Photographed ✔

two

Loving can hurt, loving can hurt sometimes
But it's the only thing that I know
When it gets hard, you know it can get hard sometimes
It is the only thing makes us feel alive

We keep this love in a photograph
We made these memories for ourselves
Where our eyes are never closing
Hearts are never broken
And time's forever frozen still

So you can keep me
Inside the pocket of your ripped jeans
Holding me closer 'til our eyes meet
You won't ever be alone, wait for me to come home

"Fucking lovesick!" diego snap, blink and stared coldly at the man whose been bugging him for days. Mas lalo niya pa etong sinamaan ng tingin na nagresulta ng pagkamot neto sa ulo.

"Martin" mapanganib niyang tawag sa pangalawang pangalan neto.

"hey, bro. Abuela asks me to see you. Pinapatanong niya narin kong buhay ka pa daw ba?" tumiim ang kanyang labi saka nag-iwas ng tingin. Tinignan niya ang papalubog na araw saka humugot ng isang mahabang buntunghininga

"I'm fine martin. Tell her I'll visit her one of these days" tumikhim si landon saka nilapitan ang ngayon ay nakatayo ng si diego.

He's been staying here longer than necessary. Ginawa na yatang bahay ni diego ang sementeryo dahil sa dalas netong dalawin ang puntod ng namayapa netong nobya kesa ang manatili at magpahinga sa mansiyon kong saan eto mas maaasikaso.

And landon't been hearing that song for almost three years now. Palageng pinatutogtog ni diego ang kanta habang nakatitig sa nag-iisang larawan ni arriane. He understands his cousin.

"it's already five years diegs. You should forgive yourself. You need to pick yourself. Have some direction. Nag-aalala na si abuela sayo and tita Amanda has been worried also."

Hanggang ngayon ay di parin makalimutan ni diego ang nangyari. Isang bangungot iyon para sa kanya na kahit anong gawin niya bumabalik sa isip at balintataw niya ang mukha ng pinakamabait na babaeng nakilala niya. Agaw-buhay. Kaya nga hirap siyang matulog sa gabi dahil sa bawat pagpikit niya ay mukha ni arriane ang kanyang nasisilayan. Kumikirot ang puso at halos kapos ang kanyang hiningang bumabangon siya sa higaan at nakasanayan na lamang na umupo sa upuang may sandalan hanggang sa gupuin siya ng antok at doon na siya makakatulog, kinaumagahan ay nananakit ang leeg at likod niya sa di maayos na pagkakatulog.

Nilingon ni diego si landon na hanggang ngayon ay nanatili ang tingin sa kanya, may nahimigan siyang pag-aalala sa boses neto.

"How, martin? And I'll willingly do whatever it is just to forget the past that haunted me for years." Mapait kong tinitigan si martin. He tap my shoulder without saying anything.

Nanatili pa kame sa harap ng puntod ni arriane. Hanggang sa ako na mismo ang mag-ayang umuwi nang unti-unti nang lumubog ang araw.

"The best way to forget and moved on is to love someone else diegs. Tanggapin mo at isapuso na hindi na babalik si arriane at na pwede ka pang magmahal muli. Sa tamang babae. Gusto kong malaman mo na lahat kame ay nag-aantay sa dating Diego Antonio. We are hoping to see you laugh again. We miss you diegs" napabuntunghinga si diego pagkapasok ng kanyang sasakyan. Nilamukos ang kanyang mukha at ginulo ang kanyang buhok.

How? Paano ba magmahal muli? Matagal din bago niya natutunang mahalin si arriane. Matagal din bago niya marealize na naging importante na sa kanya ang babae at na hinahanap-hanap na eto ng kanyang paningin at ng kanyang puso.

"Damn it!" hinampas niya ang manibela sa sobrang frustration na nararamdaman.

Mabilis niyang pinaharurot ang kanyang sasakyan. Halos wala sa huwisyo siyang nagmaneho. Katahimikan ang bumalot sa kanya sa loob ng kotse.

Nang nasa isang intersection ay nahagip ng kanyang paningin ang isang babae na tumatawid sa pedestrian lane. Pakiramdam niya ay namamalik mata siya.

"a-arianne" hindi niya maiwasang sambitin ang pangalan neto. Naka side view ang babae at pakiramdam niya ay nakikita niya si arriane. Sobrang lakas ng tambol ng kanyang puso. Wala sa sariling mabilis niyang hinarang ang mismong kotse sa daraanan ng babae at bumaba para masilayan ang kabuuan ng mukha neto.

Hinablot ni diego ang braso ng babae at iniharap eto sa kanya.

Titig na titig si diego sa babae. May pagkamestisa eto. Pinasadahan niya ng tingin ang suot netong napakaiksi at kulay pulang dress na nagpapahulma sa magandang kurba ng katawan neto, ang four inch high heels neto ay bumabagay sa makinis at mahaba netong binti. Napalunok si diego bago bumalik ang kanyang tingin sa mukha ng babae.

"yes mamang gwapo. May kailangan kayo sa beauty ko?" napapikit si diego at kumuyom ang kanyang kamao. Kakaiba ang boses ng babae. Pakiramdam ni diego ay may binubuhay eto sa kanyang kabituran. Lalo na sa ibabang parte ng kanyang katawan na mabilis na nagreact nang marinig niya ang husky na boses ng babae. Idagdag pa ang napakasenswal netong labi at ang mala diyosa netong pagngiti.

Tumikhim ng malakas si diego upang mawala ang nabubuhay na pagnanasa sa kanyang sistema patungkol sa babae.

"what's your name, miss?"

"may name is lora. How bout you pogi" kumunot ang noo ni diego at halos maningkit ang kanyang mga mata nang kagatin ng babae ang labi neto at pasadahan siya ng tingin. Damn! Kapag naka side view eto ay kuhang-kuha neto ang itsura ng kanyang si arriane. But now seeing it clearly. Pakiramdam niya ay binagsakan siya ng lupa. He's got it wrong! Clearly unti-unting tumimo sa isip ni diego ang trabaho ng babae.

"you see kong type mo ako at gusto mo akong iuwi aba'y go. Type rin kita at magaling akong gumiling pogi" kumindat pa sa kanya ang babae.

Tumiim ang kanyang labi. Naririnig na ang ilang busina at sigawan dahil sa nakaharang niyang sasakyan.

"Fuck! Damn. I thought she-" tumitig si diego sa babae at sa naguguluhang tingin ay umatras.

"I'm sorry. I must be out of my mind" at dali dali siyang pumasok ng sasakyan at pinaharurot eto. Habol hininga na nang makalayo ay binagalan ang pagmamaneho saka niya ginulo ulit ang kanyang buhok.

"I must be damned!" bulong ni diego. He was desperate to see arriane kaya siguro napagkalamalan niya ang isang GRO na si arriane. Shit!