Who am I?

Hoofdstuk 16, Te perfect.

2 weken later

13 Juli - Zomervakantie.

Sydney's p.o.v.

Heerlijke zomervakantie! Louis en Harry hadden besloten om later in de vakantie pas naar Engeland te gaan, dus ik moet wachten tot 2 Augustus. Geen probleem aangezien Justine ook pas 7 Augustus weggaat. We spreken nu zo vaak mogelijk af, wat redelijk kan aangezien het maar 20 minuten fietsen is. Morgrn kan ze pas weer, huisarrest. Badass dat ze is.

Voor nu kan ik eigenlijk niks anders doen dan tekenen, wat ik dus ook ga doen. In het park. Ik ga mn favoriete boom tekenen, nu hij zo mooi in de bloei is. Ookal ben ik er al een aantal keer tegenaan geknalt.

Ik stop al mijn tekenspul (wat aardig wat is) in mijn tas, en pak mijn skateboard. Beneden pak ik nog een kleed om op te zitten, en zeg ik Chuckie en Louis gedag, die vrolijk op de trampoline bezig zijn.

Ik rij richting het park, en kijk om me heen. Het is zo rustig, terwijl het zo lekker weer is. Ik stop bij de boom en leg mijn kleed uit.

Wanneer ik wil beginnen, zie ik ineens vanuit mijn ooghoek, Angela op het bankje zitten. Zal ik naar haar toegaan? Ik draai me wat meer naar haar toe, en zie dat ze uitgeput onderuit zit. Hmm. Ik sta op en loop naar haar toe.

"Hi Angela." Zeg ik aardig gedag. Ze kijkt op, en zwaait klein. "Hey." Zegt ze, en ze haalt nog even diep adem. "Wat ben je aan het doen?" vraag ik verbaasd. Angela glimlacht. "Mn dans oefenen. Het was snikheet op mn kamer, en ach, het was zo rustig hier. Dus ik besloot alles gewoon mee te nemen." Zegt ze, en ze wijst naar haar muziekdopjes* en wat drinken.

"Jij?" Vraagt ze. Ik wijs naar mn kleed. "Old fashion aan het tekenen." Zeg ik droogjes. Angela glimlacht. "Ik ga weer oefenen, spreek je zo wel." Zegt ze, en ze doet haar dopjes in.

Ik loop weer naar mijn kleed, en begin met de grote boom te schetsen.

Na een halfuurtje bekijk ik de tekening. Nu alleen nog maar details en dan is ie goed. Ik kijk achterom en zie dat Angela alweer weg is, wat mij weer alleen maakt. Ik draai me om, en lig even een tijdje op mijn rug, naar de heldere lucht te staren, die bedekt wordt met groene blaadjes, en mooie bloesems. Ik inhaleer de heerlijk frisse lucht. De vogels fluiten vrolijk, en.. oef. Alles is te perfect nu. Ik sluit mijn ogen, en geniet ervan.

Na ik weet niet precies hoe lang, besluit ik weer te gaan tekenen. Ik zet mijn potlood op het papier, en begin ijverig met tekenen. Hier nog een lijn, hier een klein streepje. Oh ugh. Gummen. Bruine lijn... Bloem...

Klaar!

Ik houd het papiertje omhoog, en bekijk het resultaat. Nice. Mhmm. Zal ik hem verkopen? Nah. Ik bewaar hem voor later. Ik stop alles in mijn tas, en vouw het kleed op. Ah fijn, het is pas 2 uur. Wat in hemelsnaam zou ik moeten doen nu. Lieke en Lotte zijn op vakantie. Justine heeft huisarrest... ugh.

Ik plof weer neer, en ga tegen de boom zitten. Ik ben moe. Misschien maar beter dat er niemand is. Ik sluit mijn ogen voor een seconde, en laat mijn gedachte in vrije loop, mijn fantasie overvloeien. Wat als ik Dylan nu ineens komt? Wat zou hij doen.. Me slaan ofzo. Dan sla ik hem terug. En spring dan rechtstreeks op mijn skateboard, en ga dan naar huis. Het zou wel toevallig zijn als hij nu kwam. Ik denk het niet. Ik hoop het niet. Ik open mijn ogen, en kijk om me heen. Ik verveel me weer. Ik kijk op mn A-tech, en zie dat er weer is niks aan de hand is. Waarom is het zo rustig? Dr is letterlijk niks aan de hand. Oke misschien wel. Dylan loopt rond, maar daar heb ik gewoon geen zin in.

Ineens hoor ik voetstappen van achter, en luister ik goed. Ze komen steeds dichterbij. "Sydney?" Zegt een bekende stem. Een, helaas, bekende stem. Amber. Oja, dat is er aan de hand. Geen zin in.

"Sydney? Ben jij dat?" Vraagt ze nog een keer. "Laat me even met rust okay." Zeg ik geërgerd. "Nee, ik wil met je praten."zegt ze, en ze komt naast me zitten. Ik zucht. "Leg eerst maar eens even uit waarom je zo reageerde. Dan praten we." Zeg ik, zonder haar aan te kijken.

"Nou ehm.." begint ze. Ik zwijg, en wacht tot ze verder gaat. "Een jaartje geleden.. Weet je nog toen ik naar mensen ging.. naar vriendinnen? Die ik had ontmoet bij een fan-meeting.. Nou. 1 daarvan.. Is zegmaar. Net zoals jou.. gay... Snapje en... Ik was op haar kamer.. en we hadden een leuk gesprek enzo... En ineens probeerde ze me te kussen.. en ik schrok en zei Ieuw.. , net zoals ik bij jou deed, en zij werd boos op me.. Ze wilde .. per se gekust worden zegmaar... dus.. Ze dwong me.. En Ik was bang... snapje? Ik wilde gewoon niet dat hetzelfde zou gaan gebeuren.. En ik had niet zo mogen flippen.. sorry... Ik hoop dat je me snapt." Zegt ze in hakken en stoten. Ik heb nog niet de moeite genomen om haar aan te kijken, maar ik voel dat ze huilt. Zucht. Ik draai me om, en knuffel haar. Ze aarzelde even, maar nam me in vertrouwen. We knuffelen een tijdje. "Het is al goed.. Ik snap je." Zeg ik, en laat haar voorzichtig los. "Dus.. we zijn weer vriendinnen?" Vraagt ze bang. Ik knik. "Voor altijd." Zeg ik. Ze steekt haar pinkie op, als teken dat we een pinkieswear moeten doen. Ik pak haar pink aan, en zo is het besloten.