Photographed ✔

one

Naglalakad si lora at patawid siya sa isang pedestrian lane nang bigla na lamang may humintong napaka gandang kotse sa kanyang harapan Damn sports car! at umibis doon ang isang Adonis sa kakisigan na malaking mama. Nang maangat ang kanyang paningin sa mukha neto ay umawang ang labi ni lora sa gulat.

'wow. Ang gwapo ni hudas' bulong niya sa isip sabay naningkit ang kanyang mga mata. Late na siya at kanina pa nagba vibrate ang kanyang celfone at tumatawag ang kanyang manager na bakla.

Titig na titig ang lalaki sa kanya. Pinasadahan neto ng tingin ang suot niyang napakaiksing dress at ang kanyang four inch high heels shoes. Alam niyang kanina pa siya pinagtitinginan ng mga taong nakakasalubong niya pero paki niya ba. Hindi sila ang nagpapalamon sa kanya. Alas singko na ng hapon at malamang mamaya ay sobrang dami na ng customer ng karaoke bar na pinagtatrabahuan niya.

"yes mamang gwapo. May kailangan kayo sa beauty ko?" nginitian ko siya ng pagkatamis tamis sabay pasada ng tingin sa kabuuan ng katawan ng lalaki. Muy macho. Muy delicioso. Napadila tuloy siya. Parang nakakatakam ang lalaki. Ang sarap damhin ng biceps nito na bakat sa t-shirt na suot.

Tumikhim ng malakas ang gwapong mama kaya napaigtad si lora

"what's your name, miss?" ang baritono netong boses. Halos mangisay si lora sa kilig. Lalaking lalaki ang boses tang-ina!

Pa demure pa si lora sabay ngiti ng pagkalawak lawak.

"may name is lora. How bout you pogi" kumunot ang noo ng lalaki. Halos maningkit ang mata netong nakatitig sa kanya.

"you see kong type mo ako at gusto mo akong iuwi aba'y go. Type rin kita at magaling akong gumiling pogi" kumindat pa siya at ngumiti ng pagkatamis-tamis. Bahala na si manager basta magkapera siya dahil kailangan na kailangan niya ngayon ng datung.

Tumiim ang labi ng lalaki. Naririnig niya na ang ilang busina at sinisigawan na sila na tumabi.

"Fuck! Damn. I thought she-' iwinasiwas ng lalaki ang kamay at tumitig ulit sa akin saka naguguluhang nag-iwas ng tingin at umatras.

Napatingin siya sa suot netong sapatos. Wow Nike. Ang ganda. Nagningning ang mata ni lora.

"I'm sorry. I must be out of my mind" at dali dali ng umalis ang lalaki. Napatingin na lang si lora sa alikabok sa biglang pagharurot ng napakagara at astig netong kotse. Nangningning ang mga mata niya.

"ganda ng sports car ano?" tugon ng tumabi sa kanya na si agot. Tumango tango siyang kinuha ang lollipop na inabot ni agot.

"at late kana naman lora babes. Naku goodluck kay manager" tinawanan lang siya ng bruha. Nang maisip iyon ay nauna pa siyang tumakbo kay agot papunta sa pinagtatrabahuan nila.

Madam's Karaoke bar ang pangalan ng pinagtatrabahuan niya sa Olongapo. Entertainer para maganda pakinggan ang trabaho niya pero yung totoo ay GRO talaga siya o guest relation officer. Maganda ang kita at nag-eenjoy siyang makipaglandian at halikan sa mga customer na gusto at nais ang serbisyo niya. Saka in-demand din siya kaya naman kahit malate siya ng ilang beses ay sermon lang ang inaabot niya at hindi kaya ni manager na paalisin siya. Aba! Siya lang naman ang nagpapalaki ng kita ng karaoke bar ni madam.

"oh, lora tawag ka doon sa VVIP" ngumisi si sue. Kapag ganoon at VVIP aymalaki magbigay ang customer. Syempre galante sila at mga businessman.

Maayos at malinis naman ang karaoke bar. Mababait din ang mga kasamahan niya na malalandi. Halos Mag-iisang taon pa lamang siya sa trabaho at natutuwa siya sa daloy at agos ng kanyang simpleg buhay. Tahimik at wala siyang inaalala.

Umakyat na siya sa second floor kong nasaan ang VVIP. Dalawang mahihinang katok ang ginawa niya ng tumapat siya sa pintuan saka binuksan ang pinto. Sinuyod niya ang paningin sa mga kalalakihang natahimik at nagsilingunan sa kanya. Lahat ay nakakatakot ang itsura kahit pa nakasuot silang lahat ng amerikana. Nasa mahigit kinse katao rin ang nasa loob.

Pumasok si lora saka ini-lock ang pintuan. Nag-iinit ang sulok ng kwarto sa presensiya na ginawa niya. Nawala ang kanyang matamis na ngiti at napalitan ng kaseryosohan ang kanyang itsura. Isa isa niyang tinignan ang mga kalalakihan na sabay sabay na tumayo at bigla yumukod sa kanya. Huminto ang tingin ni lora kay quintin.

"The Emperor ordered that the princess needs to go home, Miss" lora crossed her arms saka malamig na tinignan si quintin. Ang mga kalalakihang nakaupo ay nagsipagtayuan at nanatili sa pagkakayuko.

"I am enjoying my life being a commoner and an ordinary person Quin? Ano ang kailangan ni Papa at pati ikaw na kanyang kanang kamay ay siya niyang ipinadala. Must be so important just for you to left my fathers grasp."

"You and your finacee will be introduce to the world Miss. There will be a party held and the media is invited to cover the most important event of the year" kumunot ang noo ni lora sa sinabi ni Quinn. Nang maproseso ng utak niya ang balitang binitawan neto ay gusto niyang humalakhak. Isang ngiti ang nanulay sa kanyang labi.

"Find a proxy then. I'm not into parties and social gatherings Quinn. You and I both know I hate attention. I hate it when people were watching my every moves. Baka masira ko ang sarili kong party at ang lahat ng naroon ay mapatay ko pa" the men that surrounded her was afraid. Kilala nila ang nag-iisang anak ng emperor.Wala pa etong pinatawad ni isang tao sa ilang taong pagsisilbi nila sa pamilya madrigal. Kong tuso at nakakatakot ang ama neto na punong-puno ng otoridad at pinangingilagan. Ang nag-iisa naman netong anak na babae ay demonyita kong tawagin. Mukha anghel pero demonyita kapag ginalit.

Everyone was relieved when the princess decided to left her palace and wants to live as a nobody. A commoner and an ordinary person.

All her life. Lorabella Caballero Madrigal was pampered and homeschooled. She was living as a wicked princess. Malditang-maldita sa kahulugan ng salitang iyon. Ipinagbabawal ng kanyang ama na magpakita siya ng kahinaan. Ipinagbabawal na lumabas siya ng kanilang mansiyon at makihalubilo sa ibang taong sasaktan at lolokohin lamang siya. She doesn't have any friends nor anyone to lean on and tell her problems with. Kaya naman naging matapang siyang harapin mag-isa ang kalungkutan at pag-iisa.

Sabi ng Papa niya ay manganganib ang kanyang buhay sa labas ng mansiyon. Pero matigas ang kanyang ulo. Tumakas siya. And she was so scared all her life when someone grabs her arms and pushed her inside a black van. Mabuti na lamang at mabilis nakaresponde ang mga pinagkakatiwalaang reapers ng kanyang ama. Ni hindi niya alam na mayroon palang nakatalagang nagbabantay sa kanya na isang repear.

"you shouldn't endangered your life princess. Chaos will be bloodbath once you'll be gone and the Underground would be a battle arena. Your father have make it sure that everything is in order and that you, the Heir to his throne will be the next to be crowned kaya inaalagan at pinrotektahan ka ng iyong ama. Walang ibang makakagawa ng kapayapaan sa loob ng underground at makakapag-utos sa lahat ng Underboss kundi ang pinaka boss lamang. Hindi mo man makita ang sakripisyong ginagawa ng papa mo ay sana malagay jan sa puso mo na mahal ka niya sa sarili niyang paraan at gagawin niya lahat maging ligtas ka lamang" Nagulat siya sa pagkahaba-habang sinabi ng babae. Tingin niya ay matanda lamang eto sa kanya ng limang taon. She saw flicker of emotions in her eyes na dagli ring nawala.

"And I will be protecting you and will serve you and your family till my last breath Miss Lorabella"

And she did learned a lot from her. She is no ordinary reaper. She kind of see her emotions. Ni hindi neto itinatago kapag nagagalit o naiinis eto sa kanya. Kakaiba eto sa mga reaper na nakilala niya at nakadaupang palad. She teach her more things about the life outside her comfort zone. Kong papaano kang makakasurvive ng wala sa poder ng iyong mga magulang. Things about appreciation. Things about happiness. About falling in love. That's why when she left. She was hurt and devastated.

"I already serve you my years of existence Miss. I need to marry and make the man I like fall in love with me. You will be fine. Your already sixteen now. I know you can defend yourself and take care of it. I will miss you Lorabella"

I didn't even cry when I saw her walk away. Walk through that damn doorway. Kahit nagsisikip ang dibdib at nasasaktan ay pinilit kong ngitian ang tanging babaeng nagturo sa akin kong paano ang mabuhay ng may emosyon at pang-unawa. She was my teacher, my mentor, my friend and my sister. For me she is also the mother that I never had.