Im bored(UNEDITED)

Something... Boring

Walang nangyari. Wala. At tila wala talaga. Mukhang may nagbago. Nandito lamang ako sa kuwarto, naka lock yung pinto. Pero may kumakatok ng kay bilis-bilis kani-kanina lamang. Atat na atat yung taong kumakatok seeking for passage way to my abode. Pero 'di ko nalang pinansin ni hindi rin tinawag yung pangalan ko.

Nothing special on my birthday not like the way my dream foresaw it to be. Bumabagabag pa rin ang sinabi ni papa sa estranghero na dumalo sa kaarawan ko. Nakaka pagtataka lang dahil humihingi ng palugit si papa para lang, makasama ako?

After what happened back then ay parang wala lang si papa nong tinanong ko siya kung anong ibig sabihin ng estranghero na si Dolphin ang pangalan. Hindi umimik si papa bagkus ay yinakap lamang niya ako sabay bitaw ng mga katagang, ' mahal na mahal kita, anak. Maligayang kaarawan'. Sabay punta sa kusina. Then it confused me.

I'm not dumb to not notice it all for myself the fact that I was about to be taken to custody by that stranger whom I pressume is 'Sir Dolphin.' Ang weird kaya ng pangalan niya. May mali dito eh. Parang may hindi sinasabi sina mama at papa sa akin na tinatago na nila noon pa man. Ampon ba ako?

That could be possible since tugmang-tugma yung pagkakasabi ni papa sa estrangherong iyon. But they were not distant to me like in any other stories that I would pressume in but rather supportive actually. Para malaman ang lahat kailangan ko munang i-kompirma ang mga hinala ko. I mean, you can't just conclude something base on your intuition. I need proof that's what it is. Titimbangin ko muna bago ko sabihin ang nasa isip ko. A mere confusion can lead to misunderstanding and misunderstanding can lead to break ups and lost.

After the party, which again nothing like what I just said earlier which I then noticed the change is that wala yung mga bully na nasa panaginip ko making me relieve to that thought, then it came to the point na lalabas na sana ako ng kuwarto para tanungin ko sila tungkol sa pinag hihinalaan ko ng biglang nag ring yung phone ko.

Fixing my glasses as well as heaving a deep sigh of dissatisfaction, I toss my phone in my bed, close the door then slump back to my bed then screamed out of frustration. Umalis silang lahat pati si kuya at iniwan lang nila ako sa bahay ng nag-iisa! Hmp! They'd better bring back home some chicken nuggets. Nakakatampo kaya. They left without bringing me with them!

Wala akong nagawa kundi mag edit nalang ng ilang pages at pagkaraay nabagot ay nanuod ng movie. Nag browse sa facebook then listen to the radio at kung anu-ano pang entertainment ang ginawa ko. I drew on my sketch pad then got bored. I painted then almost half of the piece almost got done when suddenly I got bored. I practiced the guitar then got bored. Until evening came. Still wala pa silang mama, papa at si kuya.

Hanggang sa natapos na akong kumain ng haponan at pagkalaunay pumanhik na sa kuwarto ko. Ano kayang lakad ang pinuntahan nila at halos kalahati na ng araw ang ginugol nila sa kung ano mang yang okasyon at hindi man lang nila ako sinali. A few minutes came by at umalingaw-ngaw ang mistulang naga-galit na tono ni mama kay papa.

Then it came to an argument at si kuya yong umaawat. As what I've heard of course, I know its on me, ako yung pinag-uusapan nila. As I lean forward to my door since dinig na dinig ang bawat boses nila sa bawat sulok ng bahay. And its pass nine o'clock in the evening ang tahimik ng kapaligiran pero mistulang nag ingay dahil sa mga pangyayaring ito.

"Ma! Pa! Tama na! Walang mapapala yang pag-aaway niyong dalawa. Magising niyo pa si Marou eh. "

Pag-awat ni kuya sa kanila. Rinig na rinig ko yung mga salitang binabato nila sa isa't-isa. Sabi ni papa na matapos ang tatlong buwan ay doon na daw ako mag co-college. Wait, what? The voices echoed on the walls as well as my ears when I heard father say those words. Saan naman? Malayo sa kanila? No! Hindi ako sang-ayon. I don't wanna be alone. I still have to do something for them. Then it came, mga salitang nagpa-iyak kay mama. It broke my heart. It ache. It beated rapidly. Hanggang sa napa hagulgol na siya ng iyak. And in between many sobs she replied to dad that confuses me more.