[Zawgyi]
Sehunႏိုးလာေတာ့ မ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းျမင္ရတာက မရင္းနွီးတဲ့မ်က္ႏွာက်က္တခု
ေဘးကိုမ်က္လံုးကစားၾကည့္တာေၾကာင့္ ေဆးရံုမွန္းတန္းသိလိုက္တယ္......
မေမ့ခင္yeolမ်က္ႏွာ ဝါးတားတားျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္
yeolလိုက္ပို႔တာလားဆိုတဲ့သိခ်င္စိတ္က အစိုးမရ....
အမွတ္မရွိ စိတ္ထဲေပ်ာ္သလိုလိုခံစားရတယ္....
ဒါေပမဲ့အေပ်ာ္စိတ္ကၾကာၾကာမခံ....
အခန္းထဲဝင္လာတဲ့သူကyeolမွမဟုတ္ခဲ့တာ........
"ညီ သတိရပီလား"
"အကိုကဘယ္သူလဲမသ္ိဘူး....."
"အကိုက ညီသတိ္လစ္ေနတာေတြ႔လို႔ ေခၚလာတဲ့သူပါ။
ညီသက္သာရဲ႕လား ဘယ္လိုေနေသးလဲ"
"သက္သာပါတယ္ က်ေတာ့ကိုေဆးရံုပို႔ေပးတဲ့အကို႔ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ရပါတယ္ညီ ဒါနဲ့ေဆးသြင္းထားတာကုန္ရင္ေဆးရံုကဆင္းလို႔ရပီတဲ့"
"ဟုတ္ "
ျပတင္းအျပင္ဘက္ကို ခပ္ေဆြးေဆြးၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္ေလး.......
ေကာင္ေလးၾကည့္ရတာျဖဴစင္တဲ့ပံုပါ
ဟိုေကာင္ေျပာသလို သူမကိုသတ္တာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး.....
တခုခုလြဲေနတာျဖစ္ရမယ္.......
ေဆးရံုကဆင္းၿပီး အိမ္ထိျပန္လိုက္ပို႔ေပးေသာ အကို႔ကိုေက်းဇူးစကားထက္ဆိုၿပီး အိမ္ထဲဝင္လာမိတယ္။
ဝင္ဝင္ခ်င္း အျပင္ကိုထြက္လာတဲ့ပါးနဲ႔ေတြ႔တယ္....
"သားမ်က္ႏွာမေကာင္းပါ့လား.....
ေနမေကာင္းဘူးလား......"
"ဘားမွမျဖစ္ပါဘူး"
သားကဘာမႇမျဖစ္ဘူးေျပာေနေပမဲ့ အေဖမလို႔စိတ္ထဲသားတခုခုျဖစ္ေနမွန္းခံစားမိတယ္.....
"သားလက္ကနီေနတာ ဘာျဖစ္တာလဲ"
ပါးေျပာမွလက္ၾကည့္ေတာ့ ေစာနကေကာ္ဖီပူေလာင္ထားတာဘဲ ေမ့ေနလိုက္တာ....
"အပူေလာင္တာထင္တယ္"
"ဟုတ္လား ပါးေဆးထည့္ေပးမယ္ထိုင္ေန"
ေဆးယူကာေသခ်ာထည့္ေပးေနတဲ့ပါးကိုၾကည့္ၿပီး
ကိုယ့္ကိုတခ်က္ေတာင္ဂ႐ုမစိုက္ဘဲထြက္သြားတဲ့သူကို သတိရမိေတာ့ မ်က္ရည္ကက်လာတယ္
