After Ever Happy - Greek Translation

Κεφάλαιο 5

Έξι χρόνια μετά από αυτό

Tessa's POV

Καθόμουν στο τραπέζι της κουζίνας στο νέο μας διαμέρισμα, πληκτρολογώντας στο λάπτοπ μου. Σχεδίαζα τρεις γάμους ταυτόχρονα, και ήμουν έγκυος στο δεύτερο παιδί μας. Ένα μικρό αγόρι. Το όνομα του, Όντεν (μη με κράξετε αν το είπα λάθος γιατί δεν ξέρω πώς προφέρεται.)

Ο Όντεν προοριζόταν να είναι ένα μεγάλο αγόρι- το στομάχι μου είναι φουσκώσει, το δέρμα μου είχε τραβηχτεί ακόμη μια φορά από την εγκυμοσύνη. Ήμουν τόσο κουρασμένη προς το τέλος, αλλά ήμουν αποφασισμένη να παραμείνω στη δουλειά. Ο πρώτος από τους τρεις γάμους ήταν μόλις μια βδομάδα μακριά, οπότε το να πω ότι ήμουν απασχολημένη δεν αρκετό. Τα πόδια μου ήταν πρησμένα και ο Χάρρυ με πείραζε που δούλευα τόσο σκληρά, αλλά δεν ήθελε να με πιέσει πάρα πολύ. Επιτέλους είχα έναν αξιοπρεπή μισθό και κτίριο στο όνομα μου. Η Νέα Υόρκη είναι δύσκολο μέρος για να διεισδύσεις στην εικόνα του γάμου, αλλά το είχα επιτέλους καταφέρει. Με τη βοήθεια ενός φίλου, η επιχείρηση μου μεγάλωνε και το κινητό και το μέιλ μου ήταν γεμάτα ερωτήσεις.

Μία από τις νύφες είχε πανικοβληθεί καθώς η μητέρα της αποφάσισε το τελευταίο λεπτό να φέρει το νέο της σύζυγο στο γάμο, και τώρα έπρεπε να προσαρμόσουμε ξανά τις θέσεις. Αρκετά εύκολο.

Η μπροστινή πόρτα άνοιξε, και η Έμερι με προσπέρασε βιαστικά και προχώρησε στο διάδρομο. Ήταν έξι τώρα. Τα μαλλιά της, λίγο πιο ανοιχτό ξανθά από τα δικά μου, ήταν γυρισμένα σε ένα ανακατωμένο κότσο. Ο Χάρρυ της είχε φτιάξει τα μαλλιά για το σχολείο ενώ εγώ ήμουν στο γραφείο του γιατρού.

«Έμερι;» Φώναξα καθώς αυτή έκλεισε με δύναμη την πόρτα του δωματίου της. Το γεγονός πως ο Λίαμ διδάσκει στο σχολείο που πηγαίνουν η Άντι και η Έμερι κάνει τη ζωή μου πιο εύκολη, ειδικά όταν έχω τόση πολύ δουλειά.

«Άσε με ήσυχη!» Κλαψούρισε. Σηκώθηκα, η κοιλιά μου άγγιξε τον πάγκο καθώς μετακινήθηκα. Ο Χάρρυ βγήκε από το υπνοδωμάτιο μας χωρίς μπλούζα και το μαύρο του τζιν να κρέμεται χαλαρά στους γοφούς του.

«Τι έπαθε αυτή;» Ρώτησε.

Εγώ ανασήκωσα τους ώμους. Η μικρή μας Έμερι έμοιαζε τόσο γλυκιά όσο εγώ, αλλά είχε το χαρακτήρα του πατέρα της. Ήταν ένας συνδυασμός που έκανε τις ζωές μας πολύ ενδιαφέρουσες.

Ο Χάρρυ γέλασε λιγάκι καθώς η Έμερι φώναξε, «Μπορώ να σας ακούσω!». Ήταν μόλις έξι και ήταν ήδη τυφώνας.