A Bad Boy, A Best Friend & A Girl (NL)

21.

{Hope}

'Ik spreek je morgen, oké?'

Luke stopt de auto voor mijn huis en kijkt snel de straat door. Ik blijf zitten en draai me naar hem toe. Met gefronste wenkbrauwen kijk ik hem aan. 'Waarom doe je nou opeens zo raar?'

Hij ontwijkt mijn blik en trommelt met zijn vingers op het stuur. 'Ik doe niet raar. Kun je alsjeblieft uitstappen? Ik moet nog iets regelen.'

'Weet je zeker dat alles goed gaat?' vraag ik nog een laatste keer. Luke trekt zijn mondhoeken omhoog en knikt. 'Ik zie je morgen, slaap lekker straks.'

Ik stap uit en kijk de auto met samengeknepen ogen na, een vreemd gevoel vormt zich in mijn buik. Hij verbergt iets, en ik wil weten wat het is. Zodra ik binnen ben en een kop thee gemaakt heb, kruip ik achter mijn laptop en open een nieuw venster. Het is tijd om te doen waar meisjes goed in zijn, internetstalken. En hoewel ik het niet vaak doe, ben ik onder de indruk van mijn skills. Na slechts een paar minuten googelen heb ik de namen van zijn grootouders, zijn oude adres in Londen en een zeer schattige foto van zijn basisschooltijd gevonden.

Met een zucht klap ik de laptop een half uur later weer dicht. Er valt niets geks over hem te vinden op het internet, als je zijn lied in de musical The Lion King niet meetelt. Ik leun achterover in mijn stoel en sluit mijn ogen. In gedachten ga ik nog eens over de gebeurtenissen van vanavond. We hadden het echt leuk en het was erg gezellig en ik weet bijna zeker dat hij me gezoend had als zijn telefoon stil was gebleven.

Zijn telefoon. Dat is het. Zodra hij dat berichtje kreeg met een foto, ik kon niet zien wat er op stond, begon hij afstandelijk en raar te doen. Hoe kom ik erachter wat er op die foto stond?

Mijn telefoon trilt en als ik het ding optil, zie ik dat Ashley een bericht heeft gestuurd. Het zijn twee foto's, met de vraag welke jurk ze morgenavond aan moet doen. O ja, de date van morgen. Luke's date. Ik gooi mijn telefoon op het bed zonder te reageren op haar bericht. Het kan me niks schelen wat ze aan doet, al gaat ze in een vuilniszak, ze zou sowieso niet op die date moeten gaan. Luke zou niet op die date moeten gaan. Hij had het voor dat vreemde berichtje ook naar zijn zin en ik denk dat we het gewoon een kans moeten geven.

Plotseling bedenk ik me iets. Ik sta op, vis mijn telefoon van het bed en met mijn autosleutels in de hand ren ik de trap af. Pas als ik eenmaal op de weg ben besef ik pas wat een idioot plan dit is. Ik kan toch niet zomaar aankloppen en hem verbieden om met Ashley op een date te gaan? Ik rijd zijn straat in, maar stop niet als ik het goede huis bereikt heb. Ik blijf doorrijden en keer weer om aan het einde van de straat. Als ik nog eens langs zijn huis rijd zie ik dat het licht in zijn kamer nog aan is.

De ringtone van mijn telefoon vult de auto en ik schrik me rot als ik Luke's naam zie staan. Ik rijd de straat uit en parkeer om de hoek voordat ik de telefoon opneem. Doe normaal Hope. Je bent niet net twee keer langs zijn huis gereden, je zit gewoon thuis op de bank. 'Met Hope.' Mijn stem trilt lichtjes.

'Waarom rijd je door mijn straat heen en weer?' Luke's stem klinkt geamuseerd.

Mijn stem schiet de hoogte in als ik het probeer te ontkennen. 'Dat was ik niet, misschien was het een auto die op de mijne leek?'

'Dus als ik nu naar het einde van de straat loop en op het raampje klop, zit jij niet in die auto?'

Een zucht verlaat mijn mond. 'Sorry, je hebt gelijk. Ik- ik weet niet wat ik wilde doen. Of nou ja, dat weet ik wel, maar nu ik er ben klinkt het echt idioot en was het al een slecht plan voor ik de auto in stapte.'

Er klinkt geruis op de achtergrond en het lijkt alsof Luke buiten rondloopt. Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan, natuurlijk komt hij naar buiten. Hij komt je de les lezen, want wie wil er nou een weirdo die 's avonds laat door je straat rijdt?

'En wat was je plan dan?'

'Geloof me, dat wil je niet weten. Ik ga gewoon weer naar huis en-' Er wordt tegen mijn auto raam geklopt en als ik naar buiten kijk zie ik Luke staan. Ik haal diep adem voordat ik ophang en de deur open duw. 'Hoi,' mompel ik zonder hem aan te kijken terwijl ik uitstap.

'Hey.' Een glimlach siert zijn veel te leuke gezicht.

'Wil je echt weten wat ik hier kwam doen?' mompel ik terwijl ik hem aan kijk. Luke knikt en trekt vragend een wenkbrauw op.

'Ik reed om half twaalf 's avonds door jouw straat heen omdat ik er nog eens over nagedacht heb en ik vond dat je erg kortaf en lullig deed aan het einde van onze, wat het dan ook was. En ik vond het echt heel leuk vanavond en ik ben je heel dankbaar voor de verrassing, maar je kunt niet de hele avond zo tegen me doen en dan opeens je gek gaan gedragen en kortaf gaan doen. Het kan me niet schelen wat er in dat berichtje stond of wie het was, tenzij het je stiekeme vriendin uit Londen is - in dat geval moet je het nu zeggen want ik sta op het punt om je te zoenen en ik vind ook-'

Luke stapt naar voren, legt zijn hand in mijn nek en drukt zijn lippen tegen de mijne. Ik blijf een paar seconden verbaasd staan, maar sla dan mijn armen om zijn nek. Duizend vlinders ontploffen in mijn buik en ik trek hem nog dichter tegen me aan. Eindelijk weet ik hoe het voelt om zijn lippen tegen de mijne te voelen, het voelt magisch. Zoals de lichtjes 's nachts twinkelen. Als we elkaar loslaten is het even stil, afgezien van onze zware ademhaling. Dan kijk ik hem weer aan en glimlach. 'Wat ik wilde zeggen voordat ik onderbroken werd, was dat ik ook vind dat wij op die date moeten gaan, en niet jij en Ashley.'

Luke zet een stap naar achteren en kijkt me met grote ogen aan, alsof hij zich iets herinnert. Dan draait hij zich abrupt om en begint terug naar zijn huis te benen. Geschokt blijf ik een paar seconden staan voor ik verbaasd achter hem aan ren.