Herşey o kadar hızlandı ki, zaman yavaşlamış gibi hissettim. Dumanların içindeki anılarım kalbime ve aklıma geri geldiğinde, gücüm de bu vücuduma gelmişti. Esi'nin elleri hala başımı sararken şok olmuş gibi gözlerimi açtım. Esi iki bedenimin birleşip birleşmediğinden emin olmayan bakışlarla önce Güneş'e sonra tekrar bana baktı.
"Lotus. Tehlikede." Cümlemi bitirdiğim an, mahallede bir patlama sesi duyuldu. Güneş korkudan eğilmişti. Gökyüzüne baktım.Bir tür sis mahallenin üstünden aşağı doğru yayılmaya başladı.
"Bu da ne?" Marie'nin sesi ile hızlıca tahminimi söyledim.
"Hükümet."
"Lanet olsun! Yine mi?! Mahallede çok az kişi var, biri Lotus'ta neler olduğunu öterse biz bittik!" Esi konuşmasını bitirince bunu gelen ordu fark etmeden nasıl halledebiliriz diye düşünmeye başladım. Tokamı sıkılaştırdığımda Marie bana baktı.
"Bir fikrin mi var?"
"Evet. Şu anda bu mahallede toplam kaç kişi var Esi?"
"Bilmiyorum, ortalama 70 kişi galiba." Gaz ağaçların arasından aşağı inerken, hızlı bir şekilde konsantre olup gözlerimi kapattım. Derin bir nefes alıp verdim. El kenarlarımın ve parmak uçlarımın birbirine değebileceği şekilde ellerimi göğsümün önünde birleştirdim. Bu, Lotus çiçeğinin tomurcuğunu temsil ediyordu. Sonra ellerimi, açmaya hazırlandım, fakat serçe parmaklarımın uçları ve her iki baş parmağımın dış kenarları temasta kaldı. Ve kalan parmaklarımı yavaşça, olabildiğince açtım. (Tıpkı resimdeki gibi.)
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
İşe yarayıp yaramadığından emin değildim. Ama tek umudum bunun Lotusluların bu gazdan arınmasını sağlaması yönündeydi. Derin nefesler alıyordum ve sonra Güneş ve Esi'nin kaşlarının çatıldığını fark ettim.
"Bu koku da ne? Tanrım, sanki birileri tüm organlarımı çıkarıp içine lotus yerleştirmiş gibi." Eline üfledi ve sonra onu kokladı.
"Lotus yemediğime eminim." Esi cevap verdi.
"Bak! Vücudunun etrafında beyaz bir bulut oluştu. Bunu o yapıyor. Hadi! Biz de bu arada insanları toplamalıyız!" Derin nefesler almaya bir süre daha devam ettim. Bir çok olumlu şey düşündüm. Bir süre sonra dışarıdan gelen hiç bir sesi duymamaya başlamıştım. Marie'nin yumuşak sesi ile dalgınlığımdan kurtuldum.
"Aurora, herkes güvende." 20-30 saniye daha pozisyonumu korudum ve sonra ellerimi tekrar birleştirdim. Gözlerimi açtığımda karşımda 50-60 kişinin durduğunu gördüm. Bazıları, bir çoğu tanıdık yüzlerdi. Angel'ın anılarından...
"Herkes burada mı?" Esi kafasını beni onaylarcasına salladı.
"Peki şimdi nereye gideceğiz?" Genç bir kızın sorusu ile kalabalığa baktım.
"Lotus-" 30-35 yaşlarındaki bronz tenli kadının sözü başladığı an kesildi.
"Hayır. Oraya gidemez. Kimse yaşadığını öğrenmemeli." Esi benim aklımı okumuş gibi cevap verdiğinde, bu sefer ben konuştum.
