walang ganang tanong ko. Natasha glared at me.

"Nawawala ang sister mo, Sam," she answered, emphasizing the word sister.

"Wala akong kapatid, Natasha," matigas na sagot ko.