Tutoring the Gangster

TTG: 46 - The Past

- Part 2 ito ng
Chapter 45: The Answers;-)

- Eto na talaga, lahat ng tanong na bumabagabag sa isip niyo ay masasagot na hehe~♡~  maghanda na kayo ng tissue mga beshies, babaha eh... 

babaha ng luha charr! xD

          

Quote: The past is past but the memories will remain

_______________________________

Rein's p.o.v

I am confuse. Bakit? Bakit kailangan niyang malaman na nagkakilala kami ni Nathaniel? What will she do kung sakali malaman niya nga? Is it important?

But then again, I trust Kezya. I trust my friend. Whatever her reason is, I hope it's something good. Nagsimula na akong magkwento.

" Kai and I were still close back then nung kinder pa lang kami hindi pa siya gangster n'on. Hanggang sa.. bigla na lang nawala 'yung closeness naming dalawa. Nung elementary na kami. Siguro dahil hindi siya napapansin ni Daddy, I mean.. dati kasi when we were young, lagi namin ipinapakita kay Daddy 'yung mga awards na nakukuha namin, mas napapansin ako ni Daddy kasi mas marami akong awards kesa kay Kai. Nagalit sa'kin si Kai, doon siguro nawala yung closeness namin. Tapos isang araw sumama na lang siya sa mga gangsters and I was left alone not until one day, I met Nathan, we became friends. Parang itinuring ko na rin siyang kapatid. From friends to befriends,  si Kai naman hindi na halos umuuwi sa bahay na mas lalong ikinagalit ni Daddy. Tapos isang araw,  bumalik na sa Pilipinas si Nathan, naipagamot na kasi ang nanay niyang may sakit. Then.. I was left alone. After that, Kai and I never became close again.. hanggang sa namatay si Daddy because of a car accident with Mom. " napatigil na ako sa pagsasalita dahil ayoko ng magkwento tungkol sa pamilya ko.

Dalawang beses na akong natrauma. Ayoko ng maulit pa. First was Nathan who left me and forget me I guess then my parents tapos idagdag mo pa na nawala na ang closeness namin ng kapatid ko. Sabagay he doesn't care after all. Ni hindi man nga siya umiyak nang namatay ang mga magulang namin.

I don't want to bring back the past kasi mas lalo lang akong nasasaktan. This is why I hate it when someone asks me about my family, hindi ko dapat sasabihin 'yon kay Kezya, nasabi ko na lang basta basta.

I looked at Kezya's reaction. With a shocked face, hanggang sa lumungkot ang mukha niya. " I-I'm sorry, Rein. Hindi ko alam na— " pinutol ko ang sasabihin niya.

" It's okay. Hindi mo na kailangang mag-sorry. I'm okay. " I gave her an assuring smile like I use to do when everyone's looking at me. A fake smile I use to wear dati pa lang. Behind my smiles is pain, heartaches that never ends. Forever stays in my mind.

Yes, past maybe is past but the memories of it still remain. The scars of the past still remain in my mind. Hindi ko pa nakakalimutan hanggang ngayon. I considered it a nightmare. A nightmare that I will never forget.

" Rein, kayo na lang ang mayroon kayo. " napakunot ako sa sinabi niya..

Nang nakita niyang naguguluhan ako ay nagsalita ulit siya. " You and Kai, you only have each other. Kailangan niyong ibalik 'yung closeness niyo, that pain will be forever stuck in your head kung hindi niyo aayusin ito. " ramdam ko ang pag aalala niya sa'kin.

One of the reasons why I liked her, she cares for her friends.
" Don't worry about me. I'm okay. " another lie escaped from my mouth again.

" I know you're hurt Rein. Both of you should fix this. " mahinang tugon niya pero sapat na para marinig ko.

Napabuntong hininga ako at tinignan siya sa mata. All I can see is.. worry in her eyes.
Hindi niya na kailangan pang mag alala. I can face this all by myself. " May mga bagay talaga na hindi na kailangang ayusin pa lalo na ang nakaraan. "