DRAG'S POV
"What the hell are you doing again mom?"
"Nothing! Bakit ka ba nagagalit? Kaye just came back here! And I want her for you Dragon, that's all."
"Nonsense. I don't want her anymore. So please! Dont mess my life again."
"Drag---"
Agad kong binaba ang phone ko. Fuck this life! Bakit ba lagi na lang niya akong pinapakialaman!
Papunta na ako sa bahay ni Zie. Napakaganda pa ng mood ko mula kahapon pero pinalitan ito ng ina ko. Hays, never mind this Drag. Pupuntahan ko na si Zie doon.
Bumili ako ng isang red rose at pinalagyan ko ng ribbon. Kasi, parang di naman masyadong gusto ni Zie yung mga bonggang bagay. I also buy chocolates, in case magustuhan niya, sana.
Nang makarating ako sa bahay ay nakita kong parang nakabukas ang pinto. I called Zoe's name and I saw her na papunta sa akin.
"One red rose with a red ribbon and a box of chocolate for a gorgeous lady here in front of me." And with that, she smiled. That's it! The medicine for that damn news my mom gave me.
"One red rose? And a box of chocolate? Bago to a. Wala ka na bang time bumili ng isang bouquet? " she said ar natawa siya.
"One red rose symbolizes for my loyalty, a red ribbon to tie up with the one I like the most and a box of chocolate for the sweetness of love I have for you. " And showed my killer smile. It made her smile more sweeter than the chocolate I gave her.
"Aaaaaaaatttttttttteeeeeeee! "
Nagtaka ako. Who's voice is that?
"Oh, I forgot. Yohan is here." she said. Really? Napangiti niya ako lalo. Sabay kaming pumasok sa loob ng bahay at nakita kong nakatayo si Yohan at nakangiti sa akin.
He gave me a hug. Kinarga ko naman siya at hanggang ngayon ay hindi pa rin matanggal ang ngiti niya sa kanyang mukha.
"I missed you Kuya. " this adorable thing said. I missed you too baby. I said the same thing and I'm happy because it's the reason why he is still smiling right now.
Nagtungo kaming dalawa sa sala at doon ay nakipaglaro ako sa kanya. Ginawa namin ang mga gusto niyang gawin. Hanggang sa naitanong ko kung bakit siya naririto sa bahay ni Zie.
"Mom is always busy, so as Kuya Falcon. So, this month and in the next month, I'll be with ate Zoe. Wait, kuya, you're not busy tomorrow, right?" he asked.
Ayokong bumalik sa building. I'll stay here, with them.
"Nope, I'm not busy, why baby? " tanong ko.
"Natatanong niya yan kasi busy si tita, walang makakapunta sa graduation niya. And he wants you to be with him."
Napalingon ako at nakita ko si Zie na naglalakad dala dala ang isang bowl ng popcorn at drinks.
"Ganon? "
"Yup. Kanina pa nga siya nagpapractice ng sasabihin niya sayo. At tatawagan sana kita kaso naalala kong siksik na siksik ang schedule mo kaya--"
"No, It's okay. I'll go with Yohan."
"Really? Thank you very much kuya! " he said at walang pagdadalawang isip na niyakap niya ako. It makes my heart feel the warm everytime I saw Zie.
I saw Zoe na napangiti at napangiti rin ako.
"Eto yung invitation at yung yearbook nila. Tsaka yung program ay bukas ng hapon." she said.
Napatango na lamang ako dahil sa mga sinabi niya. And then, tiningnan ko ang yearbook nila. May yearbook sila? Eh daycare student palang yata to e. Baka ang school lang talaga ang nagbibigay nito sa mga estudyante, o binayaran nila to. Di bale na nga.
Tiningnan ko ang mga pictures ng mga graduating at yung class pictures nila. At nakita ko ang mukha ng cute na cute na si Yohan. Nakita ko rin ang mga award niya rito.
Yohan Stephen Delgado . 4 years old.
Motto: Age doesn't matter when you enter to the kingdom of education.
Ganda naman ng motto na to. Hindi na ako nagtataka sa motto niya kasi parang matanda naman yun kung mag isip. Hays. Itinuon ko na lamang ang aking atensiyon sa mga awards na makukuha ng batang to.
Awards:
With honors,Young achieve, Role Model of the year, Young boyscout of the year, Peace maker award, English wizard, Best reader, Best in Art, Most cooperative, Friendly neighbor award.
A big applause for this four-year old boy. Bilib na ako sa batang to!
Tiningnan ko si Yohan ns nakatingin rin pala sa akin habang ngumingiti. At nagsalita siya.
"I have many awards no?" napatango na lang ako sa sinabi niya.
"Yup, dami nga. Kakayanin ko kayang magpabalik-balik sa stage nito? " tanong ko. Tumawa naman si Zie at ganon rin si Yohan. Napangiti na lang ulit ako.
Maya maya pa ay itinuon namin ang atensiyon sa panonood ng cartoons na paborito niya.
We played and enjoyed ourselves sa bahay ni Zie. At naisipan rin namin na bumisita kay nanang Fe. It's been days na hindi kami nakakapunta roon. At alam ko rin naman na nakabalik na siya.
Doon sa store ay nakilala ni nanang si Yohan. As usual, madali silang nagka-close. Ewan ko nga kung bakit ganon e. Kasi hindi siya ganon sakin. Hays.
We spend much of our time with nanang. And Yohan said yes nang imbitahin niya kaming maghapunan sa bahay niya.
This adorable boy enjoyed so much. Kitang kita ito sa mukha niya. He invited nanang to be with us tomorrow kaya mas natuwa ako sa batang to. Naisipan ko ring tawagan ang mga mokong para sumama sa amin bukas.
"Sinabihan mo sina Kiel na pumunta bukas? " tanongni Zie habang nasa kotse kami at nagmamaneho ako.
Ngayon ay tulog na si Yohan. At papunta na nga kami sa bahay niya para ihatid silang dalawa.
"Oo, miss na rin nila si Yohan. Kaya dadalhin ko sila bukas."
"Teka, di ba makakasama si Ginger? Miss ko na siya." she said. Napa buntong hininga ako. Hindi makakasama si Ginger dahil sa samut-saring pinapagawa ni mama sa kanya. Nag-aalala na nga ako sa kapatid ko.
"Busy siya. Pero ita-try ko parin siyang kausapin mamaya pag uwi ko." I said. Dahilan upang ako ako ay kanyang yakapin nang maihinto ko ang sasakyan.
"Thank you ha, for making me always smile." she said.
"Always welcome, my dear."
"Ate Zoe?"
Agad na napabitiw sa pagyakap si Zoe sa akin. Hays, nagising si Yohan. Nang tingnan ko ang batang to ay nakangiti siya sa aming dalawa. Nakita kong napakagat-labi na lamang si Zoe. Napakamot na lang ako sa ulo.
Pero, balik tayo sa sinabi niya kanina... I will always do anything just to see you smile Zie, that's what a Dragon Sandoval would do for the woman he likes, for the woman he loved.
