A Bad Boy, A Best Friend & A Girl (NL)

16.

{Luke}

Mijn broekzak trilt en na een snelle blik op mijn telefoon sta ik op en wandel het klaslokaal uit. Mevrouw Adams roept me iets na over blijven zitten, telefoons en nablijven - en ik trek de deur achter me dicht.

'Je kunt me niet zomaar bellen! Ik had gewoon les.'

'Je reageert niet meer op mijn berichten en ik moest weten hoe het met het plan gaat.'

Ik slaak een geïrriteerde zucht. 'Het gaat prima, ik ben bij haar thuis geweest, maar ik had geen mogelijkheid om te zoeken.'

'Zolang je je maar niet laat afleiden door haar, ik weet dat ze je type is.'

'Ze is mijn type niet, blijf uit haar buurt.'

Er klinkt gegrinnik aan de andere kant van de lijn. 'Zolang jij je aan de afspraak houdt, is er niets om bang voor te zijn. En houd me op de hoogte, mijn berichten negeren zal het alleen maar erger maken.'

Ik hang op en haal een paar keer diep adem. Dan hijs ik mijn tas over mijn schouder en wandel naar buiten, het is niet alsof ik het lokaal nu nog in mag. 

Als ik over het schoolplein loop zie ik een bekend figuur naar haar auto wandelen. 'Hope!' Ze draait zich om, ziet dat ik het ben en blijft dan rustig doorlopen. Ik rol met mijn ogen en trek een sprintje. Na enkele seconden loop ik naast haar.

'Hey.'

Hope blijft strak naar voren kijken en vist haar sleutels uit haar broekzak. 'Hoi,' mompelt ze kortaf. Ik kijk haar verbaasd aan, maar herinner me dan de situatie gisteravond bij Webley's. 

'Ben je nou echt boos dat  we elkaar gisteren tegenkwamen bij Webley's, en dat ik met Ashley was? Ik wilde haar bedanken voor de hulp. Dat is alles.'

'Maar jullie zouden vandaag gaan leren, dus waarvoor moest je haar bedanken? Weet je wat, ik hoef het niet eens te weten. En ik ben niet boos dat je gisteren met Ashley was' - het was duidelijk te zien dat ze er ook niet bepaald blij mee was - 'maar ik vind het een beetje apart dat als wij bijna gezoend hebben, je haar meevraagt op een date en mij spontaan vergeten lijkt te zijn. Maar hé, ik zou niet verbaasd moeten zijn, want volgens Ashley was je een grote player in Londen, dus waarom zou je veranderen?' 

Nadat ze al haar irritaties eruit heeft gegooid kijkt ze me met over elkaar geslagen armen aan. Ik kan het niet laten en een grijns verschijnt op mijn gezicht. Ik zet een stap naar haar toe, als reactie deinst Hope achteruit, totdat ze tegen een auto staat en ze vastzit tussen mij en de auto.

'Dus als ik het goed begrijp, ben je boos dat ik je niet gezoend heb, correct?' mompel ik terwijl ik een hand door haar haren laat glijden. Hope moet duidelijk haar best doen om haar ademhaling in bedwang te houden.

'Niet correct. Ik ben boos omdat je zo kortaf deed en vervolgens doet alsof er niets gebeurd is. En omdat je je verslag pas zo laat inleverde.'

'Het spijt me, ik zal het nooit meer doen. De volgende keer mail ik mijn deel een week van te voren.' Hope kijkt me geërgerd aan en probeert een kleine glimlach te verbergen. 

'Fijn. Stop nu maar weer met je moves, want je hebt al een date gepland staan. Ik ben geen tweede keus, en ik moet naar mijn afspraak.' Ze trekt haar hoofd weg en ik laat mijn hand weer langs mijn lichaam vallen. Hope stapt langs me heen en wandelt naar haar auto. Ik loop achter haar aan en leun tegen haar auto aan terwijl ze instapt. Voordat ze de deur dichttrekt, buig ik me naar voren - onze gezichten op slechts enkele centimeters van elkaar vandaan - en mompel: 'Als er iets is dat jij niet bent, Hope Smith, is het een tweede keus. Veel plezier bij je afspraak.' Na deze woorden duw ik het autoportier dicht en loop weg, met een grijns op mijn gezicht.

{Hope}

Ik laat mijn adem ontsnappen terwijl ik toekijk hoe Luke terug naar de school wandelt, zonder nog een keer om te kijken. Mijn hart bonst als een gek en ik geef geïrriteerd een klap tegen het stuur. Waarom heeft hij zo'n effect op me? Mijn telefoon trilt en als ik deze ontgrendel zie ik een berichtje van Luke. 

Luke: Als ik mijn date met Ashley afzeg, ben je dan niet meer boos?

Ik rol met mijn ogen en kan een glimlach niet verbergen. Mijn vingers vliegen over het scherm als ik een reactie stuur.

Hope: En Ashley laten zitten? Nope. Je hebt je keus gemaakt, ga nou maar gewoon op die date.

Een zucht verlaat mijn mond terwijl ik met mijn hoofd op het stuur leun. Dus nu laat ik de jongen die ik net leuk begon te vinden op een date gaan met mijn beste vriendin? Het moet maar, misschien wordt het wel een hele stomme date. Ik kan er niets aan doen, maar een klein deel van me hoopt dat het een slechte date zal zijn. Een ander deel gunt Ashley al het geluk van de wereld. 

Ik schrik op van een luid getoeter en als ik verbaasd om me heen kijk besef ik dat ik de oorzaak was. Mijn hoofd raakte het knopje op mijn stuur en liet een luid getoeter horen. Ik werp een blik op mijn horloge en start de motor. Snel race ik de parkeerplaats af om nog op tijd te komen voor mijn afspraak. 

- - -

Vote & comment!

Hope you enjoyed! 💕