Prolog

686 20 5
                                    

Kochany ludziku wprowadzam znaczną edycją opowiadania!! Dlatego ostrzegam jeżeli będą występowały jakieś niezgodności bądź inne niedopatrzenia! Liczę na wyrozumiałość!
Miłego czytania!
=====••=====••=====••=====

Bycie innym? Co to niby takiego? Czy to coś złego? Żyje z tym od małego, odkąd pamiętam. Urodziłam się w niewielkim mieście, lecz przez wpływy moich rodziców zostałam zmuszona do przeprowadzki, nie było mi to na rękę. Chciałam żyć tak jak każde inne dziecko, lecz moje plany zostały szybko zburzone przez ''musimy stąd uciekać, nie możemy tu dłużej zostać".

Problem tkwił we mnie i to dosłownie. Moja inność była dla wszystkich bliskich utrapieniem, a najbardziej dla moich rodziców, którzy by nie stracić wygodnej pozycji w kraju pozbyli się mnie, zostawiając samą w ciemnym lesie bez nikogo, choć mówili, że uciekamy lecz to oni uciekli ode mnie. Straciłam wszystko w jednym ułamku sekundy stając się dziewczynką mającą jedynie 12 lat, pozbawioną domu i rodziców, pozostawioną samej sobie.

Teraz mam 19 lat, dom w którym mieszkam i ogród, który jest jedynym moim pocieszeniem. A jak mam na imię? To wspomnienie wymazałam z głowy tak samo jak moich ukochanych rodziców, nie chciałam pamiętać starego życia, które wydawało się piękne a było jedynie złudną powłoką rodzinnego ciepła.

Chatka w której mieszkam znajduje się głęboko w nieodwiedzanym przez ludzi lesie, w sumie cieszę się że jestem tu sama przynajmniej nie muszę słuchać tego jak osoby wytykają mnie palcami przez moją inność.

''Czy gdzieś na tym świecie jest miejsce, w którym czułabym się akceptowana?''

To pytanie zadaje sobie codziennie po przebudzeniu się.

__________

Widzimy się jutro w I i II rozdziale ❤️🖤

Jesteś Inna|| Przepowiednia Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz