letters • liskook₁

20 |final|

Jungkook'un bakış açısı

Hastaneye varmıştım, adımlarımı danışmaya doğru sabitledim.

"Kime bakmıştınız?" Hemşire sordu.

Tek bir dakika beklemedim ve hemen cevapladım.

"Lalisa Manoban."

"Hastayla yakınlığınız...?"

"Erkek arkadaşıyım."

Önümdeki kız bilgisayarda aradı ve tekrar bana baktı.

"Üzgünüm, efendim. Fakat dün gece hastaneden çıkışı yapılmış."

•••

Ve bu onun hakkında duyduğum son şeydi.

Her şeyi terk etti. Beni terk etti.

Evine gittim ve kimseyi göremedim.
Ayrılığından beri 5 ay geçti.

Eunha'ya Lisa'nın nereye gittiğini sordum, ama bir şey bilmiyordu. Kimse bilmiyordu. O kayboldu.

Benden nefret etmesini sağlayacak bir şey mi yaptım? Onun yüzünden acı çekmemi istedi mi? Basit bir hoşça kal bile demeden onu öylece unutmamı mı istedi?

Pekâlâ, onu unutacağım konusunda yanılıyor... Onu asla unutacağımı sanmıyorum. Kimsenin kalbimi onun gibi attıracağını sanmıyorum.

O denemeden bile kalbimi çalan bir hırsız. Geri vermek zorunda.

Onun da ihtiyacı var.

"Bu dünyada hiçbir şey imkansız değildir." Buna artık inanmıyorum.

Ona olan sevgime karşılık vermeyeceğine inanıyorum, çünkü kimse onun gibi olamaz.

Yani, Lisa... Eğer dağların tepelerinden çığlıklarımı duyabiliyorsan, umarım seni sevdiğimi ve ağladığımı duyarsın.

Ve ne zaman geceleri ay ile konuşsam, umuyorum ki en azından beni duyar veya hatırlayabilirsin.

Geçmişte, şimdi ve sonsuza dek seni seviyorum, sevgilim.