Mending Memories Series Book One:Missing Piece

Chapter One: Alexzandra Collins

"Z! Ano ba? Ilang araw kanang di lumalabas dyan sa lungga mo! Lumabas ka naman at magpa-araw, maligo ka na rin ! Nangangamoy kana oy!"  That was my twin brother, Zandro. Ilang araw na rin nga naman akong di lumalabas dito sa room ko. Ayoko ring pumasok, I was afraid that I would breakdown kapag nakita ko ang pagmumukha nang nga walang hiya.  It's been a week pero naaalala ko parin ang nga pangyayari sa gabi ng prom namin. Naaalala ko pa kung pano nila ko niloko,kitang-kita at dinig ko pa talaga... Ang sakit... Sakit lang kasi... I trusted them pero niloko lang ako.... Haysss... Tama na.... Ano ba.. Nagmumukhang tanga na ko sa pinagagagawa ko... *hik* huhuhu.... Ang sakit kasi... Ayoko nahhhh..... Tanga na pala ko...Hindi ko inakalang yung taong tinuring Kong kaibigan... *hik*... At boyfriend ko pa ang gagawa nito  sakin...*hik*... Di naman ako bobo, mataas nga ang results ko sa IQ test namin...

" Hoy Z! Ano ba? Sisirain ko na talaga tong pintong to! Buksan mo to! Sige ka! Pag di ka pa lumabas dyan ipapuputol ko yung WiFi naten,kaya labas! Ha! Tingnan natin kung makapaglaro ka pa ng pinakamamahal mong online games!" Pagbabanta ni kuya. "Oo na,lalabas na!  bulabog kana!" Bumangon ako sa pagkakahiga at binuhat ang aso Kong si Munchy mula sa higaan niya. "Buti pa tong si Munchy, hinahayaan lang along mag senti." Inabot at pinihit ko yung doorknob at lumabas ng kwarto, wala na dito yung asungot, bumaba na siguro.

Matamlay along bumaba sa hagdan at nagtungo sa banyo para maghilamos at magtoothbrush.
Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin sabay kausap sa sarili. "Panget ba ko? Kapalit-palit ba ko? Ano bang Neron siya na wala ako? Malaking boobs? Bat iniwan ako ng taong mahal ko para sa kanya?" Naalala ko nanaman ang nga nangyari, masayang-masaya pa naman ako ng gabing yun dahil magkasama kami and we were crowned as Prom King and Queen, I even wore a freaking dress at high heels para sa kanya. And for what? Para lang masaksihan ko ang pagtataksil nila? I heard them loud and clear, every word Pierced me like sharp knives lashed thru my heart. "Kelan mo ba siya hihiwalayan? Tinatanggap na kita as my boyfriend kasi magkalevel na tayo , that girl Lexie still thinks I'm her friend, but I never thought of her that way, she's nothing but a rival for me, a mere stepping stone." Those were the words of someone I treated as a friend, someone whom I trusted... Pero nagkamali pala ko.  "I'll break up with her tomorrow, Hindi ko naman talaga siya type sa Simula palang, you know I prefer cute and sexy girls like you, eh si Lexie? Mas lalake pa ata sakin pag pumorma eh. But thanks to her, I got famous, diba? " those words nearly killed me, first love ko siya, the first man other than my father and brother that I allowed to be part of my life, pero into lang pala ang mapapala ko. Lumabas ako sa punagtataguan ko at hinarap sila. "Ah.... So ganoon pala yun." They were take aback ng nakita ako, agad silang naghiwalay sa pagkakaakap sa isat'isa. "W-well L-Lexie this i-is j-just a m-misunderstandi.." Pagpapaliwanag sana ni Rence but I cut him off. "You don't need to explain anything at Hindi mo na run kailangang ipagpabukas ang pakikipagbreak...  Because I'm breaking up with you! F*CK*NG A*SH*OL*!" Sigaw ko sabay tuhod sa Jr ng ex Kong g*go. Napatalon at napahawak naman siya sa nasaktang parte ng katawan niya. Hinarap ko naman ang babaitang higad at sinampal nang malakas. "That's for betraying my trust." Isang sampal pa uli sa kabilang pisngi "And that's for wasting the friendship that I gave you!" Sabi ko sabay talikod habang natigilan naman siya,hawak ang mga pisnging daig pa ang mansanas sa pula. I ran towards the hall papunta kay kuya habang pinipigilan ang pagpatak ng aking mga luha at inaya si Kuya na umuwi, sinabi ko sa kanya na masama ang pakiramdam ko and knowing kuya,nagmadali naman itong magpaalam sa mga kaibigan at sinamahan akong umuwi. "You okay Lex? Gusto mo dalhin kita sa hospital?" Nag-aalalang tanong ni kuya habang nagmamaneho."No kuya, I'm just tired, I just need to rest and sleep." pagsisinungaling ko. I was doing my best to hold back my tears kaya nakatingin lang ako sa labas ng bintana habang nagmamaneho si kuya. "I know you're not okay, para pa saan na kambal tayo,kaya alam ko na may mali. Tell me." I closed my eyes at nagkunwaring natutulog para di na siya mag-usisa. Narinig ko ang pagbuntong hininga ng kakambal ko. Nanatili itong tahimik hangang narating namin ang mansion. Pagtigil na pagtigil ng kotse agad akong bumaba at nagmadaling pumasok sa aking silid.

It's been a week, Pero masama parin talaga ang loob ko. I stared at my reflection, "Ito pala ang epekto ng broken heart... Ang panget." I sighed at lumabas sa banyo and pumunta sa kusina. "Kanina pa tawag nang tawag sina Panget. Di mo daw sinasagot yung phone mo, tawagan mo na para tigilan na nila yung pangungulit nila." Sabay lapag ng plato sa harap ko. Wow, pancakes! "Kumain ka na muna,di ka naghapunan kagabi and you've been barely eating this past few days." Kinuha niya si Munchy mula sakin at umupo sa kabilang dulo ng mesa."Fine and thanks." Nag-umpisa akong kumain,sarap! Kahit sira ulo tong kakambal ko mabait naman,kaya mahal ko to eh. Pagkatapos g kumain tumayo nako para maghugas ng plato pero pinigil ako ni Kuya."Hayaan mo na yan, kami na ni Manang ang bahala dito,tawagan mo na sina Panget." Pagtataboy sakin ni Kuya,napangiti naman si Manang Percy. "Sige na iha, kami na dito." I shook my head at nagpasalamat, I went up the stairs,sina Kuya talaga. Pumasok ako sa kwarto at inabot yung cellphone ko."Ai grabe? 80 missed calls and 103 messages talaga? Pati messenger ko ha?" Natatawang nagbasa ako ng messages, maya-maya nagdial na ko.